Fagnaðarboði - 01.02.1986, Blaðsíða 3

FAGNAÐARBOÐI
3
Friðarár
Á vegum Sameinuðu þjóðanna hefur yfírstandandi
ár verið útnefnt Friðarár og mun það eiga að vera
eitt stærsta átak sem menn hafa leitast við að gera til
eflingar friði í heiminum. Umræður hafa verið uppi
um hvernig vinna skuli að þessu markmiði og hverjum
falin forsjá svo árangur megi verða sem mestur í friðar-
umleitunum.
Mikið hefur verið skipulagt og reynt að vinna til
góðs en árangur sýnist harla lítill, því að óttinn ríkir
stöðugt og samskipti manna einkennast mjög af sundr-
ung og tortryggni bæði milli einstaklinga og þjóða.
Með syndafallinu kom óttinn inn hjá mannkyninu
og hefur fylgt því æ síðan, þrátt fyrir það að maðurinn
hefur háð stöðuga baráttu við að reyna að sigrast á
honum. Einn þáttur í þeirri baráttu er gengdarlaus
vígbúnaður stórþjóðanna. Á þann hátt hafa menn
bundið vonir við að geta tryggt öryggi og frið.
Þessi þróun brýtur að sjálfsögðu í bága við innstu þrá
og vilja mannsins sem er öryggi og friður. Okkur er
orðið ljóst að friður fæst ekki með því að fram-
leiða sífellt afkastameiri vopn og beita þeim á með-
bræðurna og jafnframt að sú tæknilega framþróun sem
keppt hefur verið að, færir okkur ekki þá hamingju
sem við væntum.
Menn eru farnir að gera sér grein fyrir að þetta er
ekki sú friðarleið sem þeir hugðu, heldur vítahringur,
og að erfítt getur reynst að komast út úr honum. Því
heyrast orðið háværar raddir um að afvopnun sé eina
leiðin til friðar því að óttinn við vopnaskakið er orðinn
geigvænlegur. Með það að meginmarkmiði er nú reynt
að snúa þróuninni við.
Þegar þessi mál eru hugleidd þá verða eftirfarandi
spurningar áleitnar í huga manns: Af hverju allur þessi
ótti og ófriður milli manna? Hefur algóðum Guði
mistekist sitt mikla verk, er Hann skapaði manninn í
sinni mynd? Eða er hugsanlegt að einhver annar hafí
með málið að gera?
Margur þekkir þá aðferð að lesa Heilaga Ilitningu til
að fá svör við ráðgátum lífsins og biðja Guð að gefa
sér skilning á því sem þar stendur. Lesum Orðið
Hans, sem sagði að loknu sex daga verki:
Og Ghö leit allt, se?n Ha/in hafði gjört, og sjá, það var
harla gott“.
(i. Mós. 1:31.)
Hér vantar ekkert á frá Hans hendi, því að allt var
harla gott. Sjáum líka hvað átti sér stað eftir hina
nefndu sex daga.
Þá tók Drottinn Guð manninn og setti hann í aldingarð-
inn Eden, til aðyrkja hann oggæta hans. Og Drottinn
Guð hauð manninum og sagði: Af öllum trjám í aldin-
garðinum máttu eta eftir vild; en af skilingstrénu góðs
og ills - af því mátt þú ekki eta, því að jafnskjótt og
þú etur af því, skalt þú vissulega deyja.
(1. Mós. 2:13-17)
Þannig varaði kærleiksríkur Faðir börnin sín við hætt-
unni og gaf þeim aðgreiningu á ljósi og myrkri, sá
Guð sem blés lífsanda í nasir mannsins svo hann varð
að lifandi sál. I óhlýðninni við Skaparann deyr hún,
en endurlífgast í samfélaginu við Frelsarann, Drottin
Jesúm Krist.
En Guð, sem er svo auðugur að miskunn, hefir af mik-
illi e/sku sinni, er Hann lét oss í té, enda þótt vér vcerum
dauðir vegna misgjörða vorra, endurlífgað oss ásamt með
Kristi, - því af náð eruð þér hólpnir orðnir — og upp-
vakið oss ásamt með Honum og búið oss sœti í himin-
hœðum ásamt Honum svo sem heyrandi Kristi Jesú til,
til þess síðan á komandi öldum að sýna hinn yfirgnœf-
andi ríkdóm náðar sinnar með gœsku sinni við oss í
Kristi Jesú. (Ef. 2:4-7)
En — í aldingarðinum heyrðist líka önnur rödd:
Vissulega munuð þið ekki deyja! (i.Mós. 3:4)
Spurningin var hverju Adam og Eva áttu að trúa
og hlýða? Freistingin var komin inn í mannlífið. Nú
þurfti að taka ákvörðun - velja —. Hinir fyrstu menn
flæktust í tálsnöru lygarans en höfnuðu sannleikanum.
Dauðinn var orðinn fylgifiskur mannsins.
Þess vegna, eins og syndin kom inn í heiminn fyrir einn
mann, og dauðinn fyrir syndina, og dauðinn þannig er
runninn til allra manna. (Róm. 3:12)
Við þurfum ekki að vera í neinum vafa um hvaðan
óhlýðnin við Skaparann er runnin því til er
freistari sem rangfærir Orð Guðs og segir þau vera
Framhald á bls. 7.