Tímarit Máls og menningar - 01.04.1967, Page 32
Tímarit Máls og menningar
MAÐURINN: Svo þau geti aftur sýnt okkur fram á að við höfum of lítinn
áhuga á loftvörnum?
konan við drenginn: Klás Hinrik! Láttu útvarpið vera!
Drengurinn snýr sér að dagblöðunum.
MAÐURINN: Alveg er hrapallegt að það skuli þurfa að vera rigning í dag. En
hvernig er hægt að lifa í landi þar sem rigning er alveg hrapallegt ólán?
KONAN: Heldurðu að svona tal hafi mikið upp á sig?
MAÐURINN: Innan minna fjögurra veggja get ég sagt það sem mér sýnist.
Ég læt engan banna mér að tala á mínu eigin .. .
Hann þagnar. Vinnukonan lcemur með kajjiborðbúnað. Þögn ríkir meðan
hún er inni.
maðurinn: Þurfum við endilega að hafa vinnukonu sem er dóttir húsvarðar?
konan: Um það erum við nú held ég húin að tala nóg. Það seinasta sem
þú sagðir var að það hefði sína kosti.
maðurinn: Það sem ég á að hafa sagt! Þó ekki væri nema þú segðir svona
lagað við hana mömmu þína, gæti það komið okkur í laglega klípu.
konan: Það sem ég tala um við mömmu ...
Vinnukonan kemur með kajjið.
konan: Þetta er í lagi Erna, þér megið bara fara, ég geri þetta sjálf.
vinnukonan: Kærar þakkir, náðuga frú. Út.
DRENGURINN lítur upp úr blaðinu: Gera aliir prestar þetta, pabbi?
maðurinn: Hvað?
DRENGURINN: Það sem stendur hérna.
maðurinn: Hvað ertu eiginlega að lesa?
Ilann þrífur blaðið úr höndum hans.
drencurinn: En sveitarforinginn okkar hefur sagt að það sem standi í þessu
blaði megum við öll vita.
maðurinn: Það gildir mig einu hvað sveitarforinginn kann að hafa sagt.
Hvað þú mátt iesa og hvað ekki, það ákveð ég.
konan: Hérna eru tíu pfenningar handa þér, Klás Hinrik, farðu og kauptu
þér eitthvað fyrir þá.
drengurinn: En það er svo mikil rigning.
Hann dokar óráðinn við gluggann.
22