Heima og erlendis - 01.07.1953, Qupperneq 5

ánægja. Vona eg að þú heimsækir okkur
hjónin hér í Give viö sama tækifæri“.
GuÖm. hafði boöið mér til sín í sumar-
leyfí mínu, og vissi aÖ viÖ Olafur hefðum
gaman af aÖ hittast.
þegar Ólafur heilsar mér, segir hann:
„Eg gæti faðmaÖ og kyst þig fyrir þá hug-
mynd þína, aÖ hjálpa elclri Islendingum hér
til heimsóknar á Islandi. Mér þykir þaÖ fög-
ur hugmynd. þökk sé þér fyrir hana.“
Svo sagði Ólafur mér, hve hann hefði þráö
að komast snöggva ferÖ til Islands, eftir 10
ára dvöl hér, og hvað þaÖ heföi glatt sig aÖ
sjá aftur æskustövarnar, ættingja og vini.
Nokkru seinna heimsótti eg hann í Give.
Heimili hans var hiÖ myndarlegasta, húsiÖ
átti hann sjálfur, og við hliðina á því og í
kjallara hússins rak hann iðn sína. Eg haföi
hugsaó mér hana miklu minni fyrirferöar en
raun var á. Hann haföi viÖskifti um mestan
hluta Jótlands og það fór hið hesta orð af
honum, bæði sem legsteinasmiö og mynda-
mótara og manni.
Hann hafÖi ekki alltaf átt sjö dagana sæla,
þótt hann nú hefði mikiö í veltunni og oft
marga menn í vinnu sinni. Hann kenndi
snemma heilsulej'sis og lá oft lengi rúm-
fastur. Hann sagöi mér aö fyrstu árin í Give
heföu oróið honum erfiÓ fjárhagslega, veik-
indi voru aö sliga hann, börnunum fjölgaöi
og jók á heimilisáhyggjur. Honum fannst á
tímabili, eins og skútan væri að sökkva
undan honum.
En Ólafur missti ekki trúna á sigur hins
góða og trúna á Guð. Hann var þess full-
viss, að æðri öíl heföu oft hjálpað sér yfír
„örðugasta hjallan“. Hann var trúhneigður
maður, þaÓ var heimanmundur hans, og
starfaÖi lengst æfí sinnar í K. F. U. M. og
öörum kirkjulegum félagsskap.
Eg dvaldi mestan part úr degi á heimili
Ólafs og þegar við settumst aÖ morgun-
matnum, spyr hann mig, hvort eg sé því
andvígur, aö liann biðji horöhænina, eins
og venja sé á heimili hans. Sama spurning
hafði verió lögö fyrir mig á öðru heimili, og
hneykslaöi mig þá heldur ekki þetta sinn.
Ólafur unni öllu sem íslenskt var og fylgd-
ist vel meö framförum á Islandi. Hann var
lengst af í Islendingafélagi og harmaði oft
að geta ekki sótt fundi þess. Hann sótti og
mót íslendinga á Jótlandi, meóan þeim var
haldið uppi og liann var áskrifandi þessa
blaðs frá upphafi. Hann skrifar mér (10/12
*49): „Hvernig gengur það annars með hlaðið
þitt, Heima og erlendis? Mér hefír ávallt
fundist það skemmtilegt hlað, og vona eg,
að þú sendir mér þaÖ áfram.“
Yið lát Sveins Björnssonar forseta, skrifar
Ólafur mér (3/2 52): „Mikilli sorg og missi
hefír þjóö vor orðið fyrir viÖ fráfall forsetans,
herra Sveins Björnssonar. Aldrei hefír mig
langaó eins mikiÖ til Hafnar eins og í gær,
til þess aö vera viðstaddur sorgarathöfnina í
Holmens Kirke. En læknir minn hannaði
mér aÖ fara, og varÖ því aÖ láta mér nægja,
aó vei’a þar í hug og hjarta. Einn af hestu
sonum þjóöar vorrar er dáinn.“
Ólafur hlífði sér oft ekki viö vinnu, segir
hann í hréfi til mín einu sinni, aó þegar
mikiÖ sé að gera, fari hann oft á fætur kl.
6 á morgnana og vinni þá til kl. 19—20 á
kvöldin. En þaö komu líka köst, aö lítiÖ
eða ekkert var að gera. þannig skrifar hann
í síðasta hréfi sínu til mín (3/2 52):
„Innilega þakka eg þér bæði hréfín þín.
þú getur þess að veikindi mín hafi veriö
hjartaö. Já, aö vissu leyti, en aðallega var
það víst heilablóðfall, en sem betur fer þó
vægt. Eg lá í rúmminu mánaðar tíma, en er
nú á fótum. þó get eg ekki unnið neitt aÖ
ráði, enda höfum við ekkert að gjöra, nema
aÓ búa okkur undir sumarvinnuna, og verö-
um að spara viö okkur eftir mætti. Hefi
selt fyrir þá geysi-upphæÖ 45 kr. síðan fyrir
jól, og verÖ þó aö fæða 9 manns. En eg
hefí rejnt slíkt fyrr. þaÓ koma oft slíkir
kaflar.“
Fækkar nú óðum eldri Islendingunum í
Danmörku, sem fest höfðu hér rætur um og
upp úr aldamótunum siðustu, en sem ávallt
héldu tryggö við íslenskt mál og íslenska
menning, og þoldu ekki, aö hallað væri rétu
máli, hvor þjóðin sem í hlut átti.
Og nú er Ólafur GuÖnason dáinn.
þorfinnu)' Kristjánsson.
75 ára afmœli FriÖriks FriÖrikssonar.
þann 25. maí áriö 1943, átti síra FriÖrik
Friðriksson 75 ára afmæli. Hann hafÖi komið
hingað skömmu fyrir stríðió, og var nú meðal
þeirra landa, er hér „frusu“ inni. Stjórn Is-
lendingafélags hafÖi ákveöiö að minnast hans
þennan dag meö samkomu. Af einhverjum
£1