Tímarit Máls og menningar - 01.12.1941, Blaðsíða 19

TÍMARIT MÁLS OG MENNIN’GAR
225
Ennfremur: Það bar ennfremur til tíðinda, að
húsum var þar riðið á hverri nóttu.
Ennþá: Ennþá er Jón ókominn.
Fyrr en: Það getur orðið fyrren varir. Hér er fyrr-
en lirein tiðartenging.
Fyrr, en: Hann vissi ekki fyrr, en að honum óðu
þrír menn alvopnaðir. 1 þessari setningu er fyrr at-
viksorð og en samtenging.
Helduren: Ég vil það, helduren verða af ferð-
inni. Helduren er í þessum setningum samanburð-
artenging.
H e 1 d u r, en: Ég vil það heldur, en verða af ferð-
inni. Hér er sérstök álierzla lögð á heldur. Þessvegna
greinist það frá tengingunni og fær atviksorðsmerk-
ingu. í næstu setningu á undan er áherzla lögð á það,
en heldur verður áherzlulaust og rennur samanvið en.
Heldurenekki: Það kom heldurenekki á hann.
Hinsvegar: Hinsvegar varð ég þess aldrei var,
að hann drykki.
H v e r s k on a r: Ilverskonar kræsingar eru nú þetta?
Hvorteð: Ilann er dauður, Iworteð er.
Hvortlieldur: Mér er sama hvortheldur hann
fer eða verður kvrr.
H v o r t s e m: Hvortsem eru liundadagar eða hunda-
dagar ekki, þá verður það svona hundadagana út.
Margskonar: Þar er við margskonar erfiðleika
að etja.
Meðþvíað: Meðþvíað dagur var að kvöldi kom-
inn, urðu þeir að hætta leitinni.
Með þ v í, að: Honum tókst að safna miklum auði
með því, að hann seldi allt við okurverði. í þessari
setningu er lögð sérstök áherzla á því, aðferð hans við
að safna auðnum. Þessvegna greinist samfellan sund-
ur í framburði og hugsun í einstök orð. Ef ekki er lögð
sérstök áherzla á orsökina, renna orðin saman í eina
15