Tímarit Máls og menningar - 01.05.1948, Side 60

50
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
fyrir þau gátur. Hann spurði, „Hvert er slyngasta dýr heimsins?“,
og þegar þrettán ára telpan hafði getiö upp á apa, fíl og hesti,
sagði hann, „Nei, það hlýtur að vera flóðhestur," af því að á
japönsku er það dýr nefnt kcipa, sem er umsnúningur orðsins haka.
— heimskur. Hann sagði þeim biblíusögur og byrjaði á sköpun-
inni eins og lög standa til. Hann sýndi þeim bók með ljósmyndum
frá Evrópu. En þrátt fyrir þetta allt grétu þau nrestallan tímann
og kölluðu á móður sína.
Nokkrum dögum síðar hóf faðir Cieslik leit sína að fjölskyldu
barnanna. Fyrst frélti hann hjá lögreglunni, að frændi þeirra hefði
komið til yfirvaldanna í Kure, borgar ekki langt í burtu, til þess að
grennslast eftir börnunum. Seinna heyrði hann, að annar frændi
þeirra hefði verið að gera tilraunir til að hafa upp á þeim með
aðstoð pósthússins í Ujina, einu af úthverfum Hiroshima. Enn
síðar frétti hann, að móðir þeirra væri á lífi og væri á Goto-eyju
skammt frá Nagasaki. Loks tókst honum með aðstoð Ujina-póst-
hússins að ná sambandi við frændann og koma börnunum til móð-
ur sinnar.
Um i>að bil viku eftir að sprengjan féll barst óljós og óskiljanlegur
orðrómur til Hiroshima — að borgin hefði verið gereyðilögð með
orku, sem myndaðist þegar atóm væru á einhvern hátt klofin í
tvennt. 1 þessum fréttaflutningi var vopn þetta nefnt genshi. hakudan
— sem eftir orðstofnunum mætti þýða „frumlegt sprengjubarn".
Enginn skildi, hvernig þetta mætti vera, né lagði frekari trúnað á
það en magnesíuduftið og annað slíkt. Blöð fóru að berast frá
öðrum bæjum, en þau birtu enn ekki annað en afar ófullkomnar
almennar yfirlýsingar, svo sem staðhæfingu fréttastofunnar Domeis
12. ágúst: „Það er ekki um annað að gera en að viðurkenna hið
ægilega afl þessarar ómannúðlegu sprengju.“ Japanskir eðlisfræð-
ingar voru þegar komnir til borgarinnar með Lauritsen-rafmagns-
kanna og Neher-rafmagnsmæla; þeir skildu þetta allt of vel.
NAKAMURA-fjölskyldan, sem enn var öll talsvert veik, fór 12. ágúst
til nágrannabæjarins Kabe og settist þar að lijá mágkonu frú Naka-
mura. Daginn eftir fór frú Nakamura, þótt hún væri of veik til að