Ægir - 01.07.2005, Blaðsíða 4
4
R I T S T J Ó R N A R P I S T I L L
Við Íslendingar þjáumst ekki af
minnimáttarkennd - sem betur fer.
Við teljum okkur vera besta í flestu,
eigum flestar tölvurnar miðað við
íbúatölu, bílaeignin er alveg sér kapít-
uli og svo mætti lengi telja. Og við
mælumst líka sem hamingjusamasta
þjóð í heimi.
Við Íslendingar erum sjávarútvegs-
þjóð, þó svo að segja megi sem svo að
stór hluti þjóðarinnar hafi orðið lítil
tengsl við sjávarútveginn, enda stækk-
ar borgarsamfélagið hröðum skrefum.
Íslenska sjávarútvegssýningin í
Kópavogi, sem verður haldin dagana
7. til 10. september nk., er gott dæmi
um að við þjáumst ekki af minnimátt-
arkennd. Síðasta sýning, sem var hald-
in árið 2002, var mjög fjölbreytt og
skemmtileg og mér skilst að sýningin
í ár verði ekki minni í sniðum. Það er
fagnaðarefni að í svo stóra og metnað-
arfulla sýningu er ráðist hér á landi.
Það vekur mikla og verðskuldaða at-
hygli á því sem gert er í sjávarútveg-
inum á Íslandi og sýningin vekur líka
athygli erlendra aðila á því sem vel er
gert hér - í veiðum, vinnslu og ekki
síst í hönnun og framleiðslu hverskyns
tæknibúnaðar fyrir sjávarútveginn.
Trúlega er það svo að fólk hér á
landi gerir sér almennt ekki glögga
grein fyrir hversu mikils metin íslensk
tæknifyrirtæki eru í sjávarútveginum
úti í heimi. Mörg hérlend fyrirtæki
gera það gott á heimsmarkaði - t.d.
Marel, Hampiðjan, Sæplast og Skag-
inn. Þetta eru útrásarfyrirtæki sem
hafa byggt upp þekkingu hér heima í
samstarfi við íslensk fiskvinnslufyrir-
tæki og þróað hana áfram fyrir hinn
stóra markað úti í heimi. Og fyrirtæk-
in hafa síðan þróað framleiðsluvörur
sínar fyrir aðrar greinar matvælafram-
leiðslu. Nægir þar að nefna að Marel,
sem hefur yfirfært þekkinguna úr
sjávarútveginum yfir í kjötvinnslu og
er smám saman að gjörbreyta tækni-
stiginu í kjötvinnslufyrirtækjum út
um allan heim.
Ísland er vel staðsett fyrir sýningu
sem þessa - mitt í norðanverðu Atl-
antshafi milli Ameríku og Evrópu.
Sjávarútvegurinn er öflugur í Kanada
og í löndunum við norðanvert Atl-
antshaf og því er þess að vænta að
margir leggi leið sína í Kópavog á
sýninguna. Í þessu blaði er blaðauki
sem helgaður er sjávarútvegssýning-
unni. Auk þess sem blaðið fer að sjálf-
sögðu til áskrifenda Ægis verður því
dreift í stóru upplagi á sjávarútvegs-
sýningunni.
Auk umfjöllunar um sjávarútvegs-
sýninguna er í blaðinu m.a. ítarlegt
viðtal við Þórólf Árnason, forstjóra
Icelandic Group, þar sem hann greinir
frá markmiðum þessa öfluga sölufyrir-
tækis, sem hefur á sínum snærum um
3000 manns út um allan heim. Meðal
annars leggur hann áherslu á þá skoð-
un sína, sem er allrar aðhygli verð, að
landfræðilega sé staðsetning höfuð-
stöðva slíks heimsfyrirtækis mjög góð
á Íslandi.
Óskar Þór Halldórsson, ritstjóri
Fiskur í soðið
Að tala um fisk í soðið er kannski
lýsandi fyrir það hvaða sess fiskurinn
hefur haft á matseðli vikunnar hjá
flestum fjölskyldum í gegnum tíðina.
Hversdagsmatur sem skellt var í pott
og lítið fyrir honum haft. Þetta hefur
hefur verið að breytast sem má meðal
annars sjá á matseðlum veitingahúsa
þar sem fiskur er alltaf að verða meira
áberandi. Það má því að mörgu leyti
segja, svo undarlega sem það kann að
hljóma, að fiskneysla hafi minnkað um
leið og fiskur öðlast hærri sess í hug-
um fólks. Það þarf þó enginn að velkj-
ast í vafa um að fiskurinn er ein
hollasta fæða sem völ er á og því mik-
ilvægt að viðhalda þeirri sterku hefð
að hafa reglulega fisk á borðum þjóð-
arinnar. Fiskidagurinn mikli hefur því
stóru hlutverki að gegna og hefur svo
sannarlega verið öflugur í að kynna
þessa mikilvægu afurð fyrir þjóðinni.
(Árni M. Mathiesen, sjávarútvegsráðherra,
í ávarpi á Fiskideginum mikla á Dalvík 6. ágúst sl.)
Nýtt Ríkisskip?
Ríkisskip var fyrirtæki sem sigldi með
ströndum fram á árum áður. Það var
selt og við tóku strandsiglingar stóru
skipafélaganna, sem þjónuðu okkur
sem úti á landi búum mjög vel að
mínu mati. Síðan fóru þau að flytja
allt með flutningabílum vegna þess að
það er svo miklu hagkvæmara en að
nota skip að þeirra sögn. Aldrei hef ég
orðið var við að sú hagræðing skilaði
sér til okkar í lækkun flutningskostn-
aðar. En ferðatíðnin og þjónustan er
frábær, ekki ætla ég að draga úr því en
hún er bara of dýr.
Það þarf að leita leiða til að allir
landsmenn og þar með þjóðfélagið í
heild, njóti þeirrar hagræðingar sem
fellst í því að fækka viðkomustöðum
millilandaskipanna. Það getur kostað
að ríkissjóður þurfi að koma að málinu
og stofna að nýju Ríkisskip eða það
sem betra væri að hafa flutningsjöfn-
unarsjóð sem allir þeir sem hagnast á
fyrrnefndri hagræðingu greiddu í.
(Guðni A. Einarsson í pistli á bb.is)
Margir á leigukvóta
Ekki var hægt að hugsa sér betra veður
út af Siglufirði, nánast allan tímann
bjart og heitt. Ekki spillti heldur fyrir
að veiðin var glettilega góð eða rúm
200 kg á balann af stórum þorski og
einnig var nokkuð af hlýra í aflanum.
Til gamans skoðaði ég magainnihald
fisksins en það tók skamman tíma
vegna þess að maginn var með örfáum
undantekningum tómur. Það eina sem
sást var beitan, þ.e. síld og makríll.
Þess ber þó að geta að í tveimur stór-
um þorskum voru leifar af svartfugli.
Þó nokkrir sem stunda sjóinn frá
Siglufirði eru á leigukvóta og stærsti
hluti af aflaverðmætinu fer til einhvers
sem er skráður fyrir kvótanum og
kemur hvergi nærri veiðunum. Þetta
er auðvitað skammarlegt óréttlæti og
undarlegt að Íslendingar láti það við-
gangast að fjöldi manna sé orðinn
leiguliðar einhverra einstaklinga sem
eru skráðir sem handhafar sameignar
þjóðarinnar.
(Sigurjón Þórðarson, alþingismaður, á heimasíðu sinni)
U M M Æ L I
Fámenn en stórhuga þjóð