Heima og erlendis - 01.01.1953, Blaðsíða 6

i
r
Sopavillonen (Vatnsendi) viö Gyldenlovesgade, er Islendinírar
notuðu mikiö til fundarhalda á fyrri árum
árum Hólmjárns og er ennþá, var óstund-
vísi félagsmanna. þaö er sá löstur sem hefir
fylgt okkur hér í meira en mannsaldur og
ekki virðist veröa kveðin niöur, fremur en
draugurinn Móri í bernsku minni lieima.
Pétur læknir Bogason sagÖi einu sinni
viÖ mig, er viÖ minntumst á þennan ósiÖ,
aö hann teldi líklegt aö menn vendust á
stundvísi, ef fundirnir byrjuðu með dansi.
Aöur fyrri var fyrirkomulag funda með öóru
sniði, þá hófust fundirnir meÖ dansi, en
lauk meÖ púnsdrykkju og skálaræöum.
I gömlum plöggum hefi eg rekist á hréf
til Hólmjárns, meðal annars um þetta mál,
en ekki siður um reykjingar á fundum fé-
lagsins. Ekki er vitað hver bréfritarinn er,
en eg hefi grun um, að það sé kona af ís-
lenskum ættum sem þá kom oft á fundi fé-
lagsins, en er hætt fundarsókn nú. BréfiÓ
hljóðar svo:
„De heklagede Dem sidst over, at folk
ikke modte præcis til Foreningens moder.
Tillad mig venligst at sige Dem at den
hedste máde at fá folk til at made pá til
den fastsatte tid, er at begynde moderne
præcis. Ellers hliver man ked af at vente og
synes, at man godt kan komme lidt senere,
da det jo ikke begynder i rette tid alligevel.
Heri tror jeg nok, De vil give mig ret.
Má jeg med det samme henlede Deres
opmærksomhed pá, at medlemmer af Ingenior-
foreningen tillod sig at gá ind i de af os
lejede lokaler og stillede sig op og begloede
os under dansen, ja en af Dem tillod sig
endog at ryge pá sin pibe i balsalen! Det
synes mig dog er lidt for frækt! Mon det
ikke er klogest at sige til i rette tid til de
lierrer om at holde sig horte fra vore lokaler,
da de i modsat fald rimeligvis vil blive
frækkere og frækkere, og det sá vil blive
vanskeligere at fá det korrigeret.
Iovrigt má jeg takke Dem for Deres ud-
mærkede ledelse af den Islandske Forening“.
Bréfiö er ekki dagsett, en líklega skrifaó
1924.
Fyrirkomulag funda félagsins var með
sama sniði og nú gerist: fyrirlestur, söngur
eöa upplestur og auövitað dans. Og þannig
skipa lög félagsins fyrir. En mér hefir aldrei
fundist nokkur áhugi meöal íslendinga fyrir
jjessu fyrirkomulagi, en er ekki fær um aö
geta hent á nokkra leiö, er gæti breytt áhuga-
leysi manna i áhuga á þessu sviði.
Mér hefir ávallt fundist, aÖ menn kæmu
aðeins til að hittast og talast við, og hafi
þeir ekki hitt kunningja eða vin, töldu þeir
mótiÖ leiðinlegt í alla staði, og auðvitaÖ
átti stjórn félagsins sök á þvi. Svona virtist
mér þetta fyrir þrjátíu árum, og tel þaö ekki
hafa breyst til batnaðar síðan.
Hólmjárn breytti aÖ engu fyrirkomulagi
mótanna og jók ekki á starfsemi félagsins,
en hann hefir þaö til afsökunar, aÖ félagió
átti þá enga peninga, meðan þaÖ nú á álit-
lega fjárhæÖ í sjóói. Mér hefir ávallt fund-
ist aö félagið gæti gert eitthvað þaö fyrir
félaga sína, aÖ þeir fyndu samúÓ frá þvi*
t. d. sendu þeiin jóla- eða áramótakveðju,
annað hvort á korti eða meÖ litlum pésa,
eða aÓ eldri félögum, einkum á lífeyris aldn,
væri sendur lítilfjörlegur jólaglaÖningur og
þá líka sjúkum, er félagið vissi um. þetta
sýnist allt vera smámunir, en þeir gera oft
kraftaverk. Eitt orö getur sært, en annaÖ
líka glatt. Samúö vekur yl í mannssálinnP
frjóvgar hana, eins sólin, þegar dagurinn
lengist.
íslendingafélag hefir stundum sent hlóm
til félaga sinna vió 70 eöa 80 ára afmælis'
fagnað viðkomandi félaga, en allt er þaÖ af
handahófi eða tilviljun, því stjórninni ei
ekki kunnugt um aldur manna. Yæri Þ°
hægt aÓ halda reglu á þessu, fengjust naenn
til þess, aÖ skrifa fæöingardag og ár á fe'
lagsskírteinið. Eg minnist þess ávallt, el
eg kom meö hlóm frá félaginu til ísl. konu
«