Bæjarins besta - 16.04.2014, Blaðsíða 18

18 MIÐVIKUDAGUR 16. APRÍL 2014
Sælkerar vikunnar eru Sigríður Línberg Runólfsdóttir og Halldór Margeir Sverrisson í Bolungarvík
Kjúklingaréttur og heit kaka
Ég ætla að bjóða uppá uppá-
haldsrétt fjölskyldunnar.
Kjúklingaréttur Geira
2 dl grillsósa (orginal)
1 dl sojasósa
1 dl aprikosusulta
100 gr púðursykur
50 gr smjör
Allt þetta hitað að suðu og
hellt yfir kjukling í bitum og
eldað hæfilega lengi.
Og svo er það kakan
Heimsins besta
rabarbarakaka
100 gr smjör
2 egg
2 tsk lyftiduft
2,5 dl sykur(má vera hrásykur)
3 dl hveiti (eða dl spelt og 1 dl
hveiti)
Vanillusykur
3-4 dl rabarbari smátt skorin
(Mér finnst betra að hafa mjóa
leggi) Aðferð: Bræðið smjörið í
potti og blandið hveitinu saman
við hrærið með sleif og blandið
síðan hinu hráefninu saman við.
Hellið í vel smurt form og bakið
við ca 200 gr. í 20 mín. Stráið
svolítið af sykri jafnt yfir kökuna
og setjið í ofn ( þá verður hún að-
eins stökk ) og berið fram með
Örnu rjóma.
Verði ykkur að góðu.
Við skorum á Ragnar Svein-
björnsson í Bolungarvík til að
vera næsti sælkeri vikunnar.
Þetta er eiginlega
bara tilfinningin
Það er eins og bátsnafnið og
mannsnafnið Guðmundur Ein-
arsson í Bolungarvík renni saman
í eitt enda fylgir því nafni mikil
aflasæld í huga fólks. Núna er
um hálf öld síðan Guðmundur
Einarsson byrjaði að fara á sjó,
er hann þó aðeins rétt orðinn 57
ára gamall. „Ég byrjaði að fá að
fljóta með svona átta-níu ára
gamall einn og einn túr með föður
mínum og móðurbróður, Vagni
Hrólfssyni,“ segir hann.
– Lá það fyrir frá upphafi, eins
og stundum er, að þú myndir
leggja sjómennskuna fyrir þig,
eða kom eitthvað annað til greina?
„Ég held að það hafi aldrei
komið neitt annað til greina.
Uppeldið var einfaldlega þannig,
það var varla talað um annað en
sjó og fisk. Það stefndi strax allt
í þessa átt og allur áhuginn var
þar.“
– Hvenær varstu fyrst með bát
sjálfur?
„Skipstjóri var ég fyrst í af-
leysingum á Guðbjörginni á Ísa-
firði. Reyndar var ég eitthvað
búinn að vera sjálfur með trillur
áður, byrjaði á því 1987. “
Faðir Guðmundar er Einar
Guðmundsson, kallaður Dengsi,
og móðir hans Ásdís Hrólfsdóttir.
„Móðir mín er fædd á Hesteyri
og ættuð af Ströndum. Hún missti
föður sinn ung og fór þá fyrst til
Ísafjarðar og síðan til Bolungar-
víkur. Pabbi er innfæddur Bol-
víkingur en ættaður úr Inndjúp-
inu.“
Ásgerður Jónasdóttir eigin-
kona Guðmundar er frá Ísafirði,
dóttir Jónasar Guðbjörnssonar frá
Hafrafelli og Sólveigar Sörensen.
„Pabbi hennar varaði hana við
þegar hún var unglingur, sagði
henni að passa sig á helvítis Bol-
víkingunum. En þetta breyttist þeg-
ar hann vissi að ég var sjómaður
og ætlaði í Stýrimannaskólann
og væri þess vegna einn af mátt-
arstólpum samfélagsins. Og við
erum ennþá hjón eftir fjörutíu og
eins árs samveru,“ segir Guð-
mundur.
Börn þeirra Ásgerðar og Guð-
mundar eru þrjú. Jónas Guð-
mundsson er elstur, fæddur 1976,
síðan er Einar Guðmundsson,
fæddur 1981, og yngst er Tinna
Björg Guðmundsdóttir, fædd
1984.
Nýr bátur og rækjukvóti
Fram kom í fréttum núna fyrir
stuttu, að Mýrarholt ehf. í Bol-
ungarvík hafi keypt togbátinn
Margréti SH frá Rifi ásamt 12%
aflahlutdeild í innfjarðarækju í
Ísafjarðardjúpi. Guðmundur Ein-
arsson er eigandi Mýrarholts
ásamt Jóni Þorgeiri bróður sín-
um, endurskoðanda í Bolungar-
vík, og sonum þeirra beggja. Að-
spurður hvort frekari aflaheim-
ildir en hlutdeildin í Djúprækj-
unni hafi fylgt með í kaupunum
segir Guðmundur svo ekki vera.
„Því er nú verr og miður, það verð-
ur ekki ennþá, í það minnsta,“
segir hann.
Báturinn hét áður Valgerður
BA. Upp í kaupin fara tveir hand-
færabátar, Ásdís ÍS og Vísir ÍS.
Margrét var smíðuð í Póllandi
og kláruð hjá Ósey í Hafnarfirði
árið 1999. Báturinn var skut-
lengdur árið 2008 og hefur áður
borið nöfnin Friðrik Bergmann
SH, Bára SH og Valgerður BA.
Báturinn verður fyrst og fremst á
rækju en Guðmundur segir að
seinna komi í ljós hvort að önnur
tækifæri opnist, til að mynda með
dragnótaveiðar. Rækjukvótinn
sem þeir kaupa var áður á Matt-
híasi SH sem var á rækjuveiðum
í Ísafjarðardjúpi í vetur.
Á togurum og smábátum
„Eins og ég sagði, þá byrjaði
ég að fara ferð og ferð með pabba
mínum og Agga heitnum,“ segir
Guðmundur þegar hann er beðinn
að rekja sjómannsferilinn í stór-
um dráttum. „Stundum fékk ég
líka að fara á stærri bát, Einari
Hálfdáns, með afa mínum sem
var kokkur. Svo þegar ég var
fimmtán ára gamall var ég búinn
að vera að væla í pabba að biðja
um pláss fyrir mig á Sólrúnu í
Bolungarvík, sem var 250 tonna
tappatogari. Honum fannst ég nú
heldur ungur til að ráða mig í
þetta, hélt að ég myndi kannski
ekki geta það. En við vorum síðan
ráðnir upp á hálfan hlut, við Krist-
ján Jón Guðmundsson, en á það
reyndi ekki því það vantaði einn
mann og við því ráðnir upp á
heilan hlut. Það var eiginlega
fyrsta alvöru sjómennskan hjá
mér. Þar er ég með Einari Hálf-
dáns frænda mínum þetta sumar
og líka næsta sumar. Síðan fór
ég í Stýrimannaskólann.
Eftir það byrjaði ég að fara á
togarana hérna heima, Heiðrúnu
og Dagrúnu. Síðan fer ég á Guð-
björgina sumarið 1979 og er þar
alveg til 1997. Byrjaði þar sem
háseti og endaði sem afleysinga-
skipstjóri. Svo hætti ég þar þegar
Samherji keypti og þá fór ég út í
smábátaútgerð á fullu. Þá létum
við smíða fyrir okkur nýjan bát
sem hét Guðmundur Einarsson,
en höfðum áður átt tvo báta fyrir.
Guðmundur Einarsson var Vík-
ingur 800, þetta var 5,7 tonna
bátur. Við vorum búnir að eiga
færabáta síðan 1987, sem maður
var að hlaupa á í fríunum. Síðan
voru nokkrir með nafninu Guð-
mundur Einarsson fram til 2004,
en þá hætti ég þar og fór á stóran
bát sem hét Einar Hálfdáns, 260
tonna bátur, áður Orri á Ísafirði.
Síðan hefur sjómennskan hjá mér
verið smátt og smátt að minnka
þó að ég hafi alltaf verið viðloð-
andi þetta á bátum sem heita Einar
Hálfdáns, sem við gerum út á línu,
og Albatros, færa- og línubát sem
ég hef róið á síðustu árin.
Fyrstu árin áttum við saman
útgerðina ég, pabbi og Guðmund-
ur Jens Jóhannsson mágur minn.
Guðmundur fór síðan í eigin út-
gerð og kom þá Daði Guðmunds-
son föðurbróðir minn og áður
Jón Þorgeir bróðir minn. Þegar
pabbi og Daði komust á aldur
var útgerðin seld til Bakkavíkur
sem við áttum hlut í. Síðustu sjö
árin höfum við Jón Þorgeir átt
saman útgerð og gerum í dag út
bátana Einar Hálfdáns og Alba-
tros í félögunum Blakknesi ehf.
og Mýrarholti ehf.“
– Eruð þið líka með fiskvinn-
slu?
„Nei, við erum ekki með neina
vinnslu. Á sínum tíma vorum
við með í vinnslu í Fiskverkun-
inni Vík ehf. sem sameinaðist
síðar Bakkavík hf., en það endaði
nú frekar illa þannig að við höfum
alveg látið það eiga sig síðan.“
Að vera vakandi
og gefast ekki upp
– Þú ert annáluð aflakló.
„Ætli það megi ekki frekar
segja að ég hafi verið duglegur
að fara á sjó. Annars hefur þetta
bara gengið alveg þokkalega.“
– Hver er lykillinn að því að
vera góður aflamaður?
„Ég held að aðalatriðið sé að
vera vakandi og hafa eftirtekt,
hafa áhuga fyrir hlutunum, og
gefast ekki upp. Ég hef líka alltaf
verið svo heppinn að hafa mikið
af góðu fólki í kringum mig.
Margir koma þar við sögu. Hrólf-
ur bróðir minn, landformaður hjá
okkur, hefur alltaf verið vakinn
og sofinn yfir öllu í kringum út-
gerðina, aldrei í boði að slaka á
þegar hann er nálægt.“
– Hvað eru margir í áhöfn á
þessum litlu bátum?
„Eins og á Einari Hálfdáns er
fjögurra manna áhöfn en það róa
aldrei nema tveir í einu. Svo eru
kallar í landi sem eru að beita. Á
Albatros sem ég er með núna,
sem rær bara með færi og línu,
þá eru einn til tveir um borð.“
Tilfinningin ræður mestu
– Er það ekki endalaust nám
að kynnast miðunum og vita
hvert helst skal halda til veiða
hverju sinni?
„Jú. Oft tekur maður mið af
árinu á undan og reynslunni yfir-
leitt. En það gengur nú samt ekki
alltaf upp. Þetta er endalaus lær-
dómur og þetta er ekki alltaf eins.
En oft en nú leitað þangað sem
maður hefur fengið fisk áður. Það
er gott að þekkja botninn vel og
hvernig landslagið er þar.“
– Skráirðu nákvæmlega hvar
þú ert hverju sinni og hver ár-
angurinn hefur verið? Eða er þetta
meira tilfinningin?
„Nei, ég skrái ekki neitt hjá
mér. Þetta er eiginlega bara til-
finningin. Svo eru allir bátar
komnir með tölvuplottera og
maður merkir inn þar sem maður
fær einhvers staðar fisk, svona
betri staði, og tekur eftir hvernig
botninn er. Þegar einhver harður
blettur er þar sem maður fær fisk,