Tímarit Máls og menningar - 01.10.1968, Blaðsíða 84

Timarit Máls og menningar
2.
Sórö 25. Februar 1844.
Elskulegi kunningi minn!
Þú munt nú þikjast eíga brjefsnepil hjá mier og jeg ber ekkji móti eitt-
hvað sje satt í því.
Vel er að þið berið ukkur að íta eítthvað með Fjölni, enn því er verr jeg
gjet sjálfur ekkjert látið af hendi rakna í þetta sinn af því sem þið hafið
beðið um. jeg er kvæðalaus, blessaður! og ónítur í þessari pólitík, sem þið
viljið helst. Jeg treísti mjer ekki, til að minda, að rita neítt í þetta sinn um
alþingisstaðinn, þó jeg hefði tima til þess, sem ekki er, og það sem jeg vildi
helst rita um, svo sem eítthvað um eíngjar eða hvalfiska, það viljið þið ekki,
eínsog ekki er von. Jeg fæ mig aldreí til að taka á honum Eggjerti (jeg meina
Hulduljóð) svo jeg kjem honum væntanlega ekki í þelta árið, þó jeg hefði
feginn viljað það. Þú trúir því ekkji hvað jeg á örðugt með að brjótast
framm úr því sem jeg er að kafa í — jeg er orðinn nærri vitlaus í landinu,
og held nú verkið mitt niuni að lokunum verða álíka og veraldarsagan hans
Haldórs míns Kröyer -— hvurnig líður honum greíinu?
Hvað hófsemdar fjelaginu ukkar viðvíkur, þá gjet jeg gjarnan gjert það
þjer til eptirlætis að gánga í það — þó mjer satt að seígia virðist þesskonar
fjelög hafa eítthvurt hálfkátlegt- spíðsborgara snið á sjer. Þú gjetur sent
mjer reglurnar ef þær eru búnar, og sínishorn af skuldbindingunni, sem
mjer þikir sjálfsagt verði að vera skrifleg, svo fjelagið standi leíngur enn
hálfan mánuð í senn — eínsog lekandafjelögin í firra3.
Jeg sendi þjer á dögunum fótinn undan fontinum eða hvað það hjet, og
mun þjer hafa þótt vera kinleg sending; lokið er heilt og hjer úti hjá mjer.
Meíningin málsins var að komast eptir og fá að vita hvað kosta mundi nír
dallur að skrúfa ofan á, eínsog hinn hafði verið sem brotnaði. Þú gjerir svo
vel og fara á hnotskóg um það.
Hvað kjemur til nijer tekst hvurki með illu nje góðu að toga eína línu úr
Konráði, og einginn annar landa skrifar mjer eítt orð. Þú spurð hvunær jeg
muni koma til bæarins; jeg held eínhvurn tíma þegar póstskipið er komið um
páska leítið eða svo; mjer er altjend nógur tíminn að fara að svelta eínsog
jeg er vanur í Höfn.
Nú sínist mjer tími til að gjefa þeím einhvurja áminníngar ögn um
1 Svigasetningunni b. v. utanmáls.
- B. v. utanmáls: eða hiákátlegt?
3 B. v. utanmáls: sem hvur maður gjekk úr og í rjett eínsog stóð á titl.
178