Tímarit Máls og menningar - 01.12.1945, Síða 83

FRÁ HEIMSRÁÐSTEFNU VERKALÝÐSFÉLAGANNA
263
sem lýsti yfir, að frönsku fulltrúunum hefði verið falið að berjast
fyrir nýjum alþjóðasamtökum fyrir hönd franskra verkamanna, og
Astralíumaðurinn Thornton, sem sagði, að síðasta þing áströlsku
verkalýðshreyfingarinnar hefði ákveðið að styðja af alefli hug-
myndina um nýtt samband. Mikil áhrif hafði ræða Lombardo Tole-
dano, forseta verkalýðshandalags Suður-Ameríku, en hann er glæsi-
legur, eldheitur ræðumaður. Hann mótmælti uppástungu Citrines
að halda II. alþjóðasambandinu við samhliða hinum nýju alþjóða-
samtökum verkalýðsins. Hann hélt því fram, að óviðeigandi væri,
að tvær alþjóðamiðstöðvar fyrir verkalýðssamtökin störfuðu sam-
tímis, hvort sem um lengri eða skemmri tíma væri að ræða; og þó
að hann, almennt álitið, væri ekki mótfallinn því, að fulltrúar II.
alþjóðasambandsins tækju þátt í skipulagsnefnd hins nýja verka-
lýðssambands, sá hann engu síður ótal örðugleika, sem þetta skref
mundi hafa í för með sér í reyndinni.
Er samþykkt hafði verið ályktun um að mynda ný alþjóðasamtök
fyrir verkalýðinn, varð aðalumræðuefnið á ráðstefnunni hinar
raunhæfu leiðir til að koma þessu í framkvæmd.
Ráðstefnan skaut ákveðið til hliðar öllum minni háttar ágrein-
ingsefnum, sem líkleg voru til að tefja verk hennar og valda deil-
um meðal sendinefndanna. Eina atriðið, sem ekki náðist samkomu-
lag um var „pólska vandamálið“. Hvorki skipulagsnefndin né ráð-
stefnan í heild sá nokkra ástæðu til að svipta verkalýðsfélög frjáls
Póllands réttinum til að senda fulltrúa á ráðstefnuna. í þessum anda
voru meðmæli skipulagsnefndarinnar, og þetta var uppistaðan í
áliti því, sem helztu sendinefndirnar sömdu. ASeins enska fulltrúa-
nefndin tók þverúðuga afstöðu til þessa máls. Nokkur blöð, sem
voru áköf í að dorga eftir ósamkomulagi á ráðstefnunni, voru þegar
búin að spá því, að þetta yrði tundrið, sem sprengdi ráðstefnuna
í loft upp. En jafnvel hér fundust úrræði. Skipulagsnefndin stakk
upp á og þingheimur féllst á, að ákvörðun um að bjóða pólsku
verkalýðsfélögunum væri látin liggja mili hluta, sökum óvinsam-
legrar afstöðu „mikilvægrar fulltrúanefndar“. Nefndin, sem um var
að ræða var ekki nefnd á nafn í ályktuninni, en allir vissu við
hverja var átt.
í hvert skipti sem enska fulltrúanefndin hélt því fram, að ráð-