Tímarit Máls og menningar - 01.06.1969, Blaðsíða 39

FetSgar
„Nú sé ég, að við erum farnir að skilja hvor annan.
Nú getum við talað saman eins og maður við mann. Ef okkur á að takast
að leysa gátuna, verðum við að hafa hugann allan við hana. Þú ert sammála
því.“
„Já, ég býst við að það þýði ekkert annað.“
„Þér reynist mjög erfitt að hugsa um það, sem gerðist þetta kvöld?“
„Já, og það er alltaf verið að plaga mig með þessu.“
„Hugsaðu þér, ef til væri myndsjá, sem maður gæti virt fyrir sér í allt sem
fyrir mann hefur borið. Ef þú gætir til dæmis virt fyrir þér það sem skeði
þetta kvöld, horft á það úr öruggri fjarlægð eins og til dæmis héðan úr stof-
unni.
Ég kann ráð, sem getur hjálpað þér til að rifja upp í eitt skipti fyrir öll
það sem þú vilt, og vera síðan laus við að hugleiða það meir. Og á meðan
ertu hér — sólin úti — og ég, sem þú ert nú farinn að þekkj a.
Nú skulum við snúa okkur frá liðnum atburðum. Hvílum þá um stund.
Gefum okkur heldur að því, sem er hér núna.
Sérðu hvemig kvöldsólina brýtur í flötum kveikjarans hérna á borðinu
fyrir framan mig?“
„Já.“
„Einbeittu nú huganum að honum ... Hugsaðu ekki um neitt annað en lit-
brigðin í flötunum ... Meðan þú beinir athyglinni að þessum hlut, sem þú
veizt nákvæmlega hver er og til hvers er, ertu öruggur. Og það skiptir ekki
máli, þótt það sé ekki merkilegt að horfa bara á kveikjara, en það er hvort
eð er ekkert annað að gera, og við getum alltaf rahbað um það sem við
komum okkur saman um að rabba um.
Horfðu, horfðu bara á hann. Þú sérð hvernig fletir hans endurspegla birt-
una. Engin form, enga hluti, bara glampar skínandi bjartir, — lítill hlutur og
hugur þinn er kyrr, kyrr og birta dálítið þreytandi fyrir augun. Hún er dá-
lítið stingandi, en það borgar sig ekki að dreifa huganum. Heldur bara horfa
í stingandi birtuna. En þú getur lokað augunum, það er allt í lagi. Þú ert ef
til vill þreyttur hvort eð er. Og lokar augunum, lofar þeim að falla aftur.
Bak við rökkrið er geislandi hluturinn, of bjartur til að horfa á, of lítill til
að einbeita sér að til lengdar. Bara kyrrð. Stingandi hluturinn sagði að þú
værir þreyttur og það er kyrrð. Og þú slakar á; ein eftir aðra slakna þær
sinarnar, sem hafa haldið þér of spenntum undanfarið. Þú fellur. En ekki
langt; þú líður áfram eftir löngum gangi. Veggimir eru daufgulir og rökk-
ur, og þú líður áfram eftir þessum gangi, lengra og lengra áfram eftir löng-
29