Tímarit Máls og menningar - 01.10.1969, Blaðsíða 17

Undantekningin og reglan
gegn heils dags forhlaup. Við áhorjendur: Ég er Karl Langmann kaup-
maður og er á leið til Úrga til að ganga frá samningum um einkaleyfi. Á
eftir mér koma keppinautar mínir. Sá sem kemur fyrstur á vettvang hlýtur
viðskiptin. Vegna slægvizku minnar og atorku við að sigrast á öllum erfið-
leikum og harðneskju minnar við menn mína hefur ferðin til þessa tekið
helmingi styttri tíma en venjulega. Því miður hafa keppinautar mínir náð
sama hraða. Hann horfir til baka í gegnum sjónauka. Sjáið þið, þarna
eru þeir aftur á hælunum á okkur! Við Leiðsögumanninn: Hversvegna
rekurðu ekki burðarkarlinn áfram? Ég réð þig til að reka hann áfram, en
þið vilj ið ganga ykkur til skemmtunar fyrir peningana mína. Gerirðu þér í
hugarlund hvað ferðin kostar? Þetta eru nú ekki ykkar peningar! En ef
þú vinnur skemmdarverk kæri ég þig á ráðningarstofunni í Úrga.
LEIÐSÖGUMAÐURINN við Burðarkarlinn: Berðu þig að hlaupa hraðar.
KAUPMAÐURINN: Þú hefur ekki réttan tón í röddinni, þú verður aldrei dug-
andi leiðsögumaður. Ég hefði átt að taka dýrari mann. Þeir draga jafnt
og þétt á okkur. Svona sláðu nú karlinn! Ég er á móti barsmíðum, en nú
verður maður að berja. Ef ég verð ekki fyrstur er ég gjaldþrota. Þú hefur
ráðið bróður þinn sem burðarmann, viðurkenndu það! Hann er ættingi
þinn, þessvegna berðu ekki. Ég ætti nú að þekkja ykkur. Ykkur vantar ekki
ruddaskapinn. Sláðu, eða ég segi þér upp! Þú getur svo stefnt mér til
greiðslu á kaupinu. Guð sé oss næstur, þeir ná okkur!
kúlíinn við Leiðsögumanninn: Berðu mig, en ekki af öllu afli, því ef ég ætla
mér að komast til stöðvarinnar í Han, má ég ekki ennþá neyta allra krafta.
Leiðsögumaðurinn ber Kúlíann.
hróp að baki þeim: Halló! Liggur hér leiðin til Úrga? Heyrið vinir góðir!
Bíðið okkar!
KAUPMAÐURINN svarar ekki og lítur ekki við heldur: Djöfullinn hirði ykkur!
Áfram! Þrjá daga rek ég menn mína áfram, tvo daga með skammaryrð-
um, þann þriðja með fyrirheitum, í Úrga látum við sjá hvað setur. Allan
tímann eru keppinautar mínir á hælunum á mér, en aðra nóttina hleyp ég
þá af mér og er loksins úr augsýn og næ til Han-stöðvarinnar á þriðja
degi, einum degi á undan öllum öðrum. Hann syngur:
Ég svaf ekki, það tryggði mér forhlaupið.
Ég rak á eftir, því bar mig hratt áfram.
Hinn veiki dregst afturúr og hinn sterki kemst á leiðarenda.
111