Fagnaðarboði - 01.03.1986, Blaðsíða 6

6
FAGNAÐARBOÐI
þannig svo illa farinn, að bolur hans var samsíða gólf-
inu.
Hún sagðist hafa fundið hann í hreysi fyrir utan
borgina og hefði hann beðið hana að hjálpa sér að
komast á samkomuna, því hann hafði heyrt, að Jesús
Kristur væri þar að lækna fólk. En þegar þeim var svo
sagt að 511 sæti í áheyrendasalnum væru upptekin,
hafði einhver bent þeim á að ná tali af mér. Ekki fór
hjá því, að það snart mig sáran að sjá, hvernig komið
var fyrir þessum manni. Að sögn konunnar voru þau
bæði Gyðingar, og ég el í brjósti mér sérstakan kær-
leika til Guðs útvöldu þjóðar, Gyðinganna. En hvað
gat ég hér gert? Eg hafði engan sérstakan aðgang að
neinu þarna á þinginu. Ætti ég ekki að gefa þessum
manni aðgangsmerkið mitt, hugsaði ég. „Hérna“ -
sagði ég um leið og ég tók það úr barmi mér. „Hafðu
þetta, þá verður þér hleypt inn“. Um leið lagðist ég
á hnén niður á gólfíð til þess að reyna að festa merkið
í jakkakraga mannsins sem mér tókst að lokum. En
þegar ég var í þann vegnn að rísa aftur á fætur, heyrði
ég talað til mín skýrri röddu sem ekki var hægt fyrir
mig að villast á: „- Nei - Demos. Farðu ekki frá þess-
um manni. Þú átt að biðja fyrir honum til lækningar
einmitt núna, hérna á staðnum.“ Ég átti að biðja fyrir
manninum þarna í forsalnum sem var fullur af hvíta-
sunnu-mönnum hvaðanæva úr heiminum.
Og þar sem ég lá enn á hnjánum talaði ég í eyra
mannsins og spurði: „Vilt þú,að ég biðji fyrir þér hér
á þessari stundu? Trúir þú því, að Drottinn jesús
geti læknað þig?“ Hann hafði nú lokað augunum og
hvíldi höfuð sitt á öðrum stafnum. „Þess vegna kom
ég,“ sagði hann.
„Nú ætla ég að tala við Drottin - beina orðum mín-
um til Hans og þú hlustar,“ sagði ég við hann.
„Kæri Frelsari minn Drottinn Jesús. Við þökkum
þér og lofum fyrir það, að þú læknaðir hina lömuðu,
gafst þeim að geta hlaupið um sigurfagnandi í gleði
sinni. Hér á þessum sömu hæðum JúdeuJæknaðir þú
alla sem til þín komu. í dag kemur enn einn lamaður
maður til þín, einn þinnar útvöldu þjóðar. Værir þú
hér holdi klæddur meðal okkar í dag, myndir þú lækna
þennan mann þegar í stað. Þú myndir ekki reka hann
í burtu frá þér. Drottinn minn -. Ég er hér reiðubú-
inn að vera verkfæri í hendi þinni.“
Tárin runnu um hnýttar og afmyndaðar hendur þessa
manns niður á gólfið. Fólk var farið að hópast í kring-
um okkur.
Ég þrýsti honum fast upp að mér og hjarta mitt
svall af meðaumkun og samúð. „Drottinn minn -.
Ég bið þig, losaðu um öll liðamót hans og leystu
hann úr sjúkdómsviðjunum. Bróðir -. I Nafni Drott-
ins Jesú Ivrists býð ég þér: - Stattu uppréttur —“.
Ég heyrði hljóð - líkast því sem eitthvað væri að
bresta eða hrökkva og varð í fyrstu hræddur, óttaðist
að eitthvað hefði látið sig í þessum vesæla og brot-
hætta líkama mannsins. En hljóðin sem hann gaf frá
sér, þegar hann nú reisti höfuðið og bakið um nokkra
þumlunga, stöfuðu ekki af sársauka, heldur þrauta-
létti. Hálsvöðvar hans þrútnuðu af átakinu, þegar hann
svo rétti úr bakinu um annan þumlung. Og aftur
kvað við þetta sama brakhljóð. Hann braust nú um
eins og hann væri að brjóta af sér ósýnilega hlekki
og megnaði að rétta það enn betur úr sér að verða
nær uppréttur.
Op konu einnar urðu til þess að augu viðstaddra
beindust nú að okkur. Kraftaverk - hélt konan áfram
að kalla. Þetta er kraftaverk. Maður þessi sem var lág-
ur vexti hafði nú rétt úr bakinu til fulls svo hann gat
staðið alveg uppréttur og starði á mig himinlifandi.
Allt i kringum okkur gullu við fagnaðarópin, lof- og
þakkargjörðir ómuðu á ótal tungumálum.
Ég reis nú einnig á fætur, tók stafina af manninum
og sagöi: „1 mætti Hans og styrkleika“. Og sannar-
lega, fyrir allra augum, gekk nú maður þessi fram og
aftur, í fyrstu lítið eitt óstyrkur, en síðan djarfari og
öruggari, réttur í herðum og beinn í baki.
Guð hefir gefið sínar fyrirskipanir, sem okkur ber
að fara eftir. Hann er reiðubúinn að vinna sín máttar-
verk í þjónustu með þeim sem heilshugar hafa gefist
Drottni Jesú og helgað Honum einum líf sitt og þjón-
ustu. Við verðum að vera viss um, að hjörtu okkar
séu heil og óskipt gagnvart Guði. Allt sé í sátt og
friði við Hann, - og að við viljum í einu og öllu fram-
ganga að vilja Hans og boðum. - Vissulega megum
við þá með djörfung vænta þess, að máttverk Hans
gerist.
(Lauslcga þvtt úr tímaritinu Voice).
Þeir, er þekkja Nafn þitt treysta þér, því að þú,
Drottinn, yfirgefur eigi þá, er þín leita.
Sálrn. 9,u.