Heima og erlendis - 01.07.1953, Blaðsíða 3

sérstaklega vel á umliverfiÖ og hæinn og
hetur en eg haföi vænst“ segir Jensen. YeÖur
var fremur gott daginn sem Jensen steig
fæti sínum í fyrsta sinn á íslenska grund.
J>aÖ var logn og þokusúld en gerÖi hjart
veÓur, er leiÖ á daginn, og um hitann í
Reykjavík segir Jensen, aÓ hann hafi verið
„nokkurn veginn eins ogí Danmörku snemma
morguns, sumardag“. Hann er enn á skips-
fjöl, og lýsir þaÖan því sem fyrir augun her:
„I suður frá mér liggur hærinn, allstór aó
sjá, húsin flest tibmurhús, klædd bárujárni
og mörg þeirra rauðmáluÖ. Elsti hluli bæj-
arins liggur eins og í dal og þenur sig svo
yfir smá hæÖir í austur og vestur. I norður
frá mér liggur lítil, grösug eyja, flöt og á
henni miÖri stendur hús hóndans, sem hýr
á eynni. Hann hefur 25 kýr og er það taliÖ
stórt bú á Islandi. AÖ haki þessarar eyjar
her í fastlendi, er liggur undir 800 feta háu
fjalli, og eru hlíðar þess og tindur þakið
snjó. I norÖ-vestur út eftir víkinni er ílat-
lendi, en inn í þaÓ flétta sig fjöll, hvert af
ööru og alþakin snjó.
A höfninni láu fimm gufuskip auk margra
seglskipa og báta og auk þess lá þar danska
herskipið „Hekla£í, er hér er á sumrin lil
strandgæslunnar og franskt herskip. þessi
tvö síðast nefndu skip voru aÖ híða eftir
pósti úr „Lauru". Inn í milli allra þessara
skipa er róiÖ hátum til og frá landi, hlöðn-
um fólki og vörum, svo þessi fyrstu kynni
mín af Islandi gáfu vonir um líf og fjör. En
skóg sá eg hvergi, svo langt augað eygÖi,
og gerði það hugmynd mína af landinu
kuldalegri.
YiÖ borðuðum morgunverÖ á skipsfjöl og
fóruin ekki í land fyrr en kl. 12. Farangur
okkar hafði þó verið sendur í land á undan
okkur, og komiÓ fyrir í húsi, sem General-
staben hafÖi á leigu, lítilli leikhúsbyggingu,
(Fjalakötturinn, ritstj.) er var einstaksmanns
eign. Og hér var okkur ætlaÖ aÓ vera, með-
an við dveldum í Reykjavik.
HúsiÖ var timburhús, eins og flest hús í
Reykjavík. Salurinn var þokkalegur og á
stærö viö minni leikhús í bæjum í Dan-
mörku. Auk leiksalsins höfðum við annað
minna herhergi, þó án annara húsgagna en
stóla og borða. þetta herhergi var annars
notað til veitinga, þegar leikiÖ var í húsinu.
Herbergió var ætlaÖ okkur fjórum, sem átt-
Mælingamenn lepgj’a í ferð frá Reykjavík
um aö dvelja tímakorn í Reykjavík. Nokkrir
yfirmannanna höfðu lierbergi viÖ hliðina á
okkur og enn aðrir í matreiðsluskóla, ekki
langt frá þar sem viÖ bjuggum. Vió höfðum
meÖ okkur hálmsengur og teppi, og bjugg-
um eins vel um okkur og hægt var. Og eg
svaf vel þessa fyrstu nótt mína á Islandi.
Eg borðaði í matreiðsluskólanum meðan
eg dvaldi í Reykjavík, maturinn var hinn
hesti og engu síðri en eg var vanur á ferÖ-
um mínum í Danmörku. Oftast fór eg í
rúmiÖ kl. 11, og þótt nóttin væri björt, sofn-
aði eg l'ljótt og svaf vel, enda átti eg svefn
til góóa eftir svefnlausar nætur á sjóferöinni
til íslands.££
Laugardaginn 7. júní skrifar Jensen:
„þessa tvo daga sem við höfum nú veriö
í Reykjavík, höfum við undirbúið komandi
feröalög. YiÖ höfum útvegað okkur hnakka
og önnur reiðtygi og leigt 30 ísl. hesta, og
þann tíma sem eg hefi svo haft aílögu, hefi
eg notaÖ til aÓ kynna mér hæinn.
Reykjavík er rniklu stærri og álitlegri hær
en eg, og víst flestir okkar, höfðum haldió í
fyrstu. Rærinn hefir á undanförnum árum
færst mjög i aukana, íhúatalan er nú 6,500.
Hér eru góðir vegir, víða gangstéttir og slein-
lagt frárensli. Bærinn líkist þó ekki dönsk-
um hæjum, það er lengra á milli húsa hér
og þau eru, eins og áður er sagl, flest timbur-
hús og klædd hárujárni. J>ó finnast einstök
steinhús, svo sem AlþingishúsiÖ og Lands-
hankinn, hæöi álitleg tveggja hæöa hús,
hlaðin að nokkru leyti af íslenskum steini,
ennfremur Dómkirkjan, hún er á stærð viö
Stefanskirken á Noröurhrú. I henni er fagur
1»