Ægir - 01.05.2003, Blaðsíða 38
E R L E N T
Fiskifræðingar álíta að hlýr sjór
geti haft áhrif á hvernig loðnan
gengur en þeir vita ekki nákvæm-
lega hvernig. Haustið 2002 var
sjórinn mjög hlýr. Það getur verið
ein ástæðan fyrir því að stóra
hrygningarloðnan hefur enn ekki
látið sjá sig við strendur Finn-
merkur, segir í Fiskaren.
„Mér þykir líklegast að loðnu-
gangan komi mjög austarlega
þegar sjórinn er hlýr. Það er rök-
rétt. En í ár var fyrsta loðnugang-
an mjög vestarlega. Hún kom líka
mjög snemma og var mjög smá,“
segir Harald Gjøsæter hjá norsku
hafrannsóknastofnuninni. Hann
man varla eftir göngu sem var svo
vestarlega. Einnig var fyrsta loðn-
an sem veiddist í janúar stór, en
síðan hvarf hún. Gjøsæter er
næsta viss um að það komi ganga
af stórri loðnu. „Í rannsóknaleið-
angrinum fundum við talsvert af
stórri loðnu og hana höfum við
ekki enn séð. Þess vegna spái ég
því að hennar sé að vænta.“
„Fái Evrópusambandið ítök í fisk-
veiðum okkar er það deginum
ljósara að yfir okkur hellist fisk-
veiðifloti, tilbúinn að yfirtaka
veiðarnar á norskum fiskimiðum.
Afleiðingarnar verða hinar sömu
og þar sem ESB-flotinn hefur veitt
hingað til; allur fiskur upp urinn
eftir skamman tíma. Veiðiskip
ESB eru búin að tæma fiskimið
aðildarríkjanna og einnig miðin
úti fyrir strönd Afríku,“ segir
Björn Eiring í viðtali við Fiskaren.
„Hvað verður þá um norska sjó-
menn, fiskverkafólk og búsetu í
sjávarplássunum?“ spyr Eiring.
„Það er ekki hægt að horfa fram
hjá því að það verður afdrifaríkt
bæði fyrir sjómenn og aðra sem í
sjávarplássunum búa, og reyndar
fyrir þjóðina alla, þegar pólitískar
ákvarðanir um fiskveiðar á norsk-
um miðum verða teknar í Brus-
sel. Næsta víst er að innlend stór-
fyrirtæki og erlendar útgerðir og
auðhringar eygja gróðamögu-
leika, en hér á þjóðin sjálf að
ákveða eins og hún gerði 1994.
Komið hefur í ljós, eins og vænta
mátti, að ESB minnkar stuðning
við einstök héruð. Okkur ber
skylda til að taka tillit til okkar
eigin sjómanna og fólksins sem í
sjávarplássunum býr en ekki láta
markaðsöflin og gróðahyggjuna
ráða öllu. Veiðikvóta á ekki að
selja þeim sem býður hæst verð
og braska með hann í kauphöll-
um. Við eigum sjálf að stjórna
sjávarútvegi okkar og fiskveiðum.
Við sjáum nú hve illa fór með raf-
magnsverðið, sem „þakka“ má
frjálsum og stjórnlausum mark-
aði,“ segir Bjørn Eiring að lokum.
Hvað verður um
sjávarplássin?
Of hlýr sjór fyrir loðnuna?