Tímarit Máls og menningar - 01.03.1949, Blaðsíða 71

í ÞÚSUND ÁR HÖFUM VIÐ SETIÐ VIÐ SÖGUR OG LJÓÐ
61
vals og Kiljans; og nálgist alvarleg hætta þetta útsker munu þeir taka
til hrafnsvængjanna, skilja allt „lýðræðið“ sitt eftir sem einskisverðan
sprengjumat og fljúga sigri hrósandi vestur um haf.
I þúsund ár höfum við setið við sögur og ljóð.
Og á það svo eftir að koma upp úr kafinu að við séum ekkert annað
en auðtrúa fífl, auðvirðileg fótaskinn viðbjóðslegra loddara sem fyrir-
líta okkur um leið og þeir kalla okkur háttvirta kjósendur? Sló vel-
megun stríðsgróðaáranna okkur slíkri blindu að okkur sé glatað allt
mat á sönnu og lognu, réttu og röngu? Er okkur þá ekkert heilagt fram-
ar? Verðum við alltaf að vera hungruð og nakin og vegalaus til þess
að skynja ákall lífsins, ákall barnsins okkar, mannsins, þjóðarinnar,
alls mannkynsins?
Það þarf þó ekki mikla snilligáfu né manndóm til að sjá þessa fugla
í gegn, þessa gráðugu hrafna sem stofnuðu hlakkandi með okkur lýð-
veldið 1944, sviku svo inn á okkur flugvallarsamninginn 1946 og ætla
nú að gabba okkur út í hernaðarbandalag 1949. Tökum bara eftir
hversu furðulegur málflutningur þeirra er. Þeir vitna í Jesú Krist, þeir
segja að Jesús Kristur sé með Atlantshafsbandalagi. Jafnvel páfann
nota þeir í „lýðræðisbaráttu“ sinni, sá sem er á móti páfanum mun
deyja segja þeir. Þeir gráta fögrum tárum út af Eistlendingum á með-
an þeir eru að ljúga íslendinga út í tortíminguna. Þeir ákalla guð al-
máttugan út af einhverjum fangabúðum austur í Rússlandi á meðan
þeir hóta mér og mínum líkum hér á íslandi brottrekstri úr þjóðfélag-
inu, jafnvel hengingu.
Geri íslenzk alþýða skyldu sína á þeirri úrslitastund sem nú líður
sem óðast að, þá mun sannast hvað þessir stríðsóðu stríðsgróðamenn
elska okkur heitt og jafnframt hitt hversu heitt þeir hata fangabúðir.
En hvað um það — vitanlega gerum við skyldu okkar. Við látum ekki
hina nýju niðurlœgingarsögu Íslendinga endurtaka sig annað og þriðja
hvert ár. Við erum ekki föl fyrir dollara né heldur okkar land. Við
jöfnum reikningana við þá nátthrafna sem fljúga með fjöregg okk-
ar milli heimsálfa eins og þjófstolið glingur. Við hrindum hverju því
valdi af höndum okkar sem ekki hlýðir rödd þeirrar sögu, þess ljóðs
sem skapað hefur menningu okkar og tilverurétt. Við látum ekki trylla
okkur út í sjálfsmorð. Við látum heldur drepa okkur.
íslenzka lýðveldið var aldrei stofnað til þess 'að verða peð í sviknu