Frjáls verslun - 01.10.2005, Síða 36

36 F R J Á L S V E R S L U N • 1 0 . T B L . 2 0 0 5
En hvernig varð hann þá KR-ingur? „Ég ólst upp sem
strákur við Laugaveg 61, í húsi Alþýðubrauðgerðarinnar,
en fluttist þaðan 12 ára með foreldrum mínum í Vestur-
bæinn, að Öldugötu 50. Þar með varð ég KR-ingur í húð
og hár.“
Helgi var kunnur leikmaður með KR í körfubolta og
spilaði þar með mönnum eins og Einari Bollasyni, Kolbeini
Pálssyni, Kristni Stefánssyni, Halldóri Sigurðssyni og Jóni
Otta Ólafssyni, svo nokkrir séu nefndir.
Jón Otti og Halldór eru hans bernskuvinir.
Þessi hópur heldur enn vel saman og þeir
eru ófáir útreiðatúrarnir sem hópurinn
hefur farið undir stjórn þeirra hjóna Einars
Bollasonar og Sigrúnar Ingólfsdóttur.
Helgi var ekki aðeins leikmaður, hann
var líka þjálfari. Hann var um árabil for-
maður stjórnar körfuknattleiksdeildar KR
og sat nánast samfellt í stjórn í allt að tvo
áratugi, tók fyrst sæti í stjórninni aðeins 18
ára, þegar hann var nemandi við Verslunarskóla Íslands.
Síðar sat hann í stjórn Körfuknattleikssambands Íslands í
allnokkur ár, þar af eitt ár sem formaður.
„Við strákarnir rákum körfuknattleiksdeildina og það
gaf okkur sjálfstraust. Okkur fannst við færir í flestan
sjó og fyrir vikið mikluðum við mál aldrei of mikið fyrir
okkur,“ svo notuð séu hans orð.
„Einvígi KR og ÍR á árunum frá 1960 til 1970 eru
mörgum afar minnisstæð. Þessir leikir unnust yfirleitt
með eins stigs mun. Tap gegn ÍR gat setið lengi í manni,“
segir Helgi og engum dylst að um þennan tíma hefur hann
rætt nokkrum sinnum áður - og það án þess að þykja það
leiðinlegt.
Íþróttir eru harður stjórnunarskóli
„Þetta var harður skóli sem hefur verið mér gott veganesti í
starfi sem sendiherra. Það eru ekki allir sem gera sér grein
fyrir því hvað keppni og íþróttir eru góður stjórnunarskóli.
Við lærðum að bera ábyrgð, líka fjárhagslega ábyrgð með
því að reka körfuknattleiksdeild KR. Við lærðum að hvetja,
skipuleggja, gera kröfur til okkar sjálfra, gera kröfur til ann-
arra og lærðum að skilja mikilvægi þess að vinna saman.
Við komumst að eigin raun um að jákvæður stjórnandi er
fremstur meðal jafningja, dreifir ábyrgðinni og ræktar með
sér nauðsynlegan metnað og vilja til að sigra og standa sig
í lífinu.
Ég hef stundum sagt að í íþróttum lærist mönnum að
gera sitt besta; læri bæði að sigra og tapa. Íþróttamenn
læra þá lexíu, að undirbúi þeir sig illa fyrir leik séu þeir
í raun að undirbúa sig fyrir tap. Sá sem ekki undirbýr sig
nægilega vel í starfi og leik lýtur yfirleitt í lægra haldi. Þess
vegna leggja sannir keppnismenn oft á sig meiri vinnu en
aðrir, þeir vita hvað þarf til að sigra.
Í íþróttum læra menn líka að það er í lagi að alvara og
gleði eigi samleið; að það felst mikill drifkraftur í leikgleð-
inni; að hungur keppnismanns í sigur fer vel saman við
ánægjuna af að keppa og taka þátt. Íþróttaiðkun nýtist
vel í mannlegum samskiptum og gerir flesta opnari í sam-
skiptum við aðra.“
Helgi segist geta nefnt ótal dæmi um það hvernig vanda-
mál í stjórnun hafa verið leyst með því að setja þau í sam-
hengi við vandamál í íþróttum. Hann tekur nærtækt dæmi
af því þegar undirmaður hans var eitt sinn ekki byrjaður
að vinna verk sem hann átti að vera löngu byrjaður á, verk
sem var framarlega í forgangsröðinni og átti að vera komið
á góðan rekspöl.
„Ég var verulega óánægður og þess vegna bað ég hann
um að fá sér sæti með mér. Ég ákvað að vísa til körfu-
boltans og fékk um leið athygli hans. Hann hlustaði. Ég
sagði honum að í körfubolta hefðu menn þrjá kosti inni á
vellinum; þeir gætu rakið boltann upp völlinn, gefið hann
á næsta leikmann eða reynt körfuskot. Ég spurði hann
síðan hvað hann myndi gera sem þjálfari ef einn leikmaður
træði boltanum skyndilega undir skyrtuna og gengi bara
um. Það þurfti ekki frekari málalengingar; þetta skildist,
það vafðist ekki fyrir honum hvað hann gerði við þennan
leikmann - tæki hann út af.“
Áður en við segjum skilið við körfuboltann má geta
þess að Helgi þjálfaði m.a. Geir H. Haarde í yngri flokk-
unum. Hvernig var hann? spyr ég. „Hann var góður. Geir
var stór strákur sem spilaði miðherja og tók mikið til sín
undir körfunni. Hann hætti snemma, á unglingsárunum.
Þarna voru með honum strákar eins og John Fenger og
Vilhjálmur Fenger. Þetta voru allt strákar sem hafa klárað
sig af í lífinu.“
Stofnaði fjárfestinga- og frímerkjafélag 14 ára
Þótt Helgi hafi valið sér lögfræði í háskólanum og lífsstarf
hans liggi í ótal verkefnum fyrir hið opinbera í utanríkis-
þjónustunni þá beygðist krókurinn snemma til viðskipta
og sem strákur stofnaði hann lítið fjárfestingafélag með
þremur vinum sínum, þetta félag fjárfesti í frímerkjum.
„Í þá daga var algengt að strákar söfnuðu frímerkjum,“
segir Helgi. „En þegar við vorum komnir í 1. bekk í gagn-
fræðaskóla vorum við nokkrir vinir sem töldum að hag-
kvæmt gæti verið að safna frímerkjum; að það væri hægt
að græða á því. Ég man að við töldum góð kaup í því að
kaupa frímerkjaröð sem kallaðist hesturinn, að hægt væri
að kaupa hvert merki á 10 aura og selja það síðar á 20 aura.
Við keyptum heilmikið af „ónotuðum hesti“ og við högn-
uðumst. Þar með komumst við á bragðið. Við stofnuðum
félag, eins konar fjárfestingafélag.“
S E N D I H E R R A Í S L A N D S Í B A N D A R Í K J U N U M
„Okkur fannst ekkert mál
að stofna þetta fyrirtæki,
við vorum alltaf að reka
KR á þessum tíma og það
gaf okkur sjálfstraustið
og eldmóðinn um að allt
væri hægt.“