Ægir - 01.03.2003, Blaðsíða 41

41
Dugleg stúlka
Dóttirin kemur hlaupandi heim úr
skólanum og hrópar: „Maaaammmm-
aaa! Í dag lærðum við að telja! Hinir
krakkarnir gátu ekki talið nema upp í
fimm en ég kann að telja upp í tíu. –
Einn, tveir, þrír, fjórir, fimm, sex, sjö,
átta, níu, tíu. Er ég ekki dugleg,
mamma?“
– Jú, elskan, þú ert dugleg.
– Er það af því að ég er ljóska?
– Já, elskan, það er af því að þú ert
ljóska.
Daginn eftir kemur stúlkan aftur á
harðaspretti úr skólanum og hrópar:
„Maaaammmmaaa! Í dag lærðum við
stafrófið! Hinir krakkarnir kunnu bara
upp í D en ég kunni alveg upp í G. –
A, Á, B, C, D, Ð, E, É, F, G. Er ég ekki
bara dugleg, mamma?“
– Jú, elskan, þú ert voða dugleg.
– Er það ef því að ég er ljóska,
mamma?
– Já, elskan, það er af því að þú ert
ljóska.
Þriðja daginn kemur stúlkan enn á
harðahlaupum úr skólanum og hrópaði:
„Maaaammmmaaa! Mamma! Í dag vor-
um við í leikfimi. Engin af hinum
stelpunum var með brjóst en ég er með
stór og falleg brjóst. Er ég ekki dugleg,
mamma?“
– Jú, elskan, víst ertu dugleg.
– Er það af því að ég er ljóska,
mamma?
– Nei, elskan. Það er af því að þú ert
25 ára!
Skuldin greidd
Konan er nýkomin úr sturtu og Lási
rétt kominn í sturtuna þegar dyrabjall-
an hringir. Þau mátust nokkra stund á
um hvort þeirra ætti að ansa en loks lét
konan undan, sveipaði í hasti um sig
handklæði og fór til dyra.
Á tröppunum stendur Lalli, nágranni
þeirra.
– Daginn, þú færð tíuþúsund kall
fyrir að láta handklæðið fjúka!
Hún hugsaði sig örlítið um, lét síðan
handklæðið renna niður á gólfið og stóð
nakin fyrir framan Lalla. Hann virðir
hana fyrir sér dálitla stund, réttir henni
svo tíuþúsund kallinn og kveður.
Svolítið ringluð en ánægð með gróð-
ann vefur hún aftur að sér handklæðinu
og fer inn.
– Hver var þetta? spurði Lási.
– Bara hann Lalli nágranni.
– Jæja, sagði Lási, – minntist hann
nokkuð á tíuþúsund kallinn sem hann
skuldar mér?
Glatað tækifæri
Prestur nokkur kom akandi eftir þjóð-
veginum. Brátt ók hann fram á fót-
gangandi nunnu, sem var á sömu leið
og hann, og tók hana upp í. Hún settist
í framsætið og krosslagði fæturna, sem
prestur sá að voru bráðfallegir. Þegar
hann var búinn að skipta um gír strauk
hann laust upp eftir fæti nunnunnar.
Hún leit á hann og sagði:
– Faðir, manstu sálm 84?
Fát kom á prest og hann kippti að sér
hendinni og baðst afsökunar en gat
varla haft augun af fætinum fallega.
Þegar hann skipti aftur um gír lét
hann eins og óvart höndina strjúkast
upp eftir fætinum á nunnunni. Aftur
sagði hún:
– Faðir, manstu sálm 84?
– Fyrirgefðu, systir, en holdið er
veikt, sagði prestur vandræðalega.
Þegar þau voru komin að klaustrinu
steig nunnan út og leit um leið
kankvíslega á prestinn. Þegar hann
kom heim flýtti hann sér að ná í biblí-
una og fletta upp á sálmi 84. Þar stóð:
„Sálu mína langaði til, já hún þráði ...“
Lærdómur: Passaðu að vera vel að þér
í öllu sem viðkemur vinnunni. Annars
geturðu misst af stórkostlegu tækifæri!
