Heima og erlendis - 01.09.1947, Blaðsíða 5

hæfi íslenskra lesenda. En úr þessu hef-
ur dr. Arne Meller nú bætt með þessari bók
sinni. því hún er í alla staði alþýðleg og
allar tilvitnanir í henni þýddar á dönsku. I
henni er líka framsetningin svo lipur og ljós
og stíllinn svo fjörugur og viðfeldin, að hún
laðar mann til að lesa sig. Hún er því eink-
ar vel löguÖ til að auka þekkingu útlend-
inga á andlegum kveðskap Islendinga — og
nieira aÖ segja Islendinga sjálfra líka. þvi á
íslensku er ekkert slíkt yfírlit til, sem hún
hefur til hrunns aó bera, enda dr. Moller í
ýmsum greinum hreinn lirautryðjandi á
þessu sviði.“
Arne Moller lék mjög hugur á því, aÖ
fræða landa sína um Island og íslenzkar hók-
menntir, að lyfta þoku- og þekkingarleysis-
slörinu um Island í Danmörk. Og hann
gleymdi þessu aldrei, það var fyrst og síðast
í huga hans, hæði á fundum félagsins og í
viöræðum við menn. Hann hafÖi og hug á
að landar hans kynntu sér ísl. tungu. Um
þetta ritaói hann grein í „17. júní“ 1924, ís-
lensk tunga og dönsk menning heitir hún:
„Jeg hefi nýverið lokiÖ viÖ aö lesa annað
hefti af „Islandske Kulturl)illeder“ eftir Sig-
fús Blöndal, sem Dansk-íslenska félagiÓ hefir
gefiö út. Mjer hefir verið þaÖ gleöiefni aö
lesa þessar einkennilegu lýsingar á íslensk-
mn þjóðarkjörum frá seinni tímum, t. d. frá-
sögnina um Jón prófast Steingrímsson, líf
hans og píslarvætti.
ViÖ lestur bókarinnar flaug mjer í hug:
Hjer er einn Islendingurinn ennþá, er ritar
móÖurmál vort svo fagurt og með svo miklu
lífi, meðan vjer aðeins geturn stamaÖ á hans
máli — ef vjer þá erum færir um það.
Kannse aÖ „17. júní“ geti oröið aö liði í
þessari starfsemi, svo að íslensk tunga yrði
nieira þekt og skilin hér í landi, og aö Danir
einhvern tíma yrÓu færir um að skrifa í
blaðið á ísl ensku, en þyrftu ekki — eins
°g undirritaöur — að láta þýða“.
Skömmu áður en Arne Moller dó, hafði
Háskóli íslands heiðrað hann með því aÓ
gera hann að heiðursdoktor. Fátt mun hon-
uni hafa þótt vænna um og hann gladdi sig
vió hugsunina um fyrirlestrarferÖ til Islands
1 náinni framlíÖ. Af þeirri ferð varÖ ekki,
hfsstrengurinn hrast, kannske fyrr en hann
hugói sjálfur.
Hoktorshring Háskóla Islands lifði Arne
Moller ekki aö sjá, hann kom degi of seint
en hann vissi aÖ hann var á næstu grösum.
Islendingar hafa átt marga góða vini með-
al Dana og eiga enn, en með Arne Moller
er horfinn sá hvíti svanur er ávalt söng vel
og skært um hina fannhvítu fóstru vora og
við syrgjum hann.
þorfinnur Kristjánsson.
fSLENDINGAR
BÚSETTIR í DANMÖRKU
FriÖfríbur Simonardóttir, fædd 5. des.
1887 að Silfrastöðum í Akrahrepp i Skaga-
firöi. Foreldrar hennar voru Símon Bjarna-
son (Dalaskáld) og Mar-
gret Sigurðardóttir. FriÖ-
fríÖur á eina hálfsystir
af fyrra hjónabandi
móÖur hennar og hú-
sett er í Ameríku. FriÖ-
fríður stundaði nám við
Kvennaskólan í Reykja-
vík, en aÖ loknu námi
réðst hún til Björns
Símonarsonar í Vallar-
stræti í Rvík og var þar
afgreiðslustúlka um langt skeiÖ. J»aÖan flutt-
ist hún að veitingahúsinu Skjaldbreið og
lluttist þaöan til Danmerkur meö Bruun hak-
ara, áriÖ 1919 og vann áfram i brauðbúð
hans í Hellerup, nágrenni Hafnar, og var
þar í 10 ár eða ])ar til liún giftist 1929.
MaÓur hennar er danskur, Valdemar Ander-
sen aÖ nafni, húsbyggingarmeistari, ættaÖur
frá Svendhorg á Fjóni. Heimili þeirra hjóna
er Karlslundevej 1, Bronshoj. HjónahandiÖ
er barnlaust.
Valdimar Erlendsson, læknir og járn-
hrautarlæknir í Frederikshavn á Jótlandi.
Hann er fæddur lfi. júní 1879 að GarÖi í
Kelduhverfi í Noröur-þingeyjarsýslu. Foreldr-
ar hans voru Erlendur Gottskálksson hóndi
og alþingismaöur að GarÖi, sonur Gottskálks
Pálssonar hónda og hreppstjóra á Fjöllum,
og kona hans þorbjörg Guómundsdótlir, Vig-
fússonar aÖ GrásíÖu 'í Kelduhverfi. Alsystir
á Valdimar er SigríÖur heitir og hýr í
Saskatchewan í Canata, gift skotskum manni
45