Heima og erlendis - 01.07.1953, Blaðsíða 6

— mér óskiljanlegum — ástæðum, fól stjórn-
in mér undirbúning mótsins. Mér [jótti vel
hlýða, að samkoma þessi yröi í húsi K.F.U.M.
og jiar bjó FriÖrik líka stríðsárin, þegar bann
var í bænum. Viö áttum kost á aö fá Ung-
domssalen, en mér þótti bann of lítill, en
annar salur var þá ófáanlegur. þetta ]>reytt-
ist þó á síðustu stundu og viö fengum nú
„Ansgarssalen“. þegar eg sagöi síra FriÖrik
frá þessu, sagói bann: „Hann þykir mér líka
vænst um.“
Eg óltaðist, aÖ samsæti þetta yrói ekki
eins vel sótt og skyldi, og baÖ því Guóna
Guójónsson aö gera sitt til þess, aÖ sem
flestir stúdentar kæmu, en bann taldi engau
vafa á, að mótiÖ yrði vel sótt. Og þaö fór
svo líka, komu um 150 manns og rúmaði
salurinn ekki fleiri.
Eg befí ekki séö betur skreytt kaffiborð
á mótum Islendingafélags en þetta, og var
þaö forstöÖukonu hússins að þakka — hún
lét einkis ófreystaö, til þess að setja veru-
legan bátíðablæ á mótið.
Formaóur félagsins þá, Bartels, setti sam-
komuna en síra Haukur Gíslason bélt aðal-
ræðuna fyrir minni síra Friðriks og gerði
þaÖ vel. Aörir ræðumenn voru: Ólafur
Gunnarsson frá Lóni, þorvaldur Hjaltason,
djákni og þorf. Kristjánsson. Islendingafé-
lag gaf síra FriÖrik Islendingasögur, á dönsku,
bafÖi hann helst kosið þaö, úr því að félagið
ætlaöi honum afmadisgjöf. AÖ lokum þakk-
aöi FriÖrik fyrir sér sýnda vináttu. Svo
röbbuðu menn saman og sungu stundarkorn
og skyldust svo ásáttir um það, aÖ þetta
heföi verið sérstaklega skemmtileg samkoma.
KvæÖiö sem sungið var og ort haföi Ólaf-
ur Gunnarsson, liefír áÖur verið birt hér í
blaðinu.
ÍSLENDINGAR
BÚSETTIR í DANMÖRKU
Jóhannes Einarsson, stórkaupm. Hann
er fæddur í Kaupmannahöfn, 5. mars árið
1892. Foreldrar hans voru Einar Jóbannes-
son, trésmiÖur, ættaóur frá Hrafnsstööum í
Vopnafiröi og kona hans Katrín Bjarnadóttir
ættuö frá þverá í ReyÖarfírÖi. þau lijón
fluttust hingað niður um 1890 en eignuð-
ust ekki nema þennan eina son. En móðir
Jóhannesar var tvígift, var seinni maður
hennar danskur og eignuðust þau þrjú börn.
I æsku sinni lieyröi Jóbannes sjaldan íslensku
og læröi hana því ekki. En áriÓ 1901, níu
ára gamall, fer bann kynnisferð til afa síns
í Vopnafírði og aftur 1902 og upp frá því
talar bann íslensku og
hefír baldið henni við
síðan. Jóbannes hefír
margt lagtágjörva hönd,
liann lærði viö verslun
og stundaði verslunar-
skóla, veriÖ verslunar-
maÖur og rekiÖ eigin
verslun. Seinna gerÖist
hann þjónn og hefirhaft
veilingaliús sjálfur, t. d.
„Mandorina6, (kínverskt
nafn), bafÖi þaö á stríÖsárunum og komu
landar þar oft. þá hefir Jóhannes líka ferð-
ast víða, þaö er víst ekki til það land í
Evrópu, sem Jóhannes hefir ekki stigið fæti
á, ýmist í kaupskapar erindum eða í sigl-
ingum og bann hefír siglt meÖ skipum 0. K.
til Ameríku sem þjónn. Hann bjó líka tvö
ár í þýskalandi. Seinustu árin hefír hann
baldið kyrru fyrir, aö undantekinni Islands-
ferð áriÖ 1947. Nú helgar hann kaupskapn-
um krafta sína, og áhugi bans snýst nú
aöallega um það, að koma á fót tesölu og
befír það lengi veriÖ draumur hans. Jóhannes
er giftur danskri konu, Kamma heitir bún,
f. Andersen, ættuö frá Kaupmannahöfn. þau
eiga tvö börn, dóttir er heitir Gurli Sólveig
gift Rygaard-Jensen, eiga þau tvö börn, en
sonurinn heitir Leifur Einar Björn, búsettur
á íslandi, ógiftur. þótt Jóbannes sé fæddur
í Danmörku, beldur hann fast í þaÖ, aö vera
Islendingur, öll ætt hans er íslensk, móÖur
bans varÓ aðeins sú skyssa á, aö eignast
bann í Kaupmannahöfn. Fáir munu taka
22