Tímarit Máls og menningar - 01.06.1969, Blaðsíða 35
LjóS úr Amagerdigte
Ég spenni öryggisbeltið,
færi sætið upp
og reyni að hemja
viskílyktina,
þegar ég halla mér yfir samferðarmann minn
til þess að ná sjónhendingu af
Rösen,
Vandtárnet,
Sundby Idrætspark,
Ingolfs Allé
eða St. Magleby kirkju.
Svo lendum við
og ég sit kyrr
með öryggisbeltið spennt
unz báðir hreyflar
hafa stöðvazt.
Þegar ég hef skipt peningum,
fengið farangur minn
sezt ég í almenningsvagninn
og ek hratt yfir Amager
inn í borgina.
Ég bý annars staðar nú.
Inga Birna Jónsdóttir íslenzkaði.
[Ljóðabók Klaus Rifbjergs, Amagerdigte, vakti á sínum tíma (1965) mikla athygli um
gjörvalla Skandinavíu. í flestum bókabúðagluggum gat að líta mynd af bamfóstru, sem
heldur í hönd lítils drengs og drengurinn er Rifbjerg. Myndin er í samræmi við inni-
hald bókarinnar, en þar rekur Rifbjerg — í ljóðum — æsku sína og unglingsár á Amager.
í 38 ljóðum lýsir skáldið því hvemig hann hefur skynjað öryggi æskunnar og eilífð
augnabliksins sem notið er til fulls, en einnig stríðinu og fyrirboða þess. Hann var ekki
ýkja gamall, þegar honum varð það fullljóst, að einnig hann á eftir að deyja og dauðinn
er honum sífellt íhugunarefni. Á Amager komst hann sem drengur í nána snertingu við
flestar hliðar lífsins og þegar hann sem fulltíða maður lítur aftur er allt breytt. Ljóðin
hér að framan eiga að vera nokkurs konar þverskurður af bókinni, sem nýtur sín þó
bezt í heild.]
25