Frjáls verslun - 01.09.2009, Blaðsíða 134

134 F R J Á L S V E R S L U N • 8 . - 9 . T B L . 2 0 0 9
N æ R M Y N d A F K R I S T Í N u I N G ó L F S d ó T T u R
lyfjafræði við Háskóla Íslands. Ég kynntist
manninum mínum, Einari Sigurðssyni, á
meðan ég var við nám í háskólanum þar sem
leiðir okkar lágu saman í efnafræðitímum
og í gegnum sameiginlega vini. Einar var að
læra líffræði á þeim tíma en söðlaði um og
fór í fjölmiðla- og stjórnmálafræði í London.
Lyfjafræði var þriggja ára nám á þeim tíma
og eftir að ég útskrifaðist vann ég á rann-
sóknarstofu í lyfjafræði við HÍ en fór svo til
London með Einari. Ég starfaði til að byrja
með á spítalaapóteki en fór síðan í dokt-
orsnám við King´s College við University of
London. Ég lauk doktorsnáminu á þremur
árum með lyfjaefnafræði náttúruefna sem
sérfag. Þessi grein fjallar um efnafræði og
lífvirkni lyfja sem eiga uppruna sinn að rekja
til náttúrunnar, en af lyfjum sem fólk fær
ávísað frá lækni í dag eiga um 30% uppruna
sinn að rekja til náttúrunnar. Auk þess eru
mörg tæknileg hjálparefni sem notuð eru við
lyfjaframleiðslu unnin úr náttúrunni.“
Kristín og Einar eiga tvær dætur, Hildi
sem er fædd 1982 og Sólveigu Ástu sem er
fædd 1994.
Rannsóknir á efnum úr fléttum
Kristín og Einar flytja heim 1982, sama ár og
þeim fæðist fyrri dóttirin. „Ég fór fljótlega að
vinna við kennslu og rannsóknir hjá Háskóla
Íslands og ég hef unnið mestan minn starfs-
feril þar. Um svipað leyti og ég hóf kennslu
var í undirbúningi að lengja lyfjafræðinámið
úr þremur árum í fimm og á sama tíma var
ég ritstjóri Tímarits um lyfjafræði, sem var
afskaplega skemmtilegt, auk þess sem ég
tók þátt í starfi Lyfjafræðingafélags Íslands.
Síðan vann ég að rannsóknum sem miðuðu
jónína Leósdóttir, æskuvinkona
Jónína segir að þær Kristín hafi kynnst á
unglingsárunum þegar Kristín fluttist aftur til
Íslands eftir margra ára búsetu í Bandaríkjunum.
„Við bjuggum við götur sem lágu hlið við hlið og
vorum í sama árgangi í Hagaskóla en kynntumst
í gegnum sameiginlega vinkonu. Vinátta okkar
spannar nú fjóra áratugi og er eitt af því sem ég
er þakklátust fyrir í lífinu. Fátt er dýrmætara en
tengsl sem eiga svo djúpar rætur – sérstaklega
þegar í hlut á traust og vönduð manneskja eins og Kristín sem þar
að auki hefur yndislegan húmor.
Kristín er ótal mörgum kostum búin. Það er ekki nóg með að hún sé
skarpgreind og fljót að setja sig inn í ólíkustu málefni heldur er hún
einnig hlý, einlæg og ræktarsöm. Hún var frábær námsmanneskja
og ég dáðist að því að hún átti jafnauðvelt með að læra tungumál
og raungreinar. Mér hefur eiginlega alltaf fundist hún geta allt. Oft
hefur mig því langað að ná með tærnar þangað sem hún hefur haft
hælana, með einni undantekningu þó. Það var þegar við vorum í MR
og hún byrjaði að stunda gömlu dansana hjá Þjóðdansafélaginu. Slík
tómstundaiðja var ekki beinlínis í takt við tíðarandann á árunum upp
úr 1970 svo Kristínu tókst aðeins einu sinni að draga mig með sér.
En hún hélt sínu striki.
Við erum í saumaklúbbi með vinkonunni sem kynnti okkur forðum
daga og tveimur öðrum sem bættust í hópinn í byrjun mennta-
skóla. Núorðið fer að vísu lítið fyrir hannyrðunum en við reynum að
hittast í hverjum mánuði og fyrir nokkrum árum fórum við saman til
Skotlands. Þá var hlegið svo mikið og innilega að ég er viss um að
það heyrðist alla leið til Íslands. Við Kristín tilheyrum einnig öðrum
kvennahópi sem hittist mánaðarlega en í honum eru konur sem
bundust vináttuböndum í London í lok áttunda áratugarins. Þótt
Kristín gegni erilsömu og krefjandi starfi gefur hún sér því tíma til að
rækta vináttuna og það er okkur vinkonum hennar ómetanlegt.“
ólafur Ingi ólafsson, vinur
„Ég kynntist Kristínu fyrir 20 árum þegar við
Einar eiginmaður hennar hófum að vinna að verk-
efnum saman, hann sem starfsmaður Flugleiða
en ég hjá Íslensku auglýsingastofunni. Sá kunn-
ingsskapur hefur síðan þróast í góða og trausta
vináttu. Kristín er einstaklega fáguð og vönduð í
allri framgöngu og lítillæti og hógværð eru henni
eðlislægir kostir. Hún er góður hlustandi og setur
mál sitt fram með skýrum, rökföstum og skilj-
anlegum hætti. Þess vegna er hún eins við alla og
á jafnauðvelt með samskipti við sveitungana í Þverárhlíðinni og fólk
með heimilisfestu í Kreml eða Hvíta húsinu.
Ég veit ekki til og get raunar ekki ímyndað mér að Kristín eigi sér
óvini. Þar með er ekki sagt að hún sé ekki skoðanaföst og láti ekki
sverfa til stáls. Það gerir hún hinsvegar með rökum og skýrri sýn á
hvað hún ætlar sér og ber virðingu fyrir skoðunum annarra, líka þótt
þær fari ekki saman við hennar. Þegar Kristín ákvað að bjóða sig
fram til rektors Háskóla Íslands gerði ég mér í fyrsta skipti glögga
grein fyrir því afburðastarfi sem hún hefur unnið á sínu fræðasviði.
Þannig fyllir hún flokk margra annarra við Háskólann sem vinna
frábær vísinda-, kennslu- og rannsóknarstörf án þess að láta mikið
á sér bera.
Eina sögu hef ég heyrt af Kristínu sem lýsir henni vel, en þess ber S
AG
T
U
M
K
R
IS
TÍ
N
U
IN
G
Ó
LF
S
D
Ó
TT
U
R
Nafn: Kristín Ingólfsdóttir.
Fædd: 14. febrúar 1954.
Maki: Einar Sigurðsson,
forstjóri Mjólkursamsölunnar.
Börn: Hildur, fædd 1982, og
Sólveig Ásta, fædd 1994.
Starf: Rektor Háskóla Íslands.