Ægir - 01.07.2003, Blaðsíða 15

15
Æ G I S V I Ð TA L I Ð
Ragnar Jakobsson, var þar útgerðarmaður. Og sjó-
mennsku stundaði Kristján á sumrin þegar hann var
í Verslunarskólanum. „Ég var því alinn upp í þessu
umhverfi og tel mig hafa haft það bakland sem var
nauðsynlegt til þess að fara að vinna að málefnum
sjávarútvegsins,“ segir Kristján og rifjar upp að þeg-
ar hann kom til starfa hjá LÍÚ var Sverrir Júlíusson
þar formaður og Sigurður H. Egilsson framkvæmda-
stjóri.
Framkvæmdastjóri 1969 - formaður 1970
„Árið 1969 var ég gerður að framkvæmdastjóra fyrir
það sem má kalla félagslega hluta af starfsemi LÍÚ.
Sigurður stýrði hins vegar Innkaupadeild LÍÚ, sem
m.a. annaðist sölu á veiðarfærum. Árið 1970 ákvað
Sverrir að hætta sem formaður LÍÚ eftir 25 ára sam-
fellda formennsku, enda var hann farinn að taka æ
meiri þátt í stjórnmálum og sat um tíma á Alþingi.
Forysta LÍÚ hafði gert tillögu um ákveðinn eftir-
mann Sverris, en við hana sættu útvegsmenn sig
ekki. Þá skaut upp þeirri hugmynd að fá „strákinn á
skrifstofunni“ til þess að taka að sér starf formanns
jafnhliða starfi framkvæmdastjóra. Mér þótti hug-
myndin nokkuð fráleit, en það varð úr að ég var ein-
róma kjörinn formaður á aðalfundi LÍÚ í Vestmanna-
eyjum 7. nóvember 1970 og hef verið það síðan,“
segir Kristján.
Þykir vænt um góðan stuðning í gegnum tíðina
Á þessum þrjátíu og þremur árum hefur Kristján
aldrei fengið mótframboð, sem segir sitt um það
traust sem umbjóðendur hans hafa borið til hans í
gegnum tíðina. „Mér hefur alltaf fundist ég hafa
mjög góðan stuðning, sem mér þykir vænt um. Að
sjálfsögðu hafa þó einstaka útvegsmenn gagnrýnt
mig fyrir skoðanir mínar á einstökum málum, en það
hefur aldrei leitt til þess að fram kæmi mótframboð
gegn mér á aðalfundi. Það er vissulega sérstakt að
sami maðurinn hafi verið árum saman framkvæmda-
stjóri og formaður LÍÚ og fá sambærileg dæmi eru
um það. Ég minnist þess þó að Ásmundur Stefánsson
var til margra ára bæði framkvæmdastjóri og formað-
ur Alþýðusambandsins.“
Í ársbyrjun 2000 hætti Kristján sem framkvæmda-
stjóri LÍÚ og Friðrik Arngrímsson tók við því starfi.
Síðan hefur Kristján verið starfandi stjórnarformaður
LÍÚ, en lætur eins og áður segir af formennsku á að-
alfundi sambandsins í lok október. Kristján tilkynnti
á aðalfundi LÍÚ í fyrra að eftir ár hefði hann ákveðið
að hætta. Á aðalfundinum í októberlok mun
Björgólfur Jóhannsson, framkvæmdastjóri Síldar-
vinnslunnar hf. í Neskaupstað, gefa kost á sér til for-
mennsku í LÍÚ, en hann hefur orðið við ósk stjórnar
LÍÚ í því efni.
Kolsvört skýrsla frá Hafró árið 1983
Kristján Ragnarsson barðist mjög fyrir því á sínum
tíma að koma á núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi.
Þetta var síður en svo auðvelt á sínum tíma og enn er
hann oft miðpunktur þeirrar gagnrýni sem kerfið
verður fyrir úti í þjóðfélaginu.
„Haustið 1983 kom fram mjög svört skýrsla frá
Hafró um ástand fiskistofna við landið og í kjölfarið
voru háværar raddir um að leggja þyrfti fjölda skipa
um allt land. Ég fór ásamt vini mínum, Magnúsi
Gústafssyni, sem þá var forstjóri Hampiðjunnar, til
Nýfundnalands í nóvember 1983 þar sem ég kynnt-
ist kvótakerfi í fiskveiðum. Eftir þessa ferð sannfærð-
ist ég um það að til þess að forða algjöru hruni hér á
landi yrði að koma á kerfi þar sem hverju skipi
fylgdu ákveðnar heimildir til veiða, sem yrðu fram-
seljanlegar milli skipa þannig að hver og einn gæti
ákveðið hvernig hann stýrði útgerð sinna skipa. Það
var mikil vinna að sannfæra útvegsmenn um að þörf
væri á stýringu og eftir á að hyggja vil ég segja að
hugmyndin fékk ótrúlega mikinn stuðning. Þó voru
vissulega ýmsir því afar andsnúnir að taka upp
Diddó
Kristján Ragnarsson heitir reyndar Ólafur að milli-
nafni, en hann hefur aldrei notað það. „Satt best að
segja veit ég ekki af hverju. Hins vegar var ég kall-
aður gælunafni í æsku, Diddó, og raunar alveg þang-
að til ég fór í Verslunarskólann. En gamlir sveitungar
mínir eru greinilega ekki búnir að gleyma þessu
gælunafni og kalla mig gjarnan Diddó á góðum
stundum. Það þykir mér vænt um. Ég kann enga
skýringu á þessu gælunafni og ég minnist þess ekki
að móðir mín hafi nokkru sinni sagt mér hvernig það
kom til.“
Það var mikil vinna að sannfæra útvegsmenn
um að þörf væri á stýringu og eftir á að hyggja
vil ég segja að hugmyndin fékk ótrúlega mik-
inn stuðning.
Maður situr ekki og metur sjálfan sig eftir
einhverjum völdum.
„Ég lít svo á að
kvótaþakið sé hluti
af þeirri sátt sem
þarf að eiga sér stað
í þjóðfélaginu um
sjávarútveginn.“