Tímarit Máls og menningar - 01.06.1969, Blaðsíða 45
Feðgar
„Seztu hérna við hliðina á mér, Magga mín. Gull ertu nú falleg. Hvemig
gat hann Gvendur eiginlega náð í þig?“
„Takk. Heyrðu, Lára mín, við stelp-
urnar erum að stofna briddsklúbb. Þú
mátt til að koma líka.“
„En ég, sem kann varla að spila
bridds.“
„Uss, við erum allar lélegar, minnsta
kosti ég.“
„Ég náði í hana með karlmennsku, dugnaði og þykku peningaveski. Það
er ekki von þú skiljir það, Baldur.“
„Af hverju segirðu þetta, Mummi. Hann Baldi, sem er svo handsamur.“
„Ég sé nú til.“
„Þú ert farinn að fitna svo helvítlega.“
„Ég! — ég, sem geng fimm kílómetra á dag.“
„Jú blessuð éld þér veiti ekki af til-
breytingunni.“
„Það er bara eins og þú viljir losna
við mig .. . Jú, ég kem.“
„Það er fínt.“
„Lára, gefðu honum Guðmundi meira í glasið, góða mín.“
,Já.“
„Þökk.“
„Það er annars undarlegt með afbrýðisemina í kvenfólkinu. Alveg finn ég,
hvernig hún víbrar út af henni Kibbu núna af því að Magga er við hliðina
á mér.“
„Það er intressant fyrirbæri, afbrýðisemin.“
„Til dæmis fyrst eftir að við giftum okkur. Ég hlustaði þá mikið á klass-
íska músik. Og sem ég er lifandi maður, þá var hún afbrýðisöm út í músikk-
ina.
Þú veizt það, Kibba mín, að þú ert búin að binda mig á höndum og fótum
og bía svo lengi ofan á mig, að ég er búinn að missa alla löngun til að sleppa.“
„Ojá, Baldi greyið.“
„Má ég bjóða frúnum meira Drambjúí?“
„Já, endilega.“
„Áður vorum við öll í sameiningu eins og harðsoðið egg. Nú erum við
35