Alþýðublaðið - 12.07.1924, Blaðsíða 3

AL£»¥i»IJðL &;»!£»
því að orð gagna því ekki. Sá,
sem trsystir ekki málstað sínum
og skynsemi, leitar á náðir
hnefaréttarias. Og hvernig ættu
>íitstjórar< >danska Mogg^< að
trsysta málstað sínum og skyn-
semi? Svo heimskir eru þeir þó
ekki.
Járnbraatar'
þembingir
taisverður er nú kominn í íhalds-
Hðið bak við blað danska auð-
valdslns. Þykist það nú vera
orðið hinir mestu framfaramenn.
£n þetta skýrir ef tii vill enn
betur, hvernig stóð á nlðurfell-
ingu verklegra framkvæmda rík-
iains. Auðvaldið iöðurlandslausa
hefir ekki viijað, að þær yrðu
tll þess að lækka kaupið, et þvi
sý^dist að eiga við járnbrautar-
bgningu á næstunni. £t til vill
stendur verðtollur Jóns Þorláks-
sonar líka á elnhvern hátt i
sambandi við járnbrautarlagn-
ingú. Ekki máttl ætla hann til
nelns ókveðins. SjSIfsagt gæti
íhaldið gert margt vitlausara
gagnvart aiþýðu en leggja járn-
braut, þótt kjör hennar bötnuðu
vafaiaust lítið fyrir það, meðan
íhaidið ræður, því að vitanlega
yrði hún að borga brúsann,
hvort sem arður yrði eða b;p.
Einhvers staðar verður að taka
hvort sem yrði. Aftur á mótl
er nokkurn v«ginn víst, að
verziun í sniði verzlunar >J. Þor-
lákssonar & Norðmanns< myndi
græða stórfé, ef járnbraut væri
lögð. Ef til vilí gæti það ýtt
eitthvað uudir framkvæmd máls-
ins, þótt það sé vísast ekkl eina
ástæðan fyrir því, að Jón Þor-
láksson varð f j irmálaráðherra í
vor og vildl vira einráður ráð-
herra í ítöiskun Mussolinis-st(I.
Veglr auðvaldsins eru flóknir,
en nokkuð er það, að >danski
Moggi< talar nú melra um járn-
brautiná en hiuthata sína.
Svipall.
Innlend tflSindi.
(Frá fréttastofunnl.)
Sigluflröi, 10. júli.
Síldvelðln byrjar.
Eimskipiö >Noreg< kom inn í
morguD meíi 60 tunnur síldar, er
það hafði veitt í herpinót, Að
eins tvö skip eru komin út á síld-
veiðar héðan enn þá. Vólbátaafli
er góður. Skip koma nú sem óð-
ast hingað frá útlöndum með
tómar lunnur. Er áformað, að
síldarsöltun verði hér með mesta
móti í sumar, ef afli leyfir.
S
Áskoranir
til ríkisstjórnarinnar.
Akureyri 10. júlí.
í dag samþykti stórstúkuþingið
hér svo hljóðandi ályktun: *
1. Stórstúkuþingið lýsir megnri
óánsegju sinni yfir því, að lands-
stjórnin heflr þvert ofan í vilja
œikils meiri hluta alþingiskjósenda
á Siglufliði sent þangað nú nýlega
stærri vínbirgðir en nokkru sinni
fyrr, og skorar á stjórnina að láta
meginhluta þeirra burt af Siglu-
flrði nú þegar. Sömuleiðis skorar
þingið á stjórnina að gefa nú
þegar út skýlausar reglur um út-
sölu áfengis frá ríkisverzluninni
þar, sem takmarki sem allra mest
söluna og þar af leiðandi drykkju-
skap.
2. Stórstúkuþingið krefst þess,
að ítarleg rannsókn fari fram á
hneyksli því, er komst á loft við
áfengisverzlun ríkisins á siðast
liðnum vetri og á rekstri verzlun-
arinnar yflrleitt.
3. Stórstúkuþingið mótmælir
fastlega þeim ósóma, að áfengis-
verzlun rikisins sé geið að gróða-
fyrirtæki fyrir ríkissjóð, og felur
framkvæmdanefnd sinni að beita
áhrifum sínum á þiDg og stjórn
til þess.fað áfengið só hið bráðasta
gert landrækt aftur, enda verði
ógóða af áfengisverzluninni varið
til þess að flýta fyrir útrýmingu
áfengis. (PB.)
Edgar Kice Burroughs:
Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
Hann bylti moldinni við, þar sem pyngjan átti að
vera, en þótt hann græfl dýpra en holan var upphaflega,
fann hann hvorki pyngjuna eða steinana. Tarzan hleypti
brúnum, er hann sá, að bann var rændnr. Án þess að
hugsa noltkuð um það lagði hann þegar af stað eftir
þjófnum.
Þótt slóðin væri tveggja daga gömul og horfin á
löngum svæðum, rakti Tarzan hana fyrirhafnarlitið.
Hvitur maður hefði ekki rakið hana tuttugu fet tólf
stundum eftir að hún varð til; svertingi hefði tapað
henni á fyrstu mílunni, en Tarzan apabróðir hafði i
æsku orðið að nota skynfæri, sem menn venjulega nota
mjög takmarkað.
Við finnum áfengislyktina anga af drukknum manni
og ilmvatnslyktina af konum i samkvæmum, og nefið
þekkir þeiinn að, en i raun og' veru eru þeffæri. okkar
engin, saman borið við hin þroskuðu þeffæri villi-
dýranna.
Þar, sem fæti er niður stigið, verður þefur eftir
drykklangan tíma. Skynfæri okkar greina hann ekki,
en dýr af lægri stigum, einkum veiðidýr og veiðibráð,
lesa þcfinn i sporunum eins og læs maður letur á bók.
Tarzan var ekki eingöngu kominn upp á þefnæmi
sitt. Hann hafði óvenjulega þroskaða sjón og heyrn,
enda kom það sér betur i æsku hans, er hættur voru á
hverju strái,. og snarræði og aðgæzla björguðu lionum
daglega úr lifsháska.
Hann rakti þvi gamla slóð Belgjans gegnum skóginn
norður eftir,'en vegna þess, að svo var langt um liðið,
sóttist honum ferðin seint. Maðurinn var tveimur dögum
á undan honum, er Tarzan hóf eftirförina, og á hverjum
degi dró hann undan Tarzan. Sá siðar nefndi var þó I
engum vafa um endalokin. Einhvern tima náði hann
bráðinni; — hann gat beðið rólegur. Hann rakti slóðina
eins og hundur. Á daginn stanzaði hann að eins til
þess að veiða og éta, en á næturnar stutta stund til
þeas að sofa.
Stundum sá hann vilta liermenn, en liann forðaðist
þá, þvi að hanu var á veiðum, sem ekki mátti truila
með alls konar gauíi.
Þessir hermahnahópar voru Waziri-menn og' banda-
menn þeirra, sem Basuli haföi kvatt saman með hrað-
boðum. Þeir voru á leið til sameiginlegs samkomustaðar
til þess jað ráðast þaðan gegn Achmet Zek, en Tarzan
taldi þá óvini; — hann mundi eklci eftir neinni vináttu
við svarta menn.