Tímarit Máls og menningar - 01.05.1961, Síða 81

UMSAGNIR UM BÆKUR
Ég sagði: Mig þyrstir.
SiSan hefur nafn þitt veriS mér œvintýr,
orS þín sólhvísl á norSurfjöllum.
Sums staðar er smekklausum líkingum
hrannað saman á svo furðulegan hátt, að
því verður ekki lýst nema með orðréttum
tilvilnunum. Á 28. bls. stendur þetta:
ástin stígur upp til himna eins og fjarlœgar
eyjar,
þiS megiS ekki koma nœr þiS megiS ekki
snerta málverk
guSs
hann tekur starf sitt alvarlega eins og
Kjarval,
viS munum til þeirra undir vegg
Skálholtslcirkju
hnegg í jjarska
og hann horfSi á hana eins þyrslur og
Oskuhóll
þegar hann saup dreggjarnar aj
kvöldsólinni,
hún horfSi á hann og viS fundum
aS þessi meinglaSa stund var kókkur í hálsi
hennar
sem bar til hans eins stranga þrá
og Hvítá var þung undan tungunni ...
Vilji menn leita að lágkúru er af nógu
að taka. Virðum aðeins fyrir okkur upphaf
ljóðaflokksins.
GuS hengdi hálfmánann
í haustlauf trjánna
meSan viS gistum NaustiS,
þú á grœnrósóttum kjól
ung og hrein eins og nýfallinn snjór
ég vongóSur eins og forsíSa
MorgunblaSsins:
Alí Khan ferst í bílslysi, Elías Hólm
finnst örendur, Alí Khan___
Hér er hafizt handa með því að fá að láni
líkingu hjá Stefáni G. (Við verkalok), síð-
an kemur Matthías í sínum réttu klæðum,
en hvar er skáldskapurinn? Spyr sá, sem
ekki veit.
Ilelgafell gefur bókina út. Frágangur er
ágætur, myndir Gunnlaugs Schevings prýði-
legar. Bókin er því á margan hátt eigulegur
gripur. En við lestur hennar rifjast upp
þessi kvenlýsing Davíðs frá Fagraskógi:
Þinn líkami er fagur
sem laufguS björk,
en sálin er œgileg
eySimörk.
Ljóðskáld er Matthías ekki orðinn. Hitt
er augljóst mál, að hann er mörgum kost-
um búinn sem skáldsefni og tekst vonandi
að brjóta álagafjöturinn sem hann hefur á
sig lagt, þótt miklu líklegra sé, að ritstjóri
Morgunblaðsins kæfi hið óharðnaða skáld.
Jón BöSvarsson.
159