Betri heilsa með aldrinum
Tveir gamlingjar sátu á bekk utan við
kaupfélagið og töluðu um hvernig það
væri að eldast.
– Konur eru áreiðanlega heilsu-
hraustari en við karlarnir þegar þær
eldast.
– Af hverju heldur þú það? spurði
hinn.
– Ja, sjáðu til, hér áður fyrr fékk kon-
an mín næstum alltaf þennan voðalega
höfuðverk þegar við vorum komin í
rúmið á kvöldin en núna er hún bara al-
veg laus við hann!
Mátti prófa
– Ég sagði konunni minni að eiginmað-
ur væri eins og eðalvín; hann batnaði
með aldrinum.
– Og hvað sagði hún við því?
– Hún læsti mig niðri í kjallara!
Til þess eru vítin að varast þau
– Elskan, sagði hann við konuna sína, –
ég bauð kunningja í mat.
– Ertu alveg snarvitlaus? Íbúðin er
öll í drasli, ég er ekki búin að fara út í
búð, það er eftir að vaska upp og ég er
sko ekki í skapi til að fara að elda!
– Veit ég vel, sagði eiginmaðurinn.
– Nú, því varstu þá eiginlega að
bjóða honum?
– Æi, manngreyið er að hugsa um að
fara að gifta sig!
Fundvís offíser
Þegar Bretar hernámu landið leituðu
þeir uppi alla Þjóðverja og snuðruðu í
hverjum kima í leit að senditækjum.
Roskin þýsk kona fékk í heimsókn tvo
borðalagða offísera, sem rannsökuðu
íbúðina gaumgæfilega, hátt og lágt.
Annar þeirra skreið meira að segja und-
ir rúmið og kom undan því með hland-
kopp í hendinni.
– Jæja, sagði konan, – þú ert þá bú-
inn að finna móttakarann, en sendinn
finnurðu ekki!
Nýir vindar
Á hernámsárunum var skortur á ýmsu í
Noregi. Gott mjöl var fágætt og því
fóru brauðin stundum heldur illa í
maga. Á fundi í Bergen var nasisti stig-
inn í pontu til að halda ræðu:
– Nú blása í Noregi nýir vindar ...
Úr salnum: Það hlýtur að vera nýja
brauðið!
Öryggið fyrir öllu
– Jens, af hverju hættirðu við að gifta
þig og keyptir bíl í staðinn?
– Nú, ég hafði ekki efni á bæði konu
og bíl.
– Og hvers vegna valdir þú bílinn
heldur?
– Hann er í þriggja ára ábyrgð!
Alveg í spreng
Íslendingar eru ekki hófsamasta þjóð í
heimi á brennivín. Það sönnuðu sjó-
mennirnir tveir sem sátu á bar í Rotter-
dam og drukku eins og víkingum
sæmdi og voru orðnir pöddufullir. Eins
og kunnugt er þá leitar vökvi, sem fer
inn í líkamann, yfirleitt aftur út en á
öðrum stað og þá þurfa menn að létta á
sér. Félagarnir tveir spurðu því barþjón-
inn hvar náðhúsið væri og hann segir
þeim að það séu aðrar dyr til hægri úti
á ganginum.
– En þið þurfið að passa ykkur á því
að það eru tvö þrep niður að karlakló-
settinu.
Hetjur hafsins slöguðu fram á gang
en höfðu ekki tekið alveg nógu vel eftir
leiðbeiningum þjónsins og því urðu
fyrstu dyr til hægri fyrir valinu. Til
allrar ólukku lágu þær inn í lyftustokk-
inn. Þegar þeir voru komnir nokkrar
hæðir niður, húkandi á þaki lyftunnar,
getur annar þeirra ekki lengur orða
bundist:
– Heyrðu, Kalli, ef hitt þrepið er
jafnhátt og þetta þá míg ég á mig!
P L O K K F I S K U R