Læknablaðið : fylgirit - 01.06.2010, Blaðsíða 32

endurhæfingu fyrir sjúklinga með taugasjúkdóma.
Nefndin taldi að endurhæfingardeild og aðstaða
fyrir þessa sjúklinga á langlegudeildum myndi
stytta dvöl á taugalækningadeild. Þá töldu
nefndarmenn að fjölga yrði sjúkrarúmum um
30 til viðbótar þeim 23 sem voru til staðar á
taugalækningadeild Landspítalans.1 Ef pláss væri
fyrir þennan sjúklingahóp á langleguheimilum
yrði hægt að stytta legutíma sjúklinga verulega á
taugalækningadeild og þannig yrði hægt að nota
betur „dýrmæt" rúm á deildinni.25
Þá töldu þremenningarnir að allir sjúklingar
sem hefðu taugasjúkdóma ættu að eiga þess
kost að vera rannsakaðir og meðhöndlaðir af
taugalæknum. Sjálfir myndu þeir ekki gera
þá kröfu að sjá um rannsóknir hjá sjúklingum
með hjartasjúkdóma eða meltingarsjúkdóma né
heldur annast meðferð þeirra nema í samráði
við sérfræðinga í þessum greinum. Þá bentu þeir
einnig á að sjúklingar ættu að eiga þess kost að
komast til rannsóknar og meðferðar sem fyrst,
hvort heldur á sjúkrahúsi eða utan þess, og höfðu
sérstaklega í huga sjúklinga með höfuðverk sem
yrðu að komast til rannsóknar hjá taugalækni,
og hið sama gilti um sjúklinga með óskilgreind
yfirliðaköst. Slíkir sjúklingar yrðu að vera
skoðaðir af taugalækni, „ekki aðeins með tilliti til
bráðameðferðar heldur og m.t.t. eftirmeðferðar
og mats, er geta haft mikla þýðingu, ekki aðeins
frá læknisfræðilegu heldur og samfélags og
lögfræðilegu sjónarmiði" eins og það var orðað í
greinargerðinni.25
í lok greinargerðarinnar fóru nefndarmenn
fram á að rannsóknaraðstaða í taugalækningum
yrði bætt á Landspítalanum. Fyrir hendi voru
sérhæfðar röntgenrannsóknir, ísótóparannsóknir
og heila-, vöðva- og taugaritun en þeir töldu æski-
legt að bætt yrði við sérfræðingum í neurootology,
neuroophthalmology og geð- og sálfræðiþjónustu.
Rannsóknaraðstaðan yrði þó ekki bætt nema til
kæmu nauðsynleg tæki og aukið húsrými ásamt
sérþjálfuðu starfsfólki. Þá töldu þeir að aukin
afköst rannsóknadeilda myndi fækka legudögum
hjá stórum hópi sjúklinga og þannig væri hægt að
fjölga sjúkrarúmum. Einnig skapaðist möguleiki
fyrir rannsóknir á göngudeildarsjúklingum og
það gæti komið í veg fyrir að þeir þyrftu að fara
inn á sjúkrahús.25
Að lokum fóru nefndarmenn fram á að þeir
yrðu allir fastráðnir sérfræðingar við sjúkra-
hús borgarinnar því að þá gætu þeir annast
læknaþjónustu við alla sjúklinga á sjúkrahúsunum
sem væru með taugasjúkdóma og verið á
bakvöktum fyrir sömu sjúklinga. Þá yrðu þeir
einnig að fá að hafa sjúklinga í sinni umsjón á
þessum sjúkrahúsum.25
Ari eftir að greinargerð Asgeirs, Johns og Sverris
var send heilbrigðisyfirvöldum var ekkert farið að
taka á þessum málum af hálfu yfirvalda. í júní
1973 kom fram á fundi í Taugalæknafélagi íslands
að þrátt fyrir eftirgrennslan hefði ekkert heyrst frá
heilbrigðisyfirvöldum né læknaráði sjúkrahúsa
á Reykjavíkursvæðinu og lét einn fundarmanna
þess getið að málið hefði verið svæft um sinn.25
Þjónusta fyrir sjúklinga með taugasjúkdóma átti
eftir að batna þegar fram liðu stundir einkum
eftir að endurhæfingardeild Borgarspítalans tók
til starfa 1. janúar 1973. Þá fjölgaði sjúkrarúmum
fyrir þessa sjúklinga verulega.
Virtur taugalæknir heimsækir ísland
Þekktur breskur taugalæknir, Denis John Williams
(1908-1990) að nafni, kom hingað til lands
sumarið 1972 í boði Háskóla Islands. Denis var
sérfræðingur í taugalækningum á Institute of
Neurology á Queen Square í Lundúnum sem
„telst eins konar Mekka þessarar greinar" eins og
sagði í einu dagblaðanna hér á landi.77-125 Sverrir
Bergmann taugalæknir var vel kunnugur Denis
Williams því að þegar hann hafði verið í sérnámi í
Lundúnum hafði hann verið aðstoðarlæknir hans
á Institute of Neurology á árunum 1966-1971.31
Á aðalfundi Taugalæknafélags íslands
sem haldinn var 31. maí 1972 gerði Sverrir
Bergmann grein fyrir væntanlegri heimsókn Denis
Williams til Islands og gat þess að hann myndi
halda fyrirlestra á Landspítalanum, í Háskóla
íslands og sennilega einnig í Domus Medica á
vegum Læknafélags Reykjavíkur. Félagsmenn í
Taugalæknafélagi íslands lýstu ánægju með að
heimsþekktum taugalækni væri boðið hingað
til lands og myndu þeir „gera allt sem þeir gætu
til þess að dvöl hans yrði sem ánægjulegust".1
Samþykkt var að félagið gæfi honum styttu
eftir Ásmund Sveinsson myndhöggvara. Einnig
var ákveðið að Denis Williams yrði sýnd
taugalækningadeild Landspítalans og að því
loknu yrði honum boðið í mat á spítalanum.1
Á blaðamannafundi sem haldinn var með
32 LÆKNAblaðið 2010/96 Fylgirit 64