Tímarit Máls og menningar - 01.12.1941, Blaðsíða 71
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
277
Suðurstrandarinnar var dálítið óvenjuleg leið nokkur
stund áður en ég hafði áttað mig á liver orðin væru.
Loksins komst ég fram úr þeim. Það voru þessi orð:
Fagurhólsmýri, Kálfafellsstaður, Kvískerjum(l), Kirkju-
bæjarklaustur og Höfðabrekka.
Hvaða tiktúrur voru nú það, að fara að setja þessa
litilfjörlegu islenzku sveitabæi á franskt heimskort, en
gleyma þeim stöðum sem við fslendingar teljum til
heiðurs landinu. Hefði ekki verið nær að setja til dæm-
is Laugarvatn á kortið! Þá mundi ég allt í einu eftir
því að ég hafði einu sinni orðið frönskum strandmönn-
um samferða úr Hornafirði austur á Djúpavog. Þeir
komu einmitt frá Fagurliólsmýri i Öræfum. Það var
verið að flytja þá í veg fyrir Sterling.
Sá sem liefur orðið samferða frönskum strandmönn-
um á íslandi hefur séð ein tilhrigði í litrófi heimsins,
sem aðrir sáu ekki. Þetta eru smáir menn, þéttir, snöf-
urlegir, með móbrún augu, sem um leið eru skartgripir
þeirra, og uppásnúið yfirskegg, sem er aleiga þeirra.
Þeim skolar fáklæddum á land um miðja nótt að vetr-
arlagi í hríðarbyl og eftir að hafa sopið dálítið úr fjör-
unni ganga þeir stundum lengi í mvrkri og hríð yfir
sandana áður en þeir hitta fvrir sér einhvern hinna fvrr-
greindu staða sem svo merkilegir eru taldir í Frakk-
landi. Venjulega drukknar álitlegur hluti hverrar skips-
hafnar í strandinu. Margir verða úti á söndunum eftir
að liafa gengið á kjúkunum dægurlangt. En ekki eru
þeir fyrr komnir aftur í Bretaniu, eftir að hafa verið
fluttir heim til sín yfir mörg lönd, en þeir eru enn
stignir á skipsfjöl og stefna á íslandsmið. f Bretaníu
raula fiskimannakonurnar harnagælu sem hefur þetta
viðlag:
Sofðu Jón minn, sofðu rótt,
senn þig kallar ísland ljótt.
Ég sá einhverntíma þau orð höfð um Frakkann Kúr-
mont í islenzkri minningargrein, að hann hefði verið