Tímarit Máls og menningar - 01.03.1949, Blaðsíða 22

12
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
þá gætu orðið þungur baggi á lítilli þjóð í stóru landi, ef hún ætti
að framkvæma þær sjálf. Þá verður ekki um nema tvennt að velja,
annaðhvort að standa ekki við sáttmálann, sem flestir myndu þá óska
að aldrei hefði verið gerður, eða þá að biðja aðra um að gera þetta
fyrir sig og er þá komið að því, sem stjórnarflokkarnir þykjast nú
ekki vilja.
Bandaríkjastjórn hefur áður óskað eftir herstöðvum hér á landi og
þær óskir munu varla gleymdar, hvað sem Acheson hefur sagt við
Bjarna Benediktsson og fylgdarsveina hans og það sem verra er: hér
er nú sú stjórn, sem ekki er treystandi til þess að standa á móti er-
lendri ágengni. Þessvegna má Island ekki ganga að Atlantshafssáttmál-
anum.
í rauninni væri það hlægilegt að íslandi, fámennu og fátæku, skuli
hafa verið boðið að gerast aðili að sáttmálanum, ef ekki væri vitað
hvað undir býr.
Guðm. Thoroddsen.
BJÖRN SIGFÚSSON:
Hinir vigu Norðmerin
Sá er munur íslendinga og Norðmanna í stríði, að við erum vopn-
lausir og frábitnir hernaði, en þeir eru sagðir vígir vel.
Til er í Noregi hópur áhrifamanna, sem finnur til vígsgengis síns og
herfrægðarvona. Markmið vonanna er bundið við það, að þegar
heimsstríð kemur, skuli Norðmenn bera herinerki fylkingarbrjósts í
krossferð gegn austrinu. Minna má ekki gagn gera.
Við verðum að líta hernaðarbrölt köldum raunsæisaugum. Örlög
Noregs í átökum stórvelda snerta okkur djúpt, eins og þau gerðu í
nýliðinni styrjöld. En dýpra hljóta þau að snerta norsku þjóðina