Ægir - 01.04.2005, Blaðsíða 26

26
Æ G I S V I Ð TA L I Ð
beitan verulega í verði. „Kílóið af smokkfisk er kom-
ið í 147 krónur. Aðföng hækka sem sagt stöðugt, en
fiskurinn ekki.“
Líf trillukarlsins er að mörgu leyti sérstakt, en
Reynir er ákveðinn þegar hann segir að þetta sé lífið.
„Ég held að sé ekki hægt að hugsa sér það betra sem
sjómaður. Maður er frjáls, ræður sér sjálfur og er ekki
háður neinni stimpilklukku. Auðvitað er þetta gríð-
arlega mikil vinna, enda höfum við hjónin alltaf haft
að leiðarljósi að gera eins mikið sjálf og við mögu-
lega getum. En auðvitað kemur að því, eftir því sem
maður eldist, að það gengur ekki. Ég myndi til
dæmis ekki fara aftur í það mynstur að róa einn. Það
er of mikið. Auðvitað eru þetta oft langir dagar, en
þetta venst ágætlega. Við förum út á hvaða tíma sól-
arhrings sem er, bara þegar gefur, sem þýðir oft
óreglulegan svefntíma og óreglulegt mataræði. Þetta
er því kannski ekki sérlega hollt fyrir líkamann, en á
móti kemur að þetta er gaman. Við hjónin höfum
haft fyrir reglu að fara til útlanda tvisvar á ári og
slappa af og hlaða batteríin. Það finnst okkur alveg
bráðnauðsynlegt,“ segir Reynir.
„Við lítum svo á að sá peningur sem við spörum
okkur með því að við erum sjálf að beita, fari í þessar
utanlandsferðir fyrir okkur hjónin. Í fyrra lögðum
við um 1.600 bala og þar af beittum við hjónin
1.010 bala. Miðað við að beiting pr. bala kosti 2.000
krónur leggur þessi vinna sig því á um tvær millj-
ónir króna,“ segir Júlía.
Fimmtán þúsund balar
Það er ljóst að Reynir er maður nákvæmur. Í ljós
kemur að hann hefur nákvæma tölu yfir sína útgerð.
Til dæmis kemur í ljós, samkvæmt bókhaldi Reynis,
að frá því að þau hjónin hófu að gera sjálf út, eru þau
búin að leggja rétt um 15 þúsund bala og aflinn er
um 1.300 tonn.
„Það er númer eitt, tvö og þrjú að hafa áhuga fyrir
þessu,“ segir Reynir þegar hann er spurður um hver
sé mikilsverðasti kostur hvers trillukarls.
En hvernig horfa þau hjónin á framtíðina í útgerð-
inni? „Ég held að það sé bara mjög bjart framundan í
þessu. Mitt mesta gæfuspor var að koma aftur hingað
norður. Ég er yfir mig ástfanginn af sjálfum mér fyrir
að hafa drifið mig aftur norður. Þó svo að ég sé fædd-
ur og uppalinn í Sandgerði kann ég mun betur við
mig á Siglufirði en þar,“ segir Reynir og brosir.
„Maður vonar bara að fiskverðið fari að hækka,“ skýt-
ur Júlía inn í.
„En ég vil gjarnan láta það koma fram,“ segir
Reynir, „að ég botna ekkert í því að leiguverðið á
þorskinum skuli ekki fylgja markaðsverðinu. Það er
ótrúlegt að maður skuli vera að leigja þorskkílóið á
kannski 85 krónur og fá aðeins 90 krónur fyrir það á
markaði. En á sama tíma er maður kannski að fá
röskar 200 krónur fyrir ýsukílóið en leigir hana á 28
krónur. Með öðrum orðum; það lækkar aldrei leigu-
verð á þorski, sem mér finnst vera alveg stórfurðu-
legt,“ segir Reynir.
Hlutdeild í byggðakvóta Siglfirðinga
Á þessu fiskveiðiári var Siglfirðingum úthlutað 205
tonna byggðakvóta og þar af komu 20 tonn í hlut
útgerðar Júlíu SI - 14 tonn af þorski og 6 af ýsu.
Reynir segir að vitaskuld muni verulega um þessa
búbót fyrir bátaútgerðina á staðnum. „Þessi úthlutun
er þó bundin því að við leggjum upp þennan afla hjá
fiskverkun á Siglufirði og leggjum helming á móti -
samtals eru þetta 54 tonn upp úr sjó. Við höfum hins
vegar ekkert um fiskverðið að segja, það er alfarið
ákvörðun fiskverkandans. Við verðum að gjöra svo
vel að gera okkur þetta að góðu, annars komum við
ekki til greina við úthlutun næsta byggðakvóta. Ég
spyr mig þeirrar spurningar af hverju Fiskmarkaður
Siglufjarðar, sem við höfðum lengi barist fyrir, fær
ekki að vera inni í þessu dæmi. Af hverju má ég ekki
landa byggðakvótanum þar og fiskverkendur á Siglu-
firði kaupi síðan aflann á markaðnum? Það má
reyndar nefna að það er engin ýsuverkun á Siglufirði,
ýsan fer öll á markað og er keypt af fiskverkendum
utan byggðarlagsins.“
Fáránleg umræða um Héðinsfjarðargöng
Siglufjörður hefur verið mikið í þjóðfélagsumræð-
unni að undanförnu, ekki síst vegna væntanlegra
Héðinsfjarðarganga. Júlía segir að vissulega hafi ver-
ið mjög sárt að sjá á eftir þeim mikla fjölda fólks sem
hefur flutt í burtu frá Siglufirði á undanförnum
árum. „En við veltum okkur ekki upp úr þessu,“ seg-
ir Júlía og nefnir einnig að sumir Siglfirðingar segi
að hætta sé á að dragi úr þjónustu í bænum í kjölfar
Héðinsfjarðarganga. „Því vil ég ekki trúa. Ég held
hins vegar að öll jákvæðu áhrif ganganna komi til
með að vega þyngra.“
Reynir segist sannfærður um mikil og góð áhrif af
Héðinsfjarðargöngum og það sé í raun óskiljanleg
umræða sem hafi komið ítrekað fram að göngin séu
fyrst og fremst fyrir Siglfirðinga. „Hvers konar rugl
er að halda því fram að Héðinsfjarðargöng séu bara
fyrir Siglufjörð? Þetta er fáránleg umræða. Auðvitað
nýtast þau öllum landsmönnum og þau opna mikla
möguleika í atvinnulegu tilliti, varðandi ferðaþjón-
ustu og margt fleira,“ segir Reynir Karlsson.
Reynir Karlsson: „Síðan
við komum að sunnan árið
2003 hefur fiskeríið hérna
verið algjört ævintýri. Við
sækjum ekki langt, það
má segja að stímið á mið-
in taki hálftíma til þrjú
korter. Það liggur við að
það sé alveg sama hvar
borið er niður, það er alls-
staðar fiskur.“
Mynd: Steingrímur Kristinsson/Siglufirði.
aegirapríl2005 6.5.2005 11:58 Page 26