Ægir - 01.09.2003, Blaðsíða 9

9
F I S K V I N N S L A
munu einfaldlega verða undir. Og
hvaða afleiðingar munu slíkar
breytingar hafa?
Bætast 70.000 tonn við land-
vinnslu?
Lengi hefur verið rætt um ójafna
stöðu landvinnslu og sjóvinnslu.
Flestir kannast við deilur um nýt-
ingastuðla, ólíkan kostnað af af-
skurði o.s.frv. Með sókn okkar inn
á ferskfiskmarkaði má telja afar
líklegt að vinnsla á bolfiski muni
í vaxandi mæli færast í land. Og
hvaða áhrif skyldi sú breyting
hafa á mannlíf okkar? Grunnur að
hæstu deilum um sjávarútveg
liggur líklega í því að menn vilja
geta veitt meiri afla - skapað fleiri
störf, aukin verðmæti og styrkt
byggðir sínar. Trú mín er sú að
við munum á næstu misserum sjá
mikla byltingu víða um land. Sú
bylting gæti falist í því að menn
færi allt að 70.000 tonna afla
frystiskipa í bolfiski yfir á ísfisk-
togara en þó einkum landróðra-
báta. Þetta gæti falið í sér að ver-
tíðarflotinn (stundum nefndur
gleymdi flotinn) muni styrkjast
að nýju, hlutverk smábáta kann
að aukast og vinnsla í húsum ein-
stakra sjávarbyggða lifir endur-
nýjaða lífdaga. Markaðsmálin
kalla eftir slíkri þróun nú um
stundir og má búast við að
vinnslan lagi sig að því sem og
útgerðin.
En markaður með ferskan fisk
er ekki sjálfgefinn. Þar eigum við
einnig í harðri samkeppni. Með
vaxandi flutningum þeirra afurða
og aukinni samkeppni má ætla að
kostnaður við flutningana lækki.
Einnig binda menn miklar vonir
við nýjar geymsluaðferðir (sbr.
ÚA og fleiri). Nýjar markaðsað-
stæður kalla á breytta tækni.
Næst friður?
Niðurstaða mín er sú að í upp-
siglingu kunni að vera kínversk
bylting í sjávarplássum á Íslandi.
Er sú bylting reyndar þegar hafin
meðal nokkurra fyrirtækja. Ætla
má að landvinnslan í dag taki á
móti um 120.000 tonnum af bol-
fiski. Ef við bætast um 70.000
tonn til landvinnslu og veiddum
af landróðrabátum trúi ég að
staða sjávarplássa muni styrkjast
og eflast að nýju. Hver veit nema
Kínverjarnir séu að leiða yfir okk-
ur langþráðan frið í íslenskum
sjávarútvegi. Fer ekki að koma
tími á það?
„Hitt vekur e.t.v.
meiri furðu að við
skulum eyða öllu
þessu púðri í enda-
laust þref um það
hvernig fiskurinn
skuli veiddur.“