Neytendablaðið - 01.10.2008, Blaðsíða 22

Fyrr á árinu var hringt í gemsann minn frá
bankanum og mér boðið nýtt kreditkort.
Ég er með einfaldasta Visa­kortið sem
hægt er að fá; það er án trygginga og
árgjaldið er 2.600 krónur. Það var reynt
að bjóða mér „e­kort“ og þar með hefði ég
fengið 0,5% endurgreiðslu á innlendum
færslum gegn 4.500 króna árgjaldi. „Það
gæti komið til greina“, sagði ég, „nema að
ég er búinn að borga árgjald kortsins sem
ég á nú þegar og vil ekki borga aftur“.
„Já, við myndum fella niður árgjald nýja
kortsins fyrsta árið“, sagði sölumaðurinn.
Ég sagðist þurfa að hugsa málið.
Það þarf ekki lengur búfé, tún eða hest til
að lifa af á Íslandi, en það þarf bæði debet-
og kreditkort. Ég hélt einu sinni að ég gæti
verið bara með debetkort, en það tókst
ekki. Ég var með árgjaldslaust bandarískt
kreditkort sem ég gat notað í neyðartil-
fellum (eins og til að panta á netinu), en
vegna þess að ég afla mér tekna á Íslandi
vildi ég helst nota það sem minnst. Ég
varð fljótlega þreyttur á að þurfa að taka
bílastæðamiðann inn í Leifsstöð og borga á
kassanum þar vegna þess að sjálfsalarnir úti
á bílastæðinu taka ekki debetkort. Þá var ég
kominn með símaþjónustu og vefhýsingu
og fékk miklu betri kjör með því að borga
með kreditkorti. Ég gafst upp.
Svo er ekki heldur hægt að lifa án debetkorts
á Íslandi. Það þarf debetkort fyrir tvennt:
hraðbankaúttekt, sérstaklega í útlöndum
þar sem úttekt með kreditkorti er mjög dýr,
og Sorpu í Reykjavík. Dósir og flöskur fást
ekki endurgreiddar án debetkorts. Sorpa
tekur ekki við kreditkorti.
En aftur að söguþræðinum. Það hlýtur
að vera frekar óvenjulegt að fá símtal frá
banka sem reynir að fá mann til að skipta
um kreditkort. Það hlýtur að hafa verið í
því hagur fyrir bankann að hringja í mig
og sannfæra mig um ágæti þess að vera
með e-kort. Svona eru viðskipti – þó að
bankinn léti eins og þetta snerist bara um
aukna þjónustu við mig. Hver gæti þessi
hagur verið? Af hverju vildi bankinn endur-
greiða mér 0,5% af veltu minni – og jafnvel
borga starfsmanni til að reyna að sannfæra
mig?
Gæti það verið vegna þess að bankinn
veðjar á að ég muni ekki verða með nógu
mikla veltu til að vega upp mismuninn á
milli árgjaldanna? Núverandi árgjald mitt
er, sem fyrr segir, 2.600 kr. Árgjald fyrir
endurgreiðslukortið er hins vegar 4.500
kr., sem þýðir að ég þyrfti að fá 1.900 kr.
endurgreiðslu á ári til að láta e-kortið að
borga sig. Til þess þyrfti ég að vera með veltu
upp á 380.000 kr. á ári og ekki er ég alveg
viss um að ég nái því. En kortafyrirtækið
var til í að fella niður árgjaldið. Og margir
neytendur hljóta að vera með nægilega
veltu til að vega upp mismuninn. Það þarf
að leita að öðru svari.
Ég fann sennilegra svar með því að skoða
vefsíðu Valitors (Visa á Íslandi), undir flip-
anum „Fyrirtækjalausnir“ og svo „Gjald-
skrá“ – síðu sem venjulegir neytendur
sækja sjaldan. Hér kemur fram að verslun/
seljandi sem tekur við debetkorti þarf að
borga til Visa 0,35% til 0,80% þóknun af
hverri færslu. Hins vegar þarf verslunin að
borga 0,90%-1,99% af kreditkortafærslum
til Visa (og fær sjálf ekki greitt fyrr en um
mánaðamót). Svipaðar tölur eru á vefsíðu
E-kort
– hagstæð fyrir einn en óhagstæð fyrir fjöldann?
 NEYTENDABLA‹I‹ 3. TBL. 2008