Fagnaðarboði - 01.03.1952, Blaðsíða 3

FAGNAÐARBOÐI
3
Hjarta yðar skelfist ekki.
Á síðastliðnu sumri var ég ásamt manni mín-
um á ferðalagi erlendis. Þá varð ég sjúk.
Eg hafði kennt lasleika í nokkra daga, þegar
sóttur var til mín læknir. Hann úrskurðaði, eftir
nákvæma rannsókn, að ég yrði að liggja rúm-
föst í vikutíma og ef engin bati væri þá sýnileg-
ur, yrði ég að leggjast inn á spítala.
En Guði sé lof og dýrð. Það, sem er ómögu-
legt fyrir mönnum er mögulegt fyrir Drottni.
Eg þurfti aldrei að fara inn á neitt sjúkrahús.
Þegar læknirinn var genginn út frá okkur,
fór maðurinn minn rakleitt niður á símastöð og
sendi skeyti til Guðrúnar Jónsdóttur í Hafnar-
firði, og bað um fyrirbæn.
. Okkur varð ekki svefnsamt um nóttina. Kvíði
og áhyggjur sáu fyrir því. Um morguninn var
mér öllu rórra. Nú hlaut Guðrún bráðum að fá
skeytið og þá var ég viss um að mér myndi
strax batna.
Það brázt heldur ekki. Daginn eftir var ég
orðin heil heilsu og kenndi ekki þessa sjúkdóms
meir.
Nú vil ég taka undir með Davíð í Sálm 145.
18,—19. v.
Drottinn er nálægur öllum, sem ákalla Hann.
öllum, sem ákalla Hann í einlægni.
Hann uppfyllir ósk þeirra, er óttast Hann,
og hróp þeirra heyrir Hann og hjálpar þeim.
I hjarta mínu býr fögnuður og þakklæti.
Heimurinn megnar ekki með allri sinni tækni
og vísindum að skyggja á dýrðarljómann frá
Golgota. Þar var sagt: „Það er fullkomnað"
sannleikur, sem aldrei að eilífu verður hrakinn.
Þakklát og glöö móöir í Frelsarins náö.
Sæll er sá, er les.
IX.
RITA ÞÚ.
19—20 vers.
Niðurlag.
Rita þú nú það er þú séð hefir, bæði það sem
er og það sem verða mun eftir þetta, — rita þú
leyndardóminn um stjörnurnar sjö, sem þú hefir
séð í hægri hendi minni, og gullstikurnar sjö.
Stjörnurnar sjö eru englar þeirra sjö safnaða, og
ljósastikurnar sjö eru sjö söfnuðir.
Hér endurtekur Drottinn erindið til Jóhannes-
ar um að rita niður það er hann sér og heyrir.
Það sém er og það sem verða mundi, svo
að þeir sem Drottinn kallaði til þjónustu við sig,
á komandi öldum mættu fá að þekkja og skilja
leyndarráð Hans.
Eins og sjá má hjá spámönnunum eru þjóðir
og ríki, táknuð með líkneski úr mismunandi
málmum, eða dýrum með margvíslegum ein-
kennum þjóðanna, og valdhafar þeirra með horn-
um og öðrum einkennum sem ýmist komu fram
eða hurfu.
Aftur á móti eru þjónum Krists og söfnuðum
Hans líkt við stjörnur og ljósastikur er hafa það
hlutverk að upplýsa þjóðir og kynkvíslir um
náðarverk Drottins.
Svo höfum við þá litið yfir innganginn að
hinum miklu leyndardómum Opinberunnarbók-
arinnar og stendur nú opin leið að íhuga þau
tákn og stórmerki, sem Drottinn lætur sér svo
umhugað um að opinbera þjónum sínum og lýð.
Einar Einarsson.
beri að halda boðorðin. Ekki aðeins í bókstaf,
heldur í verki og sannleika.
Eins er þér vant; far þú og sel allar eigur
þínar og géf fátækum og munt þú fjársjóð eiga
á himni; kom síðan og fylg mér.
Næst var að láta af eigunum, svo að þær
stæðu ekki í vegi fyrir fylgdinni með Kristi.
Lærisveinar hans geta ekki treyst auðæfum
þessa heims, nema vantreysta Honum. Enda
verða auðæfin ekki flutt til himins á annan hátt,
en að láta fúslega af þeim til hinna þurfandi og
trúa Drottni fyrir að gefa þeim eilíft verðgildi,
fjársjóð, þar sem hvorki mölur né ryð grandar.
Aðalatriðið í svari Drottins er þetta: Kom
siðan og fylg mér. Því jafnvel þó að boðorðanna
sé gætt, og gengið sé frá hverskonar auði þessa
lifs, þá er samt eftir að komast inn í Guðsríkið
og verða hólpinn. Því takmarki verður aðeins
náð í samfélaginu við Jesúm Krist, hinn ein-
asta, sem holdi klæddur hefir sigrað dauðann.
Svo lesum við hina marg endurteknu sorgar-
sögu, þar sem hann gekk hryggur í huga burtu
frá Kristi. Burtu frá hinu endalausa lífi, ljósi
og dýrð Guðs, hinum ósegjanlega fögnuði
Himnaríkis, af því að hann þorði ekki að trúa
Kristi fyrir lífi sínu. Einar Einarsson.