Fagnaðarboði - 01.04.1958, Blaðsíða 2

2
FAGNAÐARBOÐI
Þér eruS sált jaröarinnar.
Kenningin átti ekki að vera eins og bragðlaus fæða.
Hún átti að vera þrungin þekkingu á Guðs elsku og dýrð
til okkar mannanna, í krafti Guðs Anda og verkandi
Guðsrí kis-þ j ónustu.
Job, þjónn Guðs, segir: Verður hiö bragðlausa etið
sáltlaust? Job. 6, 6.
Job fann, hve þekking vina hans á Guði var snauð.
Drottinn sagði ... og Job, þjónn minn sfcál biðja fyrir
yður, því aðeins vegna hans mun ég ekki láta yður
gjálda heimsku yðar, með þvi að þér hafið ekki tálað
rétt um mig, eins og þjónn minn Job. (Jobsbók 42, 8).
Saltið má ekki dofna. Kenning Jesú verður að vera
í sínu fyrsta gildi, fá að vera óbreytt frá því, sem hún
var í fyrstu. Og á sama hátt þjónustan frá Hans vott-
um. Guð gefi okkur náð.
Við lítum áheyrendurna uppi á fjallinu. Þeir finna
,,bragðið“ af kenningunni, því öll Orð Meistarans voru
þrungin lifandi, veitandi lífi, sem öll uppbyggðu til sælu,
er aldrei mundi enda. Orð Hans voru ljós, sem
upplýsti allt hugarfarið, svo hver limur yrði fullkominn
og dýrðlegur í þjónustu Fagnaðarerindisins.
Borg, sem stendur uppi á fjálli, fær ekki dulist.
Og það skál verða á hinum siðustu dögum, að fjáll
það, er hús Drottins stendur á, mun grundvállað verða
á fjállatindi og gnæfa upp yfir hæðirnar, og þangað
munu állir heiðingjar streyma. Og margar þjóðir munu
búast til ferðar og segja: Komið, förum upp á fjáll
Drottins, til húss Jákobs Guðs svo að Hann kenni oss
sína vegu, og vér megum ganga á Hans stigum; því
að frá Zion mun kenning út ganga og Orð Drottins frá
Jerúsálem. (Jes. 2, 2—3).
Lærisveinarnir máttu ekki sofa í þekkingunni og
vitnisburðinum um dýrð Drottins. Þeir máttu ekki setja
Ijósið undir mæliker, heldur áttu þeir að setja það á'
Ijósastikuna, þá' lýsir það öllum.
Ætli mannfjöldinn hafi skilið, að þeir, sem hlustend-
ur, væru jörðin, sem átti að fá fullkomið Fagnaðarer-
indi með Kristi og síðar með lærisveinum Hans. Ætli
þeir hafi skilið, að nú voru þeir komnir til húss Jakobs
Guðs, og að þeir, sem heyrðu Orðið og tækju trú, væru
sem ljósastikur, er bera ættu birtu út frá sér um alda-
raðir til endurkomu Krists.
Og hið sama er í dag. Niðurröðunin er hin sama. Allir,
sem heyra Orð Jesú og varðveita það, eru sem ljós og
ljósastikur, sem bera Ijósið uppi í vitnisburðinum um
Guðs dýrð og ráð mönnunum til handa.
Gegnum allar aldirnar rennur Guðs ráð út frá söfn-
uðunum sjö, gullljósastikunum sjö, samkvæmt opinber-
un Jóhannesar. Hver söfnuður hafði sitt erindi að reka,
sitt verk að vinna. Og Kristur gengur á milli gull-ljósa-
stiknanna. Hann lítur eftir því, sem Hann hefir falið
sínum, og Hann gengur ríkt eftir því, að hver vinni sitt
verk meðan dagur er.
Hann gekk eftir því, að lærisveinarnir varðveittu
saltið svo það dofnaði ekki, og að þeir létu ljósið lýsa.
Og Hann gekk eftir því, að söfnuðirnir gættu hver og
einn síns verks í auðmýkt og að verk þeirra hæfðu Hon-
um, sem öil dýrðin ber, svo þeir hefðu hrós í sigrinum
og arfinum með Honum.
Hvað svo sem við erum, hver og einn okkar, þjónar
eða lærisveinar, þá höfum hugfast, að Drottinn gengur
um mitt á meðal sinna, til þess að áminna þá um að
vera vakandi í verkinu, Hans verki, sem allt er til sigurs.
Guð gefi okkur náð, til þess að vinna meðan dagur
er. Koma Drottins nálgast.
Drottinn! Tendra kærleika þinn æ meir í hjörtum
þinna barna, svo ljós þitt lýsi óhindrað með fullkomnum
krafti sannleikans.
Enginn getur farið villtur vega, sem gengur á veg-
inum með Jesú. Og hver, sem með Drottni Jesú geng-
ur, fær ljós af Hans ljósi. Þannig urðu lærisveinar Hans-
Ijós í Hans ljósi.
I Jesú Ijósi eg geng í dag.
1 Jesú ljósi skírist.
1 Jesú ljósi eg fagna í dag.
1 Jesú ljósi skrýðist.
Ljós Hans lýsti síðan út frá söfnuðunum til allra þjóða.
Og þannig ber hverjum og einum, að halda trúarljósinu
hátt í djörfung, svo ljósið fái borið birtu sína til dýrðar
og sigurs í Krists Jesú sigurdýrð.
Guðrún Jónsdóttir.
LEIÐRÉTTING.
I síðasta tölublaði Fagnaðarboða, í frásögninni „Bar-
ið að dyrum“, féll niður málsgrein á 3. blaðsíðu. Á eftir
orðunum — efst uppi undir hvolfþaki fjölieikahússins
— (8.1. í 2. d.) á að koma eftirfarandi: Þau notuðu ekk-
ert öryggisnet. Hann vissi því, að nú var úti um hann.
En þá skeður hið ótrúlega, að allt í einu losnar kaðall
og sveiflast til hans. Hann getur gripið um kaðalinn og
með því bjargast hann frá hinu ógurlega falli. Enginn
áhorfendanna hafði hugmynd um, að Eugen hafði þarna
verið búinn bráður bani, þegar hann nokkrum sekúnd-
um siðar lét kaðalinn létt og leikandi sveiflast með sig að
slánni. Allir lustu upp fagnaðarlátum og héldu, að þetta
voveiflega fall hans tilheyrði sýningaratriðinu.
(Lesendur eru beðnir afsökunar á þessum leiðu mis-
tökum).