Ægir - 01.04.2002, Blaðsíða 39

39
L O Ð N U V E I Ð A R
grafaraæði,“ segir Maron og játar
því að loðnusjómenn hafi gert það
mjög gott á vetrarvertíðinni. „Við
gerðum það gott í vetur, en við
höfum séð alla flóruna í þessu,
bæði upp og niður. Maður er að
vona að það sé smám saman að
koma jafnvægi í bæði loðnuveið-
arnar og afkomuna af þeim, þessi
atvinnuvegur verður ekki bund-
inn jafn miklum sveiflum og við
höfum oft upplifað.„
Síldin flökuð um borð
Guðmundur Ólafur ÓF er eitt af
glæsilegustu loðnuveiðiskipum
flotans. SR-Mjöl á 53% hlut í út-
gerðinni á móti Garðari Guð-
mundssyni í Ólafsfirði og fjöl-
skyldu hans og Hreiðari Valtýs-
syni, útgerðarmanni á Akureyri.
Garðar Guðmundsson gerði lengi
vel út annað skip með sama nafni,
mun minna skip en núverandi
Guðmund Ólaf, sem Garðar Guð-
mundsson hóf að gera út í júní í
fyrra. Útgerðin hefur yfir að ráða
3% af loðnukvótanum, auk eins
síldarkvóta á heimamiðum,
tveggja síldarkvóta í norsk-ís-
lensku síldinni, hátt í 300 tonna
bolfiskkvóta og rúmlega 200
tonna rækjukvóta.
Guðmundur Ólafur var á dög-
unum í flotkví Slippstöðvarinnar
á Akureyri þar sem skipið var í
ýmiskonar lagfæringum auk þess
sem frystigeta þess var aukin um
helming. Guðmundur Ólafur er
eitt þeirra skipa þar sem unnt er
að flaka síld um borð og þannig
segir Maron að hægt sé að marg-
falda verðmæti síldarinnar. „Við
erum með kælitanka um borð
sem við getum sett hráefnið í og
kælt niður. Fyrir vikið höfum við
náð að framleiða mjög góða vöru
sem við höfum fyrst og fremst
selt á markað í Austur-Evrópu.“
Norsk-íslenska og kolmunninn
Að lokinni slipptöku taka við ný
verkefni. Næst fer skipið væntan-
lega á síldveiðar úr norsk-íslenska
síldarstofninum og einnig ætla
menn að reyna fyrir sér í
kolmunnanum. „Ég kann ágæt-
lega við kolmunnaveiðarnar, en
það er hins vegar alveg ljóst að
okkar skip er ekki það best út-
búna í kolmunnann. Ég er þó
ekki frá því að við bráðabirgðaút-
hlutun kolmunnanns fyrir
nokkrum vikum hafi mestur
kolmunnakvóti fallið á Guðmund
Ólaf. Það kemur til af áunnum
rétti skipsins til kolmunnaveiða
áður en við tókum við því. SR-
Mjöl gerði skipið til skamms
tíma eingöngu út á kolmunna-
veiðar þar sem það aflaði sér mik-
illar veiðireynslu. Ég tel að við Ís-
lendingar höfum orðið til að bera
mikla þekkingu á kolmunnaveið-
um og það hefur almennt orðið
mikil þróun í flottrollsveiðum
hér við land sem kemur okkur til
góða í kolmunnaveiðunum. Veið-
arnar á togtíma í kolmunnanum
eru mun meiri en þær voru fyrir
örfáum árum síðan, sem segir
okkur að við búum yfir töluvert
meiri þekkingu og betri tækni
við veiðarnar en áður. Það sama
má raunar einnig segja um loðnu-
veiðarnar. Ég hafði lengi vel
miklar efasemdir um réttmæti
þess að veiða loðnu í flottroll, en
það er alveg greinilegt að skipin
hafa útbúið sig með mjög full-
komnum veiðarfærum sem taka
fiskinn á mun skemmri tíma en
áður. Ég er ekki eins efins um
flottrollið og áður við loðnuveið-
arnar, en ég tel engu að síður að
nótin sé alltaf besta veiðarfærið
fyrir uppsjávarveiðar, hvernig sem
á það er litið.„
Neikvæð umræða um
sjávarútveg
Maron segir að í brælum og lé-
legu fiskeríi grípi hann aldrei
löngun til þess að gera eitthvað
allt annað en að stunda sjóinn.
„Nei, alls ekki. Mér finnst for-
réttindi að fá að standa í þessu.
Það er alveg rétt að þetta er mikil
vinna, en það er nú svo að eftir
því sem við fiskum meira, því
léttari er þessi vinna. Fimmtán
manns eru í áhöfn og við erum
tveir, ég og Guðmundur Garðars-
son, sem skiptum með okkur
skipstjórninni. Við gerum skipið
út allt árið og stoppum því sem
næst aldrei. Þrír eru um hver tvö
hásetapláss og því fá menn alltaf
góðar hvíld á milli,“ segir Maron.
Umræðu um sjávarútveg telur
Maron að sé alltof oft neikvæð í
fjölmiðlum og hann neitar því
ekki að þetta fari í taugarnar á
honum. „Mér finnst almenningur
í landinu vera að fjarlægjast alltaf
meira og meira undirstöðuat-
vinnugrein eins og sjávarútveg-
inn. Og það virðist því miður
vera svo að ef settur er á prent
nógu mikill óhróður um okkur
sjómenn og þá sem starfa í sjávar-
útvegi, þá nær það best augum og
Það er engin spurning um
það að nýliðin loðnuvertíð
var í alla staði mjög góð ver-
tíð. Veiðin var mikil og góð
og afurðaverð hagstætt.
Þessi mynd var tekin á ver-
tíðinni í vinnslustöð Síldar-
vinnslunnar í Neskaupstað.
„Ég tel nauðsynlegt að sett væri upp heilsárs rannsóknar-
verkefni þar sem fylgst væri nákvæmlega með atferli loðn-
unnar, þannig að menn geti nálgast svarið við þeirri
spurningu hvar loðnan stingur okkur af.„