Heima og erlendis - 01.01.1953, Side 1
<>. árfj.
1. tbl.
Heima og erlendis
Um Island og Islendinga erlendis
Janúar 1958
JÓNAS HALLGRÍMSSON
MINNIKVÖLD íSLENDINGAFÉL. 10. APRÍL 1937
Laugardaginn 10. apríl áriÖ 1937 hélt Is-
lendingafélag Jónasar Hallgrímssonar kvöld
í Studenterforeningen, Yestre Boulevard 6,
kl. 8V2 e. h. A fundi þessum flutti Jón próf.
Helgason ræðu þá er hér birtist. Um fund
þennan segir svo í fundarbók félagsins:
„Lárus Pálsson las upp: Leggur og skel,
Hulduljóð og Drotninguna í Englandi og
Jóhanna söngkona (Jóhannsdóttir Johnsen)
söng: Fýkur yfir hæðir, Fífílhrekku, Kossa-
vísur, Ljúfí gef mjer lítinn koss, Ferðavísur,
það er svo margt ef að er gáð og Stóð jeg
úti í tunglsljósi, og sem aukalag Sprett og
eitt eða tvö önnur. A eptir stakk formaður
upp á því að sungið yrði Hvað er svo glatt,
en gat þess jafnframt að hest væri að halda
sjer við tvö fyrstu erindin, því það væri opt-
ast svo, að menn kynnu ekki meira. Sam-
komufólkið tók þessu vel og var tilnefndur
forsöngvari. Fyrsta erindið tókst vel, en
þegar því var lokið, byrjaði forsöngvarinn
á fimta erindinu og ruglaði það þá fáu sem
kunnu annað erindið. Einhverjir gárungar
höfðu orð á því að forsöngvarinn hefði jafn-
vel ekki sjest hæra varirnar, þegar komið
var út í þetta erindi. En margt er satt og
niörgu logið eins og skrifað stendur og skal
ekki orðlengt frekar um þennan söng.
A eptir þessu öllu saman var svo dansað
langt fram eptir nóttu.
Meðal hoðsgesta voru Sigurður Guðmunds-
son, skólameistari frá Akureyri, og Páll Is-
ólfsson hljómlistarmaður og kona hans“.
Hér fer svo á efiir ræða Jóns próf. Helga-
sonar eins og hún er skráð í fundarhókinni:
Ef við athugum hversu mörg mannslíf
þarf til þess að brúa aldirnar, þá rekum við
°kkur á að þau eru í rauninni ótrúlega fá,
færri en okkur hafði
grunað í fyrstu. I fyrra
dó hjer í Khöfn háaldr-
aður maður, sonur þess
manns sem mest sluddi
Jónas Hallgrímsson og
var hestur vinur hans af
dönskum mönnum. Jeg
sá þennan gamla mann
oft, og mjer datt ein-
lægt þaö sama í hug:
að líklega væri hann eini maöurinn á lífí
sem hefði sjeð Jónas Hallgrímsson. En
hvort sem það er nú rjett eða ekki, þá er
það víst að ekki heföi verið til mikils að
spyrja hann, hvernig Jónas kom honum fyrir
sjónir, því að hann var ekki nema misseris-
gamall þegar Jónas dó. Djúpið milli okkar
og Jónasar er ekki hreiðara en svo, að ein
löng mannsæfí getur tejgt sig yfír það, og
er þó nú orðið í það allra tæpasta.
Á þessum árum sem nú eru að líða, eiga
ýmsir höfuðatburðir í lífi Jónasar aldaraf-
mæli sitt. 100 ára stúdentsafmælið var 1929,
en 1932 voru 100 ár liðin frá því að hann kom
fyrst til Hafnar. 1935 voru 100 ár lióin síðan
Fjölnir byrjaöi að koma út, síðan Island
farsælda frón var ort og síðan Hvað er svo
glatt sem góðra vina fundur var sungið
fyrsta sinni. Nú um þessar mundir eru 100
ár frá því að Jónas var að húa sig til fyrstu
rannsóknarferðar sinnar á íslandi. Hann hafði
verið hjer í Höfn á 5. ár, Garðtíminn var út-
runninn, auðsjeð aö hann myndi aldrei Ijúka
því lögfræðiprófi sem hann hafði fyrir önd-
verðu gert ráð fyrir aö taka, örvænt um að
blöðin myndu nokkurntíma flytja þá fregn
að cand. jur. Jónasi Hallgrímssyni hefði verið
veitt sýslumannsembætti þar og þar. Hugur-
inn hafði verið tvískiptur, að nokkru leyti
við skáldskap og fagrar mentir, að nokkru
1