Tímarit Máls og menningar - 01.03.1949, Qupperneq 47

STRÍÐIÐ MILLI ÞJÓÐARINNAR OG VALDHAFANNA
37
íslendingar lifa á gjafafé — ölmusu -— eins og eftir þyngstu hallæri
fyrr á öldum, nema hvað þetta er í miklu stærri stíl nú.
Hálf ríkisstjórnin hefur setið í annarri heimsálfu — boðin þangað
af erlendum aðiljum. Það þarf að fá ísland inn í hernaðarbandalag
við mestu stórveldi Vestur-Evrópu og Ameríku, er okkur sagt.
Og af hverju þarf þess?
Því svaraði formaður stærsta stjórnmálaflokksins í landinu, Ólafur
Thors, fyrir tveimur og hálfum mánuði. Hann sagði, að herbandalag
Vestur-Evrópu og Ameríku væri „þó ekki nægilega sterkt án ÞATT-
TÖKU ÍSLANDS
Þetta er hispurslaust sagt og þarf fárra skýringa við.
Komi til ófriðar, segja Vesturveldin — og Ólafur Thors — þarf
Islands með „til varnar og árásaríl.
í þessu sambandi eru þessar staðreyndir kunnar meðal annars:
Hernaðarsérfræðingar Breta lýstu því yfir seint á s.I. ári, að enginn
ófriðaraðili gæti hertekið og hersetið fjarlæg eylönd, nema sá einn,
sem réði yfir höfunum umhverfis þessi eylönd.
Önnur staðreynd er, að Rússar, sem Vesturveldin segjast óttast svo
mjög, eiga nær engan Atlantshafsflota, en Vesturveldin aftur á móti
slíkan sjóflota, að þau ráða nú og í langri framtíð yfir 'óllum megin-
höfum veraldar.
Rétt ályktun af þessu er sú, að hvað sem Ráðstjórnarríkin óskuðu
heitt að leggja undir sig ísland, gætu þau það alls ekki gegn vilja
Breta og Bandaríkjamanna, eftir kenningu sérfræðinga þessara sömu
ríkja. Því má og skjóta hér inn í, að enn hafa hinir opinberu og dul-
búnu hernaðarpostular hérlendir ekki talið sér fært að bera hið aust-
ræna stórveldi ágengni í garð íslendinga, meðan hinsvegar hefur varla
linnt óskum og kröfum frá utanríkisráðuneytinu í Washington urn
ítök og landsréttindi á íslenzkri grund. Þá hafa Bandaríkin lýst yfir
því, að þau muni aldrei þola neinum sér óvinveittum aðila að ná völd-
um á íslandi.
Þriðja staðreyndin er þá þessi, reist á ummælum sjálfra Vestur-
veldanna:
Rússar geta ekki ógnað öryggi Vesturheims frá íslandi, af því þeir
komast ekki hingað.
Því óskar herforingjaráð Bandaríkjanna þá eftir íslandi inn í hern-