Fagnaðarboði - 01.04.1958, Síða 6

FAGNAÐARBOÐI
tí
■hin sama verður ykkar. I Ritningunni segir, að Guð búi
í lofsöngum Israels. Já, sannarlega býr Hann í lofsöng-
um sinna barna. Ef þig þyrstir eftir ynnilegra samfélagi
við Drottin þinn, þá úthell hjarta þínu í lofsöng til
Hans, sem elskaði þig að fyrra bragði.
Það var ekki fyrr en í marz mánuði, að augu mín
tóku að ljúkast upp fyrir þessum sannleika. Hingað til
hafði ég sýnt þessari ráðleggingu predikarans kulda og
tómlæti, en nú fór ég að lofsyngja Drottni. Og svo fast
knúði Heilagi Andinn á til þess að fá að ráða yfir tungu
minni, að mig tók í kjálkana. Og nokkru síðar fékk ég
af eigin reynd að skilja, hvað Jesús átti við, er Hann
sagði: Sá, sern trúir á mig, úr hans kviði munu, eins og
Ritningin hefir sagt, renna lækir lifandi vatns. En þetta
sagði Hann um Andann, er þeir mundu fá, er gjörðust
trúaðir á Hann ... Jóh. 7, 38—39.
Og allt í einu kom kraftur Heilags Anda yfir mig, og
ég varð sem laufblað í vindi, er dýrð Drottins fyllti sál
mína. Viku síðar varð ég algjörlega frá mér numinn,
er ég var á heimili mínu að lofsyngja Nafni Drottins.
Rödd mín varð kristal-skær og ég söng sálm á ókunna
tungu, með lagi, sem ég hafði aldrei heyrt fyrr. Drottinn
gaf mér meira raddsvið og miklu hreinni og skærari
rödd, en ég hafði nokkurn tíma áður haft. Þessari dýrð-
legu stund gleymi ég aldrei meðan ég lifi. Nálægð Drott-
ins var greinileg. Nú gat ég tilbeðið Hann eins og ég
hafði ávallt þráð, en aldrei áður getað.
Þennan sunnudagsmorgun gaf Drottinn mér tungu-
talsnáðargjöfina. Ég lofsöng Honum á fjórum tungu-
málum.
Síðdegis í kirkjunni, sama dag, greindi ég með fáum
orðum frá þessari miklu náð, sem Drottinn hafði auð-
sýnt mér. Og nú komu margir af hinum f jölmennu kirkju-
gestum fram, til þess að láta frelsast.
Þarna stóð ung kona. Drottinn hafði opinberað henni,
að hún yrði heil af meini sínu, sjóntruflun, ef ég bæði
fyrir henni. Er ég nú lagði hendur yfir hana fann hún
kraft Drottins fara í gegnum líkama sinn frá hvirfli til
ilja og samstundis varð hún heil.
Fleiri sjúkir komu þarna fram til fyrirbænar. Þarna
kom hjúkrunarkona, haldin ólæknandi sjúkdómi, að
manna dómi, og öldruð kona, er var illa farin af húð-
sjúkdómi, og Drottinn læknaði þær báðar.
Nú hafði myndazt röð af fólki, er kom fram til fyrir-
bænar og ég fann, hvernig mér var þrýst til þjónust-
unnar, að biðja fyrir sjúkum.
Mér bárust þær fregnir frá bænasalnum, að fólk skírð-
ist þar unnvörpum í Heilögum Anda. Á einum degi
hafði orðið gjörbreyting á þjónustu minni.
En safnaðarbræður mínir urðu skelfdir og vildu ekki
kannast við mig, sem einn af þeirra hópi. En eins og
Moody sagði: Ekkert í þessari veröld getur fengið mig,
til þess að snúa aftur til hins fyrra. Alger breyting verð-
ur á þjónustu hvers og eins, er hlýtur skírn Heilags Anda.
Ritningin verður ekki skilin nema fyrir Heilaga Andann.
Vissulega er margvíslega farið með Guðs Orð og það
túlkað á ýmsan hátt. f skólum okkar er álitið, að sé efnið
nákvæmlega rannsakað með fullkominni þekkingu á
hebresku og grísku sé unnt að kveða á um hina réttu
og virkilegu meiningu bókstafsins, þess sem skrifað
stendur. Haldið er að árangurinn af þessu verði bless-
unarríkur, en ekkert er fjær sanni, þvi bókstafurinn
deyðir.
Guðs Orð er sæði. Sérhvert frækorn hefir hart hýði
til varnar kjarnanum, sem fyrir innan er og lífið felst í.
Þegar við erum bundin við bókstafinn eingöngu, þá
erum við aðeins að fást við hið ytra, hýðið. En hvernig
fáum við þá komist að kjarnanum, þar sem lífið er og
krafturinn er fólginn.
Vinir mínir! Það er Heilagi Andinn, sem gefur Orðinu
líf. Takið frækorn, þrungið lífi, og setjið það í malar-
kamb. Ekkert skeður. Jarðvegurinn verður að hafa
sitt frjómagn á sama hátt og frækornið hefir líf í sér.
Skírn Heilags Anda færir „jarðveginum“ líf.
Þá verðum við ekki lengur bókstafsbundin, heldur í
lifandi samfélagi við Drottin. Kennimanninum kemur
ekki krafturinn frá Drottni fyrir lærdóm eða djúpvitrar
ígrundanir á bókstafnum, heldur sem náðargjöf í hinu
lifandi samfélagi við Drottin.
Einmitt þessa hafði ég orðið áskynja á samkomum
Branhams og einnig nú í minni þjónustu. Hvílíkur munur.
Þegar ég bað fyrir sjúkum, megnuðu þeir ekki að
standa, heldur féllu niður fyrir krafti Andans. Og er ég
bað fyrir konu uppi á pallinum, er hafði æxli á úlnlið,
hélt um meinsemdina og í Nafni Drottins bauð henni
að hverfa, þá gerðist ekki aðeins það, að æxlið hvarf
með öllu, heldur tók kona úti í mannþrönginni að hrópa:
„Nú get ég séð, ég get séð. Ég, sem var með vagl á báðum
augum mínum“.
Slík máttarverk verða ekki fyrir bókstafinn, heldur
hefir líf komist í jarðvegin. Verkin eru samfara Orð-
inu með Heilags Anda fylltum þjónum Drottins. Það er
líf í frækorninu, Orðinu, svo hið talaða verður. Það
segir þér ekki einungis hvernig þú verður heill, heldur
gerir Orðið þig heilan. Hvernig má þetta verða?
Skeður þetta fyrir lærdóm og þekkingu predikarans?
Nei, vinir mínir. Heldur fyrir lífið í frækorninu, hinn
verkandi kraft Drottins í Orðinu.
Hin eina bjargarvon heimsbúa nú á þessum síðustu
tímum, er sú, að farnar eru miklar „herferðir" um allan
heim, til þess að boða Fagnaðarerindið. Þar er mönnum
þúsundum saman gefið tækifæri, til þess að heyra náðar-
boðskapinn um frelsi, lausn og lækningu fyrir Blóð og
benjar Jesú Krists.
Hvarvetna eru mennirnir hungrandi og þyrstir og
Frelsarinn segir: „Gefið þér þeim að éta.“