Tímarit Máls og menningar - 01.10.1968, Blaðsíða 75

Þrjú bréf og eitt kvœði
Það mun vera nokkuÖ síðan, þú heirðir vísu um Ólaf —- jeg meína svosem
Ólafsvísu; þetta er eín:
Ólafur þaut á annan bæ
með æmu tauti
og reíddi sin af svörtu nauti.
Er nú kominn aptur heím
með eltiskinni,
helvítis úr hornbrákinni.
Svo skulum við fara að tala um annað. Nú er stjörnufræðin á prjónunum,
og fjekk jeg loksins ,.forlagsmenn“ þótt seígt geíngi, því Sekri brást mjer kall-
fuglinn. nú hefi jeg skrifað Ursin og skorað á hann um töblurnar, borgunina
fær hann hjá Wanscher. Þær hljóta að koma eíns fljótt og auðið er, því
þar á ríður bókin verði búin firr enn vorferðir eru hjáliðnar. 1100 Exem-
plör! hvurnin líst þjer á? jeg hef sagt Úrsin, að þú talir nákvæmar við hann
minna vegna; blessaður gjerðu það fljótt, og drífðu alt áfram, hvurt sem
hann er dauður eða lifandi; það er hægt þegar peningarnir eru. láttu koma
eíns fljótt og verður þó ekki væri nema 4 eða 5 hundruð af töblunum, jeg
þikist vita hvurt sem er, að skíra verði eírspjöldin að minnsta kosti eínu sinni.
„Hlíðið þessu!“ segir Kínakeísari og Friðrik heítinn sjötti.
Nú ætla jeg aptur, „ovenpaa denne Forskrækkelse“ að kveða firir þig eína
vísu, til hressíngar. Hvað á það nú að vera? jeg hef svo margt tll. — í sumar
ið var, reið jeg firir neðan Fróðá og sá stúlku á eíngi að raka eínsamla; þá
gjerða jeg aldarhátt:
Híngað gjekk hetjan únga
heíðar um brattar leíðir,
fanna mundar að finna
fríða grund. í hríð stundum;
nú ræðst eínginn á eíngi,
í ástarbáli firr sálast,
stittubands strönd að hitta,
stírir priks — ifir míri.
Þú sjerð, að hvað sem efninu líður, þá hefir samt eítthvað af rímanda Bjarn-
ar Breíðvikíngs komið í mig þarna kríngum Jökulinn. — Þá gjerði jeg líka
önnur ljóð, „á gömlu leíði, 1841“.
Fundanna skjært í ljós burt leíð.
Blundar hjer værl á beði moldar.
blessaðar fært á náðir foldar,
barnið þitt sært; ó, beíska neíð!
Sofið er ástar augað þitt,
sem aldreí brást, að mætti mínu;
mest hef eg dást að brosi þínti,
andi þinn sást þar alt með sitt.
Stirðnuð er haga höndin þín,
gjörð til að laga allt úr öllu,
eíns ljett og draga hvítt á völlu
smámeíar fagurspunnið h'n.1
1 Utanmáls við þetta erinrli stendur: Nota! það sjer á jeg hefi eínhvurntíma búið við
Bleikjupollana. sveí, sveí!
169