Tímarit Máls og menningar - 01.12.1941, Blaðsíða 21

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
227
Þ a n n v e g: Þvi er nú þannveg farið.
Þ a n n v e g: Allir slríðsæsingamenn ganga þann veg,
sem til glötunar liggur.
Þareð: Ég ber þá tillöguna undir atkvæði, þareð
enginn hefur kvatt sér liljóðs.
Þarsem: Þarsem allir eru á sama máli, segi ég
umræðunum slitið.
Þar, sem: Þar, sem enginn þekkir mann, þar er
gott að vera. Hann kom niður þar, sem fljótið féll til
sjávar.
Þartil: Bíddu þartil ég kem!
Þar, til: Hann var þar, tilþesser veður bötnuðu.
Hann er þar til heimilis.
Þáer: Jörð var orðin algræn, þáer snjóa leysti um
vorið.
Þá er: Þá er eftir þyngst hvað er, það er að horga
reikninginn.
Þessvegna: Þessvegna dæmist rétt að vera.
Þ ó a ð: Þóað kali heitur liver.
Þ ó, a ð: Hann sagði þó, að hann vildi revna.
Þvertámóti: Ég lít þvertámóti svo á, að allt endi
vel að lokum.
Þ v e r t á m ó t i: Þeir reru þvert á móti straumnum.
Þviað: Var dimmt yfir, þvíað tungl var aðeins
þriggja nátta.
Þ v í, að: Hann lýsti vfir því, að þetta væru tilhæfu-
laus ósannindi.
IV.
I islenzkri réttritun hefur liingaðtil gætt tveg'gja liöf-
uðsjónarmiða. Annað er sjónarmið framburðarins, hitt
sjónarmið upprunans. í Blaðamannastafsetningunni var
sjónarmið framburðarins miklu ráðandi. í Stjórnarráðs-
stafsetningunni, sem nú er í gildi, var meiri áherzla
lögð á upprunann. I framanritaðri grein minni kemur
fram þriðja sjónarmiðið. Það er sjónarmið merking-
15*