Fagnaðarboði - 01.01.1963, Qupperneq 2

2
FAGNAÐARBOÐI
Hinn fyrri himinn og hin fyrri jörð var horfin. Þessi
þyrnanna og þistlanna jörð hverfur. En á hinni nýju
jörð verða engir stingandi þyrnar. Þar verður aldrei
talað urn neitt, nema kærleika Guðs, aldrei hugsað
urn neitt, nema hina ríku, sönnu og varanlegu elsku
Hans, sem ekkert lét ógert, gaf Son sinn Eingetinn,
mönnunum til lausnar og lífs.
Lítum nú yfir liðið ár. Höfum við liaft nýjan him-
in og nýja jörð með Kristi sem takmark og keppt
að þvi á árinu, eins og vera ber?
Kemur þá ekki i ljós, að keppt hefir verið að öðru
og árságóðinn orðið annar. Alla ætti að þyrsta eftir líf-
inu i Kristi, svo þeir megi ná inn þangað þar sem
réttlætið býr og jafnframt hvetja aðra, til þess að keppa
að hinu sama — nýjum himni og nýrri jörð með Kristi.
Það er furðulegt, að árið skuli geta liðið án þess
að menn lieyri nokkurn tíma, i ræðu eða riti, minnst
á nýjan himin og nýja jörð. Sjaldan eða jafnvel aldrei
heyrist talað um þetta, en öll liugsunin og umræð-
urnar snúast um það, hvernig umskapa megi lieiminn,
gera liann nýjan og friðsælan. Og íslendingar vilja ekki
vera neinir eftirhátar á því sviði. Þeir vilja sannarlega
leggjá fram sinn skerf til þeirra mála.
Ef rétt er frá greint að skotið sé á gamlárskvöld
flugeldum og öðru þvi líku fyrir milljónir króna, sýnir
það m. a. livers kyns viðleitnin er. Mennirnir ætla sig
keppa að friðsemdinni með blysum, brennum, flug-
eidaskotum og öðrum þess háttar látum.
En hve menn elska litið heimilisfriðinn. En hve þeir
meta lítils frið og kyrrð náttúrunnar, þar sem allt
hvílist, til þess svo að vakna og lofsyngja skapara
sínum. Ekki er fráleitt að ætla, að fengju mennirnir
vakið þetta kvöld allt og alla upp til öskurs með sér,
myndu þeir gera það.
Og ég sá borgina helgu, nýja Jerúsalem, stíga niður
af himni frá Guði, búna sem brúði, er skartar fyrir
manni sínum.
Á þessu eiga kristnar þjóðir von, að allir þeir, sem
6uðs náð og sannleika hafa virt og þjónað Kristi,
skrýðist réttlætisskarti Hans.
En hvað gengur að þjóðum og einstaklingum? Hvi
þrá ekki allir, já, meira að segja, leggja sig ekki allir
frám, til þess að eignast hlutdeild í því, sem Jóhannesi
var oþinberað í þessari dýrðarsýn. En þar skörtuðu
allir í skrúða réttlætisins, er þeir liöfðu hlotið fyrir
trú á hinn krossfesta, upprisna Frelsara.
Eins og það rættist, að Hann fæddist í holdi hér á jörð
og dó fórnardauða á krossi, eins verður þetta veru-
leiki, — horgin lielga stígur niður af liimni, húin sem
hrúður, eins og Jóhannesi var birt í sýninni. Allt Guðs
Orð rætist, þetta uppfyllist. Þetta er það, sem Guðs
börnin eiga að vera vakandi fyrir að rætist og þá jafn-
framt keppa eftir að fá íklæðst þessu dýrðarskarti
réttlætisins.
Við erum að húa okkur undir að taka á móti nýju
ári, sem við vitum ekki livað her í skauti sínu. Þó er
eitt víst, að það mun hafa sínar sorgir og sína gleði.
Og nú eru allir að bíða eftir þvi, nýja árinu. En livern
dag, já hverja stund, eiga Guðs börnin að vera að híða
þess, að dýrð Ivrists fullkomnist til þeirra.
Og ég heyrði raust mikla frá hásætinu, er sagði:
Sjá, tjaldbúð Guðs er meðal mannanna, og Hann mun
búa hjá þeim, og þeir munu vera fólk Hans og Guð
sjálfur mun vera hjá þeim, Guð þeirra.
Þetta verður hin mesta dýrð, sem nokkru sinni hefir
birzt meðal mannanna. Dýrðin var mikil, þá er Kristur
fæddist hér á jörð holdi klæddur. Og dýrðin var mikil,
þá er Hann aftur birtist sínum eftir upprisuna. En
nú opinberast fylling dýrðarinnar, verk Guðs Sonarins
fullnað í fullkomnum dýrðarávexti.
Verk Hans hefir ekki numið staðar — í gegnum ald-
irnar. Hann hefir uppfyllt allt, sem Hann hefir sagt og
lofað. Hann liefir í gegnum aldirnar verið að mynda
og móta sína brúði.
Þegar svo menn, þjóðir og einstaklingar, sem ekki
hafa gefið sér tíma, til þess að sinna þjónustunni við
Guð, sjá nú þetta fram koma, verða þeir að viður-
kenna, að brúðurin er komin, mynduð og mótuð fyrir
Krist.Allt hefir þá rætzt. Hún er komin i dýrð og mætti
Ivrists. Hún skartar og lofsyngur frammi fyrir Honum.
Og allir taka undir á himnum. En jarðarhörnin kom-
ast að raun um, að þau geta ekki tekið undir þennan
söng. Þó allt væri samfelld söngflokkaröð á jörðunni,
en fyrir utan Krist og lifið í Honum, væri ekki unnt
að eiga neina hlutdeild í þessum dýrðarlofsöng.
Sjá, tjaldbúð Guðs er meðal mannanna ... Guð
sjálfur mun vera hjá þeim.
Þannig fékk Jóhannes að sjá verk Ivrists í gegnum
aldirnar, allt þar til Kristur kemur aftur og brúður
Hans birtist.
Og Hann mun þerra hvert tár af augum þeirra___________
Þótt allar milljónirnar, öll mannanna böm væru að
gráta í kvöld, mundi Hann þerra hvert tár af augum
þeirra, aðeins ef mennirnir vildu koma til Hans, •—