Dagblaðið Vísir - DV - 13.06.2008, Blaðsíða 14
föstudagur 13. júní 200814 Helgarblað DV
„Reiðin hverfur aldrei. Þetta er
nokkuð sem ég mun aldrei komast
yfir. Aldrei nokkurn tímann. Móð-
urástin er ótrúleg en hún virðist
ekki hafa skipt miklu máli á þess-
um tíma og í þessu máli. Það var
bara komið fram við mann eins og
tilraunadýr,“ segir Hanna Regína
Jónsdóttir sem missti dóttur sína í
hendur barnaverndarnefndar árið
1984. Dóttir hennar, Anna Dögg
Júlíusdóttir, var send í fóstur aust-
ur á land þar sem hún ólst upp. „Ég
veit ekki hvernig er hægt að fyrir-
gefa svona lagað. Ekki get ég það
að minnsta kosti. Það er útilokað
mál. Ég myndi helst vilja sjá þetta
fólk sem stýrði þessu á bak við lás
og slá. Í staðinn eru þau öll starf-
andi við þetta ennþá. Þetta fólk átti
allt að fá dóm. Beint í fangelsi með
þau og það átti að henda lyklinum,“
bætir hún við.
Sett í hendur alkóhólista
Hjónin sem tóku dóttur henn-
ar í fóstur voru alkóhólistar að sögn
þeirra Hönnu og Jóns Viðarssonar,
manns Hönnu og stjúpföður Önnu
Daggar. Sjálf voru þau ekki í neinni
neyslu. Drukku sjaldan, neyttu ekki
lyfja og það var engin óregla. Það
eina sem þau glímdu við voru pen-
ingavandræði. Tvítug hjón sem
veðjuðu á vitlausan hest og það
kostaði þau barn Hönnu. „Ætli það
séu nema fjögur ár síðan stjúpmóð-
ir hennar Önnu þurrkaði sig upp.
Anna Dögg hafði upp á okkur þeg-
ar hún var 18 ára og sagði okkur að
þau hefðu drukkið mikið. Það er al-
gjörlega óskiljanlegt. Þetta er óskilj-
anlegt dæmi.
Það er ekkert sem getur bætt
þennan tíma upp. Ekki neitt. Mér
finnst svo rosalega ömurlegt að vita
til þess að þetta fólk starfi enn hjá
barnaverndarnefnd og í fleiri störf-
um sem tengjast stefnu fjölskyld-
unnar,“ segir Hanna.
Jón bætir við að lítið hafi ver-
ið reynt. Það hafi einfaldlega átt
að stía fjölskyldunni í sundur. „Að
þetta fólk geti hugsað sér að halda
barni, vitandi það að foreldrarnir
eru í lagi. Hún á systkini og að það
hafi ekki verið komið með barnið og
sagt nú gerum við tilraun með það
að hún verði hjá ykkur í einhvern
tíma. Fullreyna hlutina á heimilinu.
Mér finnst að þeir hefðu átt að vinna
þetta á heimilinu.“
Móðirin rak þau á dyr
Hanna og Jón kynntust þeg-
ar Hanna var komin fimm mánuði
á leið 1982. Þá var Hanna tvítug en
Jón var tveimur árum eldri. Hann
var búinn að vera á verbúð í Grinda-
vík og hún vann einnig í fiski. Ætl-
uðu þau að setjast að í Grindavík.
Fyrst um sinn bjuggu þau hjá móð-
ur hennar en voru rekin á dyr. Hún
kasólétt.
„Við máttum ekki vera þarna
því ég borgaði ekki heim. Við flutt-
um heim til systur móður Hönnu
sem bjó líka í Grindavík. Þá byrj-
aði mamma hennar að senda yngri
systkini hennar yfir til að blóta mér
og henni í sand og ösku. Eineltið frá
móður hennar og pabba var orðið
svakalegt,“ segir Jón.
Eftir að þau höfðu verið rekin á
dyr fundu þau sér íbúð sem var til-
búin undir tréverk í Njarðvík sem
þau gátu keypt. „Hanna átti peninga,
sem pabbi hennar geymdi, út af bíl-
slysi sem hún lenti í. En pabbi henn-
ar neitaði að láta hana fá banka-
bókina. Þá þurftum við að hringja á
lögregluna til að fá bókina afhenta.
Við keyptum þessa íbúð og hún
var gerð klár áður en Hanna kom
heim af fæðingardeildinni. En þeg-
ar kom að lokagreiðslunni, sem við
ætluðum að borga með móðurarfi
mínum sem fósturafi minn geymdi
og hafði umboð fyrir, neitaði hann
að láta okkur fá arfinn. Hann mátti
ekki afhenda arfinn nema hann færi
í fjárfestingu. Hann var búinn að
láta okkur fá vilyrði um að arfurinn
myndi fara í þessa íbúð.
Síðan þegar kom að þessari
greiðslu neitaði hann. Þá var ég á
sjónum og ég gerði allt sem í mínu
valdi stóð að ná þessari greiðslu en
það tókst ekki. Við vorum alltaf að
harka og við misstum þessa íbúð í
Njarðvík. Misstum alla peningana
sem við vorum búin að leggja í íbúð-
ina. Þar með þurftum við að fara að
leigja og gerðum það í Keflavík.“
Seinkaði vegna elds í Cadillac
Jón ákvað að hætta á sjónum
eftir að Anna Dögg kom í heiminn.
ÞURFTU AÐ VELJA ANNAÐ BARNIÐ
Benedikt BóaS hinRikSSon
blaðamaður skrifar: benni@dv.is
anna dögg Júlíusdóttir var tekin frá móður sinni
þegar hún var tveggja ára af barnaverndarnefnd
Reykjavíkur. Hún var send í fóstur austur á land.
Móðir hennar, hanna Jónsdóttir, og Jón Viðars-
son, maður hennar, fengu viku til að velja hvort
þau myndu vilja hafa Önnu Dögg í sinni umsjá
eða yngri bróður hennar. Hanna er afar ósátt
við hvernig staðið var að málum og krefst svara.
„Þetta er nokkuð sem ég mun aldrei komast
yfir. Aldrei nokkurn tímann,“ segir Hanna.
„Það er ekkert sem getur bætt þennan tíma upp. Ekki neitt. Mér finnst svo
rosalega ömurlegt að vita til þess að þetta fólk starfi enn hjá barnavernd-
arnefnd og í fleiri störfum sem tengjast stefnu fjölskyldunnar.“