Tímarit Máls og menningar - 01.03.1949, Qupperneq 28

18
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
2. Hvaða tryggingu fáum við fyrir því, að verndarríkið léti okJcar
hag sitja í fyrirrúmi fyrir sínum eigin, ef þar kœmi til áreJcstra?
Það sýndi sig í síðustu heimsstyjöld, að engar víggirðingar á landi
voru ósigrandi, en aftur stóðust vígi á klettóttum ströndum og kletta-
eyjum allar árásir. Þjóðverjum tókst aldrei að buga Möltu, svo mikið
ofurkapp sem þeir lögðu á það, og vígið Gíbraltar stóðst árásir þeirra
óskert. Eyna Krít tóku þeir aftur á móti, enda þótt Bretar hefðu þar
til varnar mikið einvalalið, ágætlega búið að vopnum. Krít var ekki
víggirt. Malta og Gíbraltar voru Bretum ómetanleg í styrjöldinni. Þau
voru sjó- og loftflotum þeirra örugg höfn, þau vernduðu siglingarleiðir
þeirra, þau voru þeim á við óvíga flota. Þau unnu í Miðjarðarhafi
vesturveldunum allt það gagn, sem Island vann þeim á Atlantshafi.
Munurinn var aðeins sá, að á ísland gerðu óvinir vesturveldanna
aldrei árás. Til þess skorti þá bolmagn. En hvernig hefði farið, ef þeir
hefðu með öflugum sjó- og loftflota gert árás á landið? Enginn getur
neitað því, að þeim hefði verið mjög auðvelt að setja hér her á land,
ef þeir hefðu ráðið yfir nægilega sterkum flota. Ef vesturveldin hefðu
ekki verið með öllu einráð á hafinu, hefðu atburðirnir í Noregi getað
endurtekið sig á íslandi, -— þrátt fyrir setuliðið. Síðan hefur stríðs-
tækninni fleygt gríðarlega fram. Fjarlægðin milli íslands og megin-
landsins hindrar ekki lengur loftárásir. Þrýstiloftsknúnar sprengjuflug-
vélar fljúga nú þessa vegalengd á örskömmum tíma, flugsprengjur
þjóta hana með meiri hraða en hljóðið fer.
Slíkar árásir vofa vfir landinu, ef það skipar sér í fylkingu fjandsam-
legra ríkjasamsteypna. Hér er því að hrökkva eða stökkva. Sé erlend-
um her í alvöru ætlað að verja landið, verður að víggirða það öflug-
lega, búa það „sterkustu vígvélum og öflugustu morðtækjum, svo sterk-
um og öflugum tækjum til varnar og árásar, að enginn þori að ráðast
á.“ Úr íslandi þyrfti að gera vígi, sem verði í nœstu Jieimsstyrjöld
jafn ósigrandi og Malta var í þeirri síðustu.
í næstu heimsstyrjöld verður Malta ekki ósigrandi. Eyjan er svo
lítil, að ein kjarnorkusprengja myndi drepa þar allt líf. Til þess er
ísland of stórt. Það þolir margar kjarnorkusprengjur, þar er enn hægt
að byggja ósigrandi vígi. Og það er miklu hentugra fyrir árásarvopnin.
Ótakmarkað landrými fyrir flugvelli, herskipahafnir svo að segja í
hverjum firði, og nægilegt víðlendi til þess að byggja „start“-brautir