Tímarit Máls og menningar - 01.12.1968, Blaðsíða 90

Konráð Gíslason
Tvö bréf
Til foreldra sinna.
Kaupmannahöfn, 16. maí 1839.
Nú er mjer sagt, að skjip Gudmanns fari af stað í firra málið; og þessvegna
hripa jeg línur þessar, af því jeg er búinn að lofa því. 1. bandið af fornmanna-
sögum hefir mjer ekkji tekjist að útvega enn. Það er illa farið. Mjer brá
ekkji vara firir, að skjipið mundi fara so bráðum. Enn nú er gjört ráð firir,
að skjip fari síðar til Skagafjarðar. Með því ætla jeg að skrifa, ef guð lofar.
Veri þið móðir mín hj artanlegast kvödd af sini ikkrum.
Konráði Gjíslasini.
Eg skrifaði firir skömmu, með skjipi Nissonar, til Grafaróss, föður mín-
[um] dálítinn miða, sem eg vona verði kominn heim á undan þessum.
Brennið pár þetta!
Kaupmannahöfn, laugardaginn fyrir
hvítasunnu 1844.
Fyrir nokkrum tíma skrifaði jeg Ykkur fáeinar línur, hjartkæru, elskulegu
foreldrar! og minnir mig jeg lofaði þá að skrifa seinna. (Miða þann, sem
jeg tala um, sendi jeg með Gísla Jóhannessyni frá Hofstaðaseli.) Þetta loforð
mitt gæti jeg nú vel efnt, ef jeg hliðraði mjer ekki, sem mest jeg get, hjá
öllum skriftum, vegna augnanna. Jeg trú’ jeg hafi sagt Ykkur áður, hvernig
því er varið með þessa þokuhnoðra og eins og kongulóarvefi fyrir augunum.
Þeir læknar, sem jeg hef mest traust á, hafa ráðlagt mjer ferðir og að laug-
ast sífeldlega í vatni. Suður á Þjóðverjalandi (Þýzkalandi) eru vatnslækn-
ingar víða settar á stofn, og hefur fj öldi manna tekið við þær heilsu sína, þó
hverjir hafi haft sína kvilla, og jeg veit þess eitt dæmi, að maður fjekk sýn,
sem hafði verið blindur í tvö ár. Það var í þeim stað, er Kreischa heitir, við
borgina Dresden á Saxlandi. Jeg er nú búinn að koma mjer svo fyrir, að jeg
get farið þangað, ef ekki stíga fyrir mig nein forföll, og vona jeg að komast
296