Tímarit Máls og menningar - 01.10.1968, Blaðsíða 36

Timarit Máls og menningar
ismans. Og þetta er einnig þjóðar-
morð: Fullvalda ríki er skipt í tvo
liluta, annar er hernuminn og býr
við ógnarstjórn, dýrkeyptur efna-
hagsárangur hins hlutans er að engu
gerður, og með úthugsuðum fjárfest-
ingum er honum auðveldlega haldið
í heljar greipum. Þjóðinni sem kölluð
er Víetnamar, væri að vísu ekki út-
rýmt líkamlega; samt væri hún ekki
lengur til, þar sem hún byggi við
efnahagslega, stjórnmálalega og
menningarlega kúgun.
í N-Víetnam er, alveg eins og í
S-Víelnam, aðeins um tvenns konar
gereyðingu að velja: þjóðardauða
eða þjóðfélagsupplausn. Mestu varð-
ar að bandaríska ríkisstjórnin hef-
ur fengið að reyna mótstöðu ÞFF
og Norður-Víetnams til hlítar. Henni
er ljóst að gereyðing verður að vera
altæk ef hún á að koma að notum.
ÞFF er sterkari en nokkru sinni og
Norður-Víetnam lætur ekki bugast.
Einmitt þess vegna er markmiðið með
„útrýmingu“ víetnömsku þjóðarinnar
ekki það að neyða hana til uppgjaf-
ar. Henni er boðið upp á „sómasam-
legan frið“ í vissu þess að hún geng-
ur ekki að honum. Bak við þetta
sýndartilboð dylst raunverulegt mark-
mið heimsvaldastefnunnar: stigmögn-
un stríðsins fram á heljarþröm, þ. e.
þjóðarmorð.
Bera má því við að Bandaríkin
hefðu getað gengið hreinna til verks
og „hreinsað“ Víetnam af öllum íbú-
um landsins með „leifturstríði“. En
auk þess sem slik gereyðing krefðist
heils hernaðarkerfis, t. d. byggingar
flugvalia og frjáls afnotaréttar af
þeim, styttingar sprengjuárásarferða
um nokkur þúsund mílur o. fl., þá
var og er grundvallarmarkmið stríðs-
mögnunarinnar að sætta almennings-
álit hins kapítalíska heims við hug-
myndina um þjóðarmorð. Að þessu
leyti hefur Bandaríkjamönnum orðið
helzti vel ágengt. Endurteknum og
skipulögðum sprengjuárásum á þétt-
býl svæði kringum Haiphong og
Hanoi sem vakið hefðu gífurleg
mótmæli fyrir tveimur árum, er mætt
í dag með einhvers konar allsherjar
skeytingarleysi sem líkist fremur
lömun en deyfð. Og bragðið hefur
heppnazt: það sem í raun og veru á
að búa almenningsálitið undir loka-
þátt þjóðarmorðsins kemur því nú
fyrir sjónir sem aðeins smávægileg,
en að vísu síaukin, óþægindi. En það
er einungis undir Víetnömum komið,
hugrekki þeirra og aðdáanlegum á-
hrifamætti samtaka þeirra, hvort
þetta þjóðarmorð er framkvæman-
legt. Hvað viðvíkur ríkisstjórn
Bandaríkjanna, þá getur enginn sýkn-
að hana af glæpaverkunum á þeim
forsendum að hugvit og hugprýði
fórnarlambsins geri því kleift að draga
úr afleiðingum glæpanna. Álykta má
sem svo að andspænis þjóðfrelsis-
stríði — sem er afsprengi nútímans,
andsvar við ásælni heimsvaldastefn-
130