Tímarit Máls og menningar - 01.05.1948, Blaðsíða 66

56
TIMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Enda þótt eyðileggingunni hefði áður veriS lýst fyrir henni, og þrátt
fyrir sársaukann, sem hún átti enn viS aS húa, fylltist hún ótta og
undrun af því, sem fyrir augun bar, en einkum var þaS þó eitt, sem
hún veitti eftirtekt og vakti hjá henni óhugnaS. Um allt — upp
eftir rústum húsanna, í göturæsunum, á árbökkunum, innan um
tígla og tinþekjur, á sviSnum trjábolum — var eins og lögS hefSi
veriS áhreiSa ofin úr nýjum, fjörlegum og blómlegum gróSri.
Jafnvel úr grunnuin hruninna húsa skaut upp þessum græna gróSri.
Illgresi þakti öskuhaugana, og villtar jurtir stóSu í fullum blóma
meSal beina borgarinnar. Sprengjan hafSi ekki aSeins hlift rótum
jilantnanna — hún hafSi örvaS vöxt þeirra. Hvert sem litiS var,
blasti viS þessi mikli og fjölbreytti gróSur — grös og blóm. Sér-
staklega var þaS á hringmynduSu svæSi um miSbik sprengingar-
innar, aS sinnepsjurtin hafSi þotiS upp óvenjulega þétt og ört, ekki
aSeins innan um sviSnar jurtir sömu tegundar, heldur einnig á
nýjum stöSum, milli götusteina og upp um sprungur í malbikinu.
I raun og veru virtist þaS engu likara en aS farmi af sinnepsjurta-
fræi hefSi veriS fleygt út úr flugvélinni meS sprengjunni.
1 RauSakross-spítalanum komst ungfrú Sasaki undir umsjá dr.
Sasakis. MánuSi eftir sprenginguna hafSi nú loks komizt svolítil
regla á aftur í spítalanum, þ. e. a. s. þeir sjúklingar, sem enn lágu
á göngunum, höfSu aS minnsta kosti fengiS dýnur lil aS sofa á, og
lyfjabirgSirnar, sem gengiS höfSu lil þurrSar fyrstu dagana,
höfSu veriS endurnýjaSar meS lyfjagjöfum frá öSrum borgum. Dr.
Sasaki, sem fengiS hafSi seytján tíma svefn þriSju nóttina, hafSi
síSan aSeins notiS sex tíma hvíldar á sólarhring á dýnu í spítalan-
um. Hann hafSi misst tuttugu pund af sínum litla og léttvæga skrokk,
og enn varS hann aS notast viS illhæfu gleraugun, sem hann fékk
léS hjá særSu hjúkrunarkonunni.
Af því aS ungfrú Sasaki var kvenmaSur og svo þungt haldin (og
kannske, játaSi hann seinna, aS örlitlu leyti af því aS hún hét
Sasaki), lagSi dr. Sasaki hana á dýnu í tvibýlisstofu, sem þá voru
í aSeins átta sjúklingar. Hann spurSi hana og færSi inn á spjald
hennar á sinni nákvæmu og stuttorSu þýzku, sem hann notaSi ætíS
í skýrslum sínum: „Mittelgrosse Palientin in gutein Ernahrungs-
zustand. Fraktur am linken Unterschenkelknochen mit Wunde; An-