Iðnaðarmál - 01.06.1959, Blaðsíða 4

Eftirfarandi grein hefur norski verkfræðingurinn Johan Meyer ritað, en hann er for-
stöðumaður tæknideildar samhands norskra bifreiðaverkstæða, Automobilverkstedenes
Landsjorbund. Johan Meyer dvaldist á Islandi í nóvember- og desembermánuði s.l. sem
leiðbeinandi við framkvæmd ICA-áætlunar á vegum Iðnaðarmálastofnunarinnar og Félags
íslenzkra bifreiðaverkstæðaeigenda. Greinina ritaði hann, meðan hann dvaldist á íslandi,
og koma þar fram ýmsar upplýsingar, sem hann telur sérlega fróðlegar, með tilliti til
íslenzkra staðhátta.
Síðar verður gerð nánari grein fyrir áðurnefndri áætlun hér í blaðinu og byggt á þeirri
skýrslu, sem Johan Meyer mun semja nm þetta efni.
STARFSEMI NORSKRA
RIFREIÐAVERKSTÆÐA
Inngangur
Það er mjög athyglisvert að kom-
ast að raun um, að íslenzku bifreiða-
verkstæðin eiga nú við sömu vanda-
mál að glíma og hin norsku bifreiða-
verkstæði hafa haft. Munurinn er sá,
að vandamálin virðast öllu umfangs-
meiri á íslandi en þau hafa verið í
Noregi. En þar hefur nú þegar ýmist
verið ráðið fram úr mestu vandamál-
nnura eða dregið stórlega úr þeim.
og gæti því verið fróðlegt fyrir ís-
lenzka lesendur að kynnast því,
hvernig tekið var á málunum.
Það, sem mjög hefur stuðlað að
lausn þessara vandamála, er sú stað-
reynd, að þjóðin hefur smám saman
unnið hug á verstu afleiðingum af
])átttöku sinni í heimsstyrjöldinni síð-
ari og að bifreiðaverkstæðin hafa,
með skipulagðri félagsstarfsemi sinni,
sýnt mikinn samstarfsvilja til að sigr-
ast á erfiðleikunum og efla hagsmuni
])essarar atvinnugreinar.
Bifreiðaijöldinn og innflutningshöftin
Norsku bifreiðaverkstæðin annast
að miklu leyti viðhald og viðgerðir á
tækjum hins vélvædda landbúnaðar
og ökutækjum hersins. En aðalstarf-
semi þeirra byggist þó á viðgerðum
bifreiða. í árslok 1958 var fjöldi bif-
reiða í landinu um 280.000, þar af
um 166.000 fólksbifreiðir. Það svar-
ar til þess, að um 12.4 íbúar komi á
hverja bifreið, eða um 20.4 íbúar á
hverja fólksbifreið. Innflutningur á
árinu 1959 mun sennilega verða um
28.000 bifreiðir, þar af um 18.000
fólksbifreiðir.
A árunum eftir heimsstyrjöldina
var innflutningur hifreiða takmark-
aður af opinberu eftirliti þannig, að
kaupendur urðu að hafa leyfi frá yfir-
völdunum, ef þeir vildu flytja inn
nýjar eða notaðar bifreiðir frá út-
löndum. Árið 1952 voru innflutnings-
höft afnumin á vöru- og langferða-
bifreiðum, og hafði sú ráðstöfun
enga aukningu á innflutningi ])essara
tegunda í för með sér. Innflutningur
sendiferðabifreiða var gefinn frjáls
vorið 1959, og hafði það heldur enga
aukningu innflutnings í för með sér.
Varðandi innflutning fólksbifreiða
skal það tekið fram, að á bifreiðum
frá Au=tur-Evrópulöndunum hefur
sala verið frjáls innan þeirra „kvóta“,
sem gagnkvæmir verzlunarsamningar
við þessi lörd levfa. Sala þessara bif-
reiða hefur minnkað ört, eftir því
sem innflutningur frá Vestur-Evrópu-
Johan Meyer.
löndum hefur aukizt. Hinn 1. október
1960 mun innflutningur fólksbifreiða
einnig gefinn frjáls. Gild ástæða er
til að ætla, að sú ráðstöfun muni ekki
hafa verulega aukningu innflutnings
í för með sér. Tollur af langferða-,
vöru- og sendiferðabifreiðum er 20%
og af fólksbifreiðum 30%. Heildar-
kostnaður við innflutning og fyrstu
sölu bifreiða er að jafnaði um 100%
af cif-verði.
Bifreiðcverkstæðin og viðgerðarhæfni
Til þess að geta tekið að sér bif-
reiðaviðgerðir gegn borgun, er þess
krafizt, að verkstæðið hafi hlotið
viðurkenningu samkvæmt lögum frá
17/10 1947, um löggildingu bifreiða-
verkstæða. Grundvöllur þessara laga
er umhyggjan fyrir umferðaröryggi
og viðhaldi verðmætra eigna. Lög-
gildinguna veita bifreiðasérfræðing-
ar ríkisins í samráði við fulltrúa frá
sambandi bifreiðaverkstæða og full-
trúa frá samtökum hifvélavirkja. Um
eitt þúsund venjuleg bifreiðaverk-
stæði eru í landinu, og er meðalfjöldi
starfsmanna 6—8. Til viðbótar koma
svo allmörg einkaverkstæði fvrir-
tækja, sem annast eingöngu viðgerðir
á eigin bifreiðum. Tala bifreiðavið-
■96
IÐXAÐARMÁL