Tímarit Máls og menningar - 01.03.1949, Qupperneq 50

'40
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
arsnotrasta er að fá ísland inn í herveldabandalagiÖ. Þá er alltaf opin
<og auðveld leið til að finna tilefni yfirlýsingar um, að „árás vofi yfir“.
íÞví það verða ekki íslendingar, sem þar um dæma. Annaö ráð er það,
;að gera Keflavíkurflugvöllinn að fullbúinni árásarstöð — í trássi við
ilögbundinn samning, en með leyfi ríkisstjórnarinnar, eða án þess. Og
Iþá leið mun í ráði að fara fyrst um sinn.
Það þýðir lítið að vitna til Noregs og Danmerkur sem fyrirmyndar
íhanda íslendingum í þessu efni. ísland hefur þessa sérstöðu, sem
ekkert annaÖ land í Evrópu hefur, að vera algerlega inni á yfirráða-
svæði mestu sjóflotaveldanna í heiminum. Þau ein geta haldið landinu
hersetnu að óvilja hvers sem er. Þess vegna stafar okkur og sjálfstæði
okkar og menningu mestur háski af þeim, ef til stáls skal syerfa með
stórveldunum. Þetta eru staðreyndir, sem hugsandi fólk sér. Stjórn-
inálaskoðanir til austur eða vesturs koma því ekkert við. Standi menn-
•ingu okkar og sjálfstæði voði af hernámi, er þess voða að vænta þaöan,
sem hernámsmöguleikinn er fyrir.
En eins og nú horfir stendur íslenzku þjóðinni og mikill háski af
valdhöfum sínum. Þeir fara á bak við hana. Þeir blekkja hana. Þeir
Isegja henni ósatt. Þeir villa um fyrir henni hvar sem hægt er og þeim
hentar. Það er hart að þurfa að segja slíka hluti. En verkin sýna
Vuerkin.
íslendingar vilja vinsamlega sambúð og frið við allar þjóðir, stórar
og smáar. Þeir þakka heillundaða vináttu hvaöan sem hún kemur. En
'það er ekki með undirlægjuhætti, vesaldómi og þjónkun, sem við vilj-
um að þeim sé mætt, er mælast eftir vináttu þjóðarinnar, heldur með
festu og drenglund, einurð og hreinskilni, með manndómi þess fólks,
sem veit það fyrir guði sínum og samvizku sinni, að æðsta skylda okk-
ar er við landið og þjóðina, við börn okkar og niðja, framtíð þeirra
og velferö, við fortíð okkar og sögu og alla þá ágætismenn, sem fórnuðu
ævi sinni, skammri eða langri, í þágu okkar, sem nú lifum og þeirra,
sem landið eiga að erfa.
Meðan við heitum íslendingar svíkjum við ekki þær skyldur.
17. marz 1949.
Hallgrímur Jónasson.