Fagnaðarboði - 01.05.1952, Blaðsíða 8

8
FAGNAÐARBOÐI
— Þetta er gömul kona, sem sorgin hefir
yfirbugað. Hún átti son, sem lenti á villigötum.
Nú hefir hún dvalið hér í þrjú ár, og alltaf er
það þetta eina, sem öll hugsun hennar snýst
um, að Drottinn sendi henni soninn aftur, sem
nýjan og betri mann. Heyrið! Aftur heyrðist
þessi sorgmædda rödd:
— Drottinn leitaðu uppi barnið mitt, komdu
til hans, sem vinur. Segðu honum að ég elski
hann enn.
John náfölnaði.
— Hvað heitir þessi kona? gat hann loksins
stunið upp.
Forbes leit rannsakandi á hann og sagði: —
Hún heitir frú Mc. Lellan.
— Mamma! hrópaði John, riðaði út.í ganginn
og opnaði dyrnar á hliðarherberginu, þar, sem
enn mátti heyra rödd gömlu konunnar. Hann
stóð andartak kyrr í gættinni. Þarna í rúminu
sat gömul kona, og grátt hánð féll niður á hrukk-
ótt andlitið hennar. John, sem reyndi af öllum
mætti að láta ekki tilfinningarnar yfirbuga sig,
gekk áfram og kraup við rúmið hennar. Hún
starði óttaslegin á hann.
Nú greip hann um hendur hennar og sagði
hægt og kyrrlátlega:
— Mamma, þekkir þú mig ekki? Drengurinn
þinn er kominn heim til þín aftur. Drottinn hef-
ur bænheyi’t þig.
Nú mátti sjá bæði undrun og gleði á andliti
gömlu konunnar.
— Getur þetta verið? sagði hún. — Ert það
þú, John, elsku drengurinn minn! og hún lagði
handlegginn um háls honum og þau grétu bæði.
Þannig var komið að þeim skömmu seinna.
— Þetta var bezta meðalið, sagði Forbes.
— Má ég gefa manninum blómið mitt? spurði
Peggý litla.
— Já, barnið mitt. Þýtt.
Þið mæður, sem eruð sundurkramdar í hjört-
um ykkar út af týndum sonum og dætrum.
Mætti þessi dygga móðir sýna ykkur ávöxt af
stöðugu bænalífi i dyggð, þolinmæði og stöðug-
lyndi, svo þið færuð að hennar dæmi.
Bænalífið má ekki vera með efa og uppgjöf,
þótt ávöxturinn komi ekki strax.
Er þeir nú voru á ferð, kcm Hann inn í þorp
nokkurt. En kona ein að nafni Marta tók á móti
Honum í hús sitt. Og hún átti systur, er hét
María; hún settist við fætur Drottins og hlýddi
á Orð Hans. En Marta var önnum kafin við
mikla þjónustu. Og hún gekk til Hans og mælti:
Herra hirðir þú ekki um það að systir mín
lætur mig eina ganga um beina? Seg þú henni
að hjálpa mér. En Drottinn svaraði og sagði
við hana: Marta, Marta, þú ert áhyggjufull og
mæðist í mörgu, en eitt er nauðsynlegt: María
hefur valið góða hlutann, hann skal ekki verða
tekin frá henni. Lúk. 10, 38—42.
Biðjið Drottin um trú og stöðuglyndi, svo þið
séuð vissar um ávöxtinn.
Drottinn segir: Biðjið, og yður mun gefast;
leitið, og þér munuð finna; knýið á, og fyrir
yður mun upplokið verða; þvi sérliver sá öðlast,
er biður, og sá finnur, er leitar, og fyrir þeim
mun upplokið, er á knýr. Matt. 7, 7—8.
5. tbl.
1952
5. árg.