Víkurfréttir - 03.07.2008, Blaðsíða 12

12 HANDHAFI MENNINGARVERÐLAUNA REYKJANESBÆJAR 2007VÍKURFRÉTTIR I 27. TÖLUBLAÐ I 29. ÁRGANGUR
Þetta eru orð Gunn ars Jó-
hanns Gunn ars son ar, 25 ára
Njarð vík ings sem í tæp an
ára tug hrærð ist í heimi eit ur-
lyfja áfeng is og of beld is, en
hef ur nú snú ið við blað inu.
Hann af plán ar nú 18 mán aða
fang els is dóm fyr ir lík ams-
árás sem hann framdi fyr ir
rúm um tveim ur árum. Áður
en hann hóf af plán un hafði
hann tek ið virk an þátt í starfi
for varn ar fé lags ins Lund ar
sem Er ling ur Jóns son stýr ir.
Gunn ar kom m.a. fram fyr ir
hóp um ung linga og sagði
sögu sína.
Hann átt ar sig á því að hann
hef ur gert mik ið á margra
hlut en vinn ur að því að nýta
tæki fær ið til að bæta fyr ir mis-
gjörð irn ar í krafti trú ar inn ar.
Blaða mað ur Vík ur frétta hitti
Gunn ar fyr ir í heim sókn ar-
her bergi Litla-Hrauns fyr ir
skemmstu og ræddi við hann
um fíkn ina, for varn ir og trúna
sem er hans leið ar ljós í nýju
lífi.
Fór strax illa með áfengi
Gunn ar er glað ur í fasi þeg ar
hann kem ur inn í heim sókn-
ar her berg ið, enda seg ir hann
líf ið leika við sig þó hann sé
inni lok að ur í fang elsi. Talið
berst að æsku hans og upp hafi
neysl unn ar.
„Ég kem frá góðu heim ili þar
sem ég ólst upp hjá pabba
mín um. Ég byrj aði að drekka
áfengi við ferm ing ar ald ur og
fannst strax sem að þetta væri
eitt hvað sem ég ætti alltaf að
gera. Ég hætti fljót lega að um-
gang ast jafn aldra mína og byrj-
aði að vera með eldri strák um
sem voru lengra komn ir í
drykkj unni.“
Gunn ar hætt i e innig að
stunda íþrótt ir og drykkj an
jókst hratt. Af brot og slags mál
urðu fljótt hluti af hans neyslu-
venj um og skóla gang an leið
fyr ir lífsstíl inn.
Hann lenti brátt í vanda mál um
tengd um áfeng is neysl unni þar
sem lög regl an var far in að
hafa af skipti af hon um og fé-
lags mála yf ir völd voru far in að
hóta því að taka hann af föð ur
hans. Því var tek ið til þess ráðs
að hann flutti 16 ára gam all
út til bróð ur síns í Þýska landi
og fór að vinna hjá hon um.
Er Gunn ar kom heim aft ur,
17 ára gam all, var um hverf ið
sem hann yf ir gaf gjör breytt til
hins verra.
„Þeg ar ég kem heim eru ein-
hvern veg inn all ir mín ir vin ir
komn ir í neyslu og fíkni efni
voru kom in í tísku á Suð ur-
nesj um. Þá hófst neysl an hjá
mér en fram að því hafði ég
að eins ver ið í áfengi,“ seg ir
Gunn ar og bæt ir því við að
efn in hafi fljótt hel tek ið hann.
Þræll fíkni efn anna
Leið Gunn ars nið ur í hyl dýpi
und ir heimanna var hröð.
Hann fór fljót lega að selja eit-
ur lyf og lifði afar hratt þar sem
hann var í mik illi neyslu.
„Ég var stans laust að djamma
frá því ég var sautján þang að
til ég fór í mína fyrstu með ferð
19 ára gam all. Hverja ein ustu
helgi og heilu vik urn ar jafn vel,
en all an þann tíma fannst mér
ég aldrei vera að skaða neinn
í kring um mig og aldrei gera
nein um neitt. Þetta var eins
og hluti af líf inu að vera að
skemmta sér og drekka. Þeg ar
mað ur byrj ar svo í fíkni efn um
tek ur þetta tak á manni og
mað ur fest ist. Mað ur verð ur
þræll fíkni efn anna og það gerð-
ist mjög fljót lega eft ir að ég
byrj aði að neyta þeirra.“
Sjálfs blekk ing in heltók Gunn ar
á þess um árum. Sölu gróð inn
var bara ein birt ing ar mynd
glans myndar inn ar sem um lék
eit ur lyfja heim inn.
„Ég sá stráka sem áttu nóg af
dópi, pen ing um og flottu dóti.
Það höfð aði til mín að ég gæti
orð ið rík ur á að selja dóp en
það var ekk ert nema blekk ing.
Því lík blekk ing.“
19 ára í fang elsi
Gunn ar fór í sína fystu með-
ferð 19 ára. Hann sagð ist hafa
ver ið kom inn á enda stöð og
ver ið stað ráð inn í því að hætta
allri neyslu.
„Van líð an in og þung lynd ið
sem fylgdi neysl unni var rosa-
legt því fíkni efn in eru svo
fljót að svíkja mann. Ef manni
leið illa voru efn in besti vin ur
manns. Mað ur fékk sér dóp til
að líða vel, en eft ir helg arn ar
fór mað ur til hel vít is.“
Á þess um tíma var hann
dæmd ur til fanga vist ar og hóf
af plán un á Kvía bryggju. Þar
var hann edrú í sjö mán uði, en
féll og lenti í slags mál um við
ann an fanga. Þeir voru eft ir
það flutt ir á Litla-Hraun í des-
em ber árið 2003. Það var ekki
til að bæta ástand ið á Gunn ari
enda nægt fram boð af eit ur-
lyfj um.
„Ég var bú inn að vera hér inni
í klukku tíma þeg ar ég var bú-
inn að út vega mér fíkni efni.
Það er auð veld ara að kom-
ast í fíkni efni hérna en utan
veggj anna. Þetta er til í næsta
klefa.“
Spurð ur um hvort það sé svo
auð velt að smygla eit ur lyfj um
inn í fang els ið ját ar hann því.
„Já, já. Þetta kem ur bara allt
inn um enda þarm inn.“
Gunn ar seg ir enga betr un hafa
hlot ið af fjög urra mán aða vist
sinni á Litla-Hrauni. Jafn vel þó
hann hafi far ið í með ferð að
Hlað gerð ar koti áður en hann
kom aft ur út í sam fé lag ið.
„Litla-Hraun er glæpa skóli
fyr ir þá sem ekki eru að taka
á sín um mál um. Þeg ar ég
kom hing að fyrst sog aði ég
í mig allt. Hvern ig væri best
að smygla inn dópi og gera
hitt og þetta. Ég upp lifi það
líka sterkt nú þeg ar ég kem
hérna inn edrú og bú inn að
taka á mín um mál um að ég
er nýr mað ur. Mitt lífs við horf
er svo allt öðru vísi en það var
áður. Mað ur upp lif ir sig eins
og gaml an mann þeg ar mað ur
sér þessa ungu stráka hérna.
Úr myrkr inu
inn í ljós ið
„Heim ur inn sem ég lifði í var blekk ing. Ég er til í að gera allt til að bæta
fyr ir mín ar gjörð ir og hef feng ið ann að tæki færi. Ég kepp ist við það að
bæta fyr ir það sem ég hef gert með því að hjálpa öðr um og leiða aðra.
Það er erfitt að biðja af sök un ar í blaða við tali og ég veit að það er fullt af
fólki sem vill ekki sjá mig, en ég trúi því að tím inn lækni öll sár.“
Gunnar í pontu á forvarnarfundi í Stóru-Vogaskóla. Hann fór víða til að fræða
unglinga og foreldra um hættur eiturlyfja áður en hann fór inn á Litla-Hraun